Η 50η επέτειος της Σύμβασης για την Παγκόσμια Κληρονομιά ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την παγκόσμια κοινότητα να γιορτάσει την σημαντική αυτή επέτειο. Στην Φλωρεντία πραγματοποιήθηκαν οι κεντρικές εκδηλώσεις. Οι συλλογικότητες και οι άνθρωποι της κληρονομιάς απ’ όλο τον κόσμο είχαν την ευκαιρία μέσω του δικτύου “Our World Heritage” να παρουσιάσουν τις οπτικές τους για τα ζητήματα της κληρονομιάς. Η “Επιτροπή πολιτών Ιεράπετρας”, μαζί με τις επιτροπές από την “Καρυστία Ευβοίας” και τη “Μέσα Μάνη” ως μέλη της Ελληνικής Επιτροπής του Δικτύου Our World Hartitage εκπροσώπισαν τις συλλογικότητες υπεράσπισης και διατήρησης της κληρονομιάς απ’ όλη την Ελλάδα.
Η Επιτροπή Πολιτών Ιεράπετρας μέσω του εκπροσώπου της έκανε την ακόλουθη παρέμβαση:
Ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς όπου κύκλοι κρίσης, πόλεμοι, φτώχεια, προσφυγιά, ψυχοσωματικές και ψυχοκοινωνικές ασθένειες κατακλύζουν την ψυχοσωματική και την κοινωνική μας ζωή.
Η υπογραφή της «Παγκόσμιας σύμβασης για την κληρονομιά» αποτέλεσε το απόσταγμα των προσπαθειών της διεθνούς κοινότητας και ειδικά των ανθρώπων του πολιτισμού που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήθελε ένα νέο παγκόσμιο πλαίσιο κατανόησης και συνεννόησης στην βάση της κοινής μας κληρονομιάς. Ένα φραγμό της κοινωνίας του πολιτισμού στον πόλεμο και στην εκμετάλλευση των πιο αδύναμων συνανθρώπων μας, των οικοσυστημάτων μας, των πλανητικών μας συγκάτοικων.
50 χρόνια μετά, παρά την αναμφισβήτητη πρόοδο οι προκλήσεις παραμένουν. Για τους ανθρώπους και τις επιστήμες του πολιτισμού είναι ζήτημα κρίσιμο η κατανόηση της σημερινής ξεχωριστής και ποιοτικά νέας συγκυρίας.
Οι φυσικές επιστήμες του γήινου συστήματος έχουν με τον πιο αυστηρό τρόπο ορίσει τον χαρακτήρα της εποχής μας. Ζούμε και αναπαράγουμε την εποχή της “Ανθρωποκαίνου”.
Όλη η βία και η ανατροπή που έχει προκαλέσει ο πολιτισμός μας στο γήινο σύστημα, στα οικοσυστήματα και στην βιολογία του κόσμου μας επιστρέφει ως αντανάκλαση στις ζωές μας, στις συμπεριφορές μας στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την κοινή κληρονομιά μας και τους πλανητικούς μας συγκάτοικους που δεν έχουμε ακόμα εξαφανίσει.
Οι άνθρωποι του πολιτισμού, της κληρονομιάς όπως και οι διεθνείς συμβάσεις δεν μπορούν να παραβλέπουν την αντικειμενικά ορισμένη από τις φυσικές επιστήμες εποχή μας αναπαράγοντας πρακτικές και προσεγγίσεις ξεπερασμένες πάνω από ένα αιώνα.
Στον ένα ή στον άλλο βαθμό (οι σημερινοί πόλεμοι που λαμβάνουν χαρακτήρα παγκοσμίου πολέμου, η κοινωνική εξαθλίωση που κατακλύζει τα διαφορετικά περιβάλλοντα του κόσμου μας, οι μαζικές εξαφανίσεις ισότιμων με εμάς ειδών) συνθέτουν εκτός των άλλων και εκφράσεις του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζουμε την κοινή κληρονομιά μας.
Εμείς ως ΕΠΙ απορρίπτουμε το κυρίαρχο μοντέλο διαχωρισμού της πολιτιστικής από την λεγόμενη φυσική κληρονομιά. Θεωρούμε τον πολιτισμό μέρος του πλανητικού μας συστήματος και των οικοσυστημάτων στα οποία δρούμε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο απορρίπτουμε και τις στενές ανθρωποκεντρικές λογικές που αναπαράγουν την εσαεί βία και εκμετάλλευση ότι μη ανθρώπινου που αναπαράγει εκτός των άλλων εθνικισμό και ρατσισμό.
Η επιτροπή πολιτών Ιεράπετρας προέκυψε από την ανάγκη υπεράσπισης του αναγνωρισμένου επίσημα από το Ελληνικό κράτος ενιαίου αρχαιολογικού χώρου του ισθμού Ιεράπετρας στην οργανική ενότητά του με το οικοσύστημα στο οποίο εντάσσεται.
Αντιτάχθηκε στην γεωλογική και οπτική βία που προκάλεσε η χωροθέτηση βιομηχανικού πάρκου Ανεμογεννητριών από το Ελληνικό κράτος. Αντίθετα σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις το ελληνικό κράτος και οι υπηρεσίες προστασίας της κληρονομιάς έπρεπε να προστατεύσουν αυτές τις αξίες.
Στην ΕΠΙ συναντήθηκαν άνθρωποι όχι τυχαία ή στην βάση ιδεολογιών η θρησκευτικών πεποιθήσεων. Συναντήθηκαν άνθρωποι που χρόνια τώρα υπερασπίζονται με τον ιδρώτα τους το δικαίωμα ύπαρξης των υπερ- αιωνόβιων δέντρων. Του μοναδικού γιοργαλίδικου κρητικού αλόγου στο φυσικό ιστορικό τοπίο.
Πέρα από την συλλογική μας προσπάθεια ανταλλαγής γνώσης, εμπειριών, πέρα από τις κινηματικές διεκδικήσεις αποτροπής της ανατροπής κάθε τι ιστορικού και φυσικού γύρω μας από τις κρατικές και υπερ-κρατικές δομές συναντήσαμε άλλες συλλογικότητες από την Ελλάδα και από το εξωτερικό.
Συντονίσαμε την δράση και τις πρακτικές μας. Όλοι μαζί σήμερα θεωρούμε την κληρονομιά μας μέρος του είναι μας που ανατρέπεται από τις διαδικασίες που έβαλε σε κίνηση η νέα φυσική -ιστορική εποχή της “Ανθρωποκαίνου”.
Δεχόμαστε τα σύγχρονα συμπεράσματα για τον πολιτισμό που επ ουδενί δεν περιορίζουν την πολιτιστική δημιουργικότητα στον άνθρωπο.
Για εμάς τα δέντρα, τα ζώα και ειδικά τα κοινωνικά ζώα όπως το άλογο είναι φορείς και δημιουργοί πολιτισμού που συνδιαμορφώνουν το οικοσύστημα στο οποίο ζούμε και μας χαρακτηρίζει κάνοντας μας διαφορετικούς με τα όποια καλά μας και με τα κακά μας. Σε αυτή την βάση υπερασπιζόμαστε και τις ισότιμες κληρονομιές του κάθε τόπου και της κάθε κοινωνικής ομάδας.
Η προσπάθεια του OWH από την πρώτη στιγμή μας βρήκε σύμφωνους. Πήραμε ιδέες από το πολύχρωμο ποτάμι ιδεών και πρακτικών για ζητήματα κληρονομιάς. Στην ουσία η δημιουργία του OWH αποτελεί μια σύγχρονη αναγκαιότητα της εποχής μας. Η ανάγκη ισότιμης υπεράσπισης και διατήρησης συνθέτουν την μοναδική επιλογή στην φυσική ιστορική εποχή μας. Είναι η μόνη επιλογή που πραγματικά αντιτίθεται στους πολέμους , στους εθνικισμούς, στον ρατσισμό και την βία προς κάθε τι φυσικό και φορέα πολιτισμού γύρω μας.
Σταθμός για τις συλλογικότητες υπεράσπισης της κληρονομιάς ήταν ο πρόσφατος συντονισμός της δράσης τους στην Ελλάδα. Ένα ποτάμι από απλούς ανθρώπους, συλλογικότητες, υπερασπιστές της κοινής μας κληρονομιάς και της διατήρησης κατέκλυσαν την πρωτεύουσα της Εύβοιας Χαλκίδα εκφράζοντας την αντίδρασή τους στην καταστροφή και ανατροπή της κληρονομιάς τους από ανεμογεννήτριες.
Η οπτική τους μυρίζει φρεσκάδα καθώς δεν διαχώρισαν την πολιτιστική, αρχαιολογική κληρονομιά τους από την φυσική.
Δυστυχώς σε αντίθεση με τις φυσικές επιστήμες, οι επιστήμες του πολιτισμού και της κληρονομιάς, οι φορείς στους οποίους εμπλέκονται δεν κατάφεραν να προβλέψουν την νέα αυτή από ποιοτική άποψη εποχή που ανατρέπει σήμερα σχεδόν όλες τις σφαίρες του κόσμου μας.
Όμως οι άνθρωποι του πολιτισμού και της κληρονομιάς έχουν ακέραια την ευθύνη να εντάξουν στις μεθοδολογίες τους και στις πρακτικές τους την αναγκαιότητα επανακαθορισμού του τι στην ουσία αποτελεί πολιτισμός και κληρονομιά. Του ηθικού ακόμα κώδικα και των στόχων για την διατήρηση που θέτει η ίδια η εποχή μας και τα σκληρά δεδομένα των φυσικών επιστημών του γήινου συστήματος και του ανθρώπου.
Μέσα από την παραπάνω λογική η ΕΠΙ δημιούργησε ένα ινστιτούτο κληρονομιάς που θέλει να προσεγγίσει τον πολιτισμό και την κληρονομιά μας ως φυσικό ανάπτυγμα του πλανητικού κόσμου μας.
Κάτω από την αιγίδα του δημιουργήθηκε το Κέντρο Μελέτης και Προστασίας του Κρητικού Αλόγου. Τα πρώτα συμπεράσματα και οι πρώτες νέες πρακτικές στην βάση τους έχουν ανατρέψει προκαταλήψεις βίας που κυριαρχούσαν για αιώνες στην σχέση μας με αυτό το ιστορικό κοινωνικό ζώο που χαρακτήρισε τα οικοσυστήματα μας και τον πολιτισμό μας. Μια βία που ειδικά στην νεότερη και σύγχρονη ιστορία των τόπων μας έχει αφήσει ανεξίτηλα τα αποτυπώματά της τόσο στην βιολογία του αλόγου όσο και στις συμπεριφορές μας.
Στο επόμενο διάστημα στόχος μας είναι η ακόμα μεγαλύτερη και ποιοτικότερη συνεργασία με τις άλλες συλλογικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό για την υπεράσπιση – διατήρηση της κοινής μας κληρονομιάς
Επιτροπή Πολιτών Ιεράπετρας
