Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
«Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει, θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα, που γι’ αυτά έχεις λείψει».

  Το χρονικό μιας δολοφονίας Δευτέρα 28 Ιούλη 1980. Στις 1.15 το μεσημέρι, συνεργεία της Αχτίδας των ΑΕΙ της ΚΟΑ..

 

Το χρονικό μιας δολοφονίας

Δευτέρα 28 Ιούλη 1980. Στις 1.15 το μεσημέρι, συνεργεία της Αχτίδας των ΑΕΙ της ΚΟΑ του ΚΚΕ πηγαίνουν στους εργαζόμενους της ΕΤΜΑ για να μοιράσουν προκηρύξεις του ΚΚΕ, ενάντια στην ανεργία, στις απολύσεις και στην ακρίβεια. Στον περίβολο της ΕΤΜΑ, υπάρχουν δύο περιπολικά (ΑΠ-1432 και ΑΠ-1072) με άντρες του ΚΕ Αστυνομικού Τμήματος και διοικητή τον Νίκο Χρηστάκο. Στις 2 αρχίζουν να βγαίνουν μεμονωμένοι εργάτες και να παίρνουν τις προκηρύξεις παρά τις απειλές των αστυνομικών. Οι υπόλοιποι εργάτες της βάρδιας μεταφέρονται με πούλμαν από άλλη πύλη, προκειμένου να μη φτάσουν στα χέρια τους οι προκηρύξεις. Ομως, σε κάθε πύλη υπάρχουν συνεργεία. Ο υπαστυνόμος Αλεξ. Γεωργατσώνας του ΚΕ ΑΤ δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα. Τα δύο από αυτά στρίβουν προς την Π. Ράλλη και το υπ’ αριθμόν ΥΜ 1633 πούλμαν, με οδηγό τον Μάριο Χαρίτο, καθώς στρίβει προς την Ιερά Οδό, χτυπάει τη φοιτήτρια της Παντείου, Σωτηρία Βασιλακοπούλου , μέλος της ΚΝΕ. Ο οδηγός, παρά τις φωνές της ίδιας και των συντρόφων της, δε φρενάρει. Οι πίσω τροχοί περνούν πάνω από την Σ. Βασιλακοπούλου και την πολτοποιούν.

sotiria rizospastis
Ο «Ριζοσπάστης» της επόμενης μέρας

Οι διαμαρτυρίες των μελών των συνεργείων αναγκάζουν τον Αλ. Γεωργατσώνα να «καταδιώξει» το πούλμαν. Μαζί του, το καταδιώκουν και οι σύντροφοι της Σωτηρίας. Ο υπαστυνόμος, όταν πλησιάζει τον οδηγό, αντί να τον συλλάβει, του λέει: «Φύγε γρήγορα, αυτά συμβαίνουν»! Τα μέλη των συνεργείων φτιάχνουν ανθρώπινο φράγμα, εμποδίζοντας το πούλμαν να φύγει. Το ασθενοφόρο έρχεται μετά από 20 λεπτά και η Αστυνομία δε διακόπτει καν την κυκλοφορία. Ο διοικητής και εν χορώ οι υφιστάμενοί του αξιωματικοί παρουσιάζουν την εν ψυχρώ δολοφονία ως «τροχαίο ατύχημα».

Το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών και η Εργοστασιακή Επιτροπή της ΕΤΜΑ λίγη ώρα μετά το έγκλημα αποφασίζουν την κήρυξη απεργίας, που ξεκινάει στις 10 το βράδυ. Η Αστυνομική Διεύθυνση Αθήνας απαγορεύει στους συνδικαλιστές να έρθουν σε επαφή με τους εργάτες, οι οποίοι δεν έχουν μάθει το τραγικό γεγονός μέχρι αργά, αφού ο χώρος του εργοστασίου είναι τεράστιος. Χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές φτάνουν από νωρίς το απόγευμα στον τόπο του εγκλήματος, συγκροτώντας μαχητικές διαδηλώσεις. «Οχι άλλο αίμα για την εργοδοσία», είναι το σύνθημα που κυριαρχεί. Στο ίδιο σημείο βρίσκονται ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, προκειμένου να «προστατευτούν οι εγκαταστάσεις της ΕΤΜΑ» και στις 9 το ίδιο βράδυ χτυπούν τους συγκεντρωμένους, τραυματίζοντας σοβαρά τέσσερις κοπέλες. Ολη τη νύχτα εργαζόμενοι παραμένουν έξω από την ΕΤΜΑ. Στις 5 το πρωί, όταν φτάνει η πρωινή βάρδια, δίνεται, για άλλη μια φορά, με επιτυχία η μάχη της απεργίας. Στη διάρκεια της μέρας, από τα μεγάφωνα του εργοστασίου ασκούνται πιέσεις στους εργαζόμενους: «Το εργοστάσιό σας (!) δεν απεργεί. Οσους σας παρασύρουν να τους αναφέρεται στη Διεύθυνση»…

sotiria3tn
Ο «Ριζοσπάστης» της 31ης Ιουλίου 1980 με ρεπορτάζ απο την κηδεία της Σωτηρίας.

 

Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος και τα κρατικά ΜΜΕ καταγράφουν την είδηση της δολοφονίας, στο άθροισμα των 11 νεκρών στα …τροχαία του Σαββατοκύριακου. Η «Καθημερινή» γράφει την επόμενη μέρα: «Σοβαρά επεισόδια απειλήθηκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου» και η «Βραδυνή»: «Το δυστύχημα αυτό προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν αι κομμουνισταί, χαρακτηρίζοντάς το ως… δολοφονία». Λίγες μέρες αργότερα, ο εισαγγελέας κ. Θεοφανόπουλος ασκεί ποινική δίωξη κατά του οδηγού του πούλμαν Μ. Χαρίτου, για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας»… Οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος παραμένουν ατιμώρητοι.

ΣΤΟ ΓΚΕΤΟ ΤΗΣ ΕΤΜΑ

(Κι η θυσία της Σωτηρίας)

Του Νίκου Καραντηνού από το «Ριζοσπάστη» της 30/7/2000

Η ΓΕΛΑΣΤΗ συντρόφισσα. Ετσι ξεκινούσε ένα ρεπορτάζ στην εφημερίδα μας, ένα ολοσέλιδο αφιέρωμα στην 19χρονη Κνίτισσα ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ , που δολοφονήθηκε άγρια εδώ και είκοσι χρόνια μπροστά στην πόλη του γκέτο της ΕΤΜΑ. ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ εν ψυχρώ από τους μπράβους της εργοδοσίας…

ΗΤΑΝ αστροπελέκι η είδηση που έφτανε στη σύνταξη του «Ρ» για το χαμό της Σωτηρίας. Κι ήταν για το δημοσιογράφο, που δεν ήταν αμάθητος από παρόμοια οδυνηρά χρέη, δύσκολο, πικρό να βρεθεί στο σπίτι της να καταγράψει μέσα στη σιωπή της μάνας και της αδελφής το σπαραγμό και τον πόνο.

ΠΩΣ να διαβείς την πόρτα του σπιτιού, που το ‘χει χτυπήσει αναπάντεχα μια τέτοια συμφορά κι όπου μια μάνα μέσα στο ατέλειωτο βουβό κλάμα και τ’ αναφιλητά, μας έδινε με το μητρικό χρωστήρα της Σωτηρίας το πορτρέτο, όπως το ‘χε πλάσει τρυφερά από την πρώτη ως την ύστατη στιγμή;

ΗΤΑΝ – μας έλεγε η μάνα – το παιδί, που αγκάλιαζε μ’ αγάπη τον κάθε άνθρωπο. Που χαμογελούσε σε όλο τον κόσμο. Το συγκρατημένο παιδί, που σαν άνοιγε την καρδιά του γινόταν χείμαρρος. Και σκόρπιζε καλοσύνη, αισιοδοξία και πίστη σ’ όλους γύρω της.

vasilakopoulou20
Στήλη που στήθηκε στη μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου στο σημείο της δολοφονίας της.

ΘΥΜΑΜΑΙ εκείνο το μοναδικό απόγευμα, που δε χρειάστηκε τεφτέρι για να κρατάς σημειώσεις ούτε καταγραφές μαγνητόφωνου για να συγκρατήσει τα λόγια. Μια καταγραφή αλλιώτικη, που ποτέ δε σβήνει από της καρδιάς την πλάκα, που μένει πάντα ενεργή, ολοζώντανη, μοναδική.

ΕΝΑ μεγάλο τραπέζι μπροστά μας, γεμάτο τηλεγραφήματα, που φτάνουν ασταμάτητα. Είναι συγγενείς, είναι φίλοι, είναι ο απλός άνθρωπος, που θέλει στην ώρα της υπέρτατης αυτής δοκιμασίας να ‘ναι δίπλα, κοντά, συμπαραστάτης στην οικογένεια. Ενα τηλεγράφημα από τη Γερμανία λέει: «…Κλαίω μαζί σας για τη γλυκιά μας Σίσσυ. Το χρυσό μας κορίτσι. Μας φαίνεται απίστευτο. Και κλαίμε, που αυτές τις ώρες δεν είμαστε κοντά σας».

ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ σημειωματάριο, οι εγγραφές, οι εκτιμήσεις, οι στόχοι της νεαρής Κνίτισσας, που, καθώς θυμίζει κι η αδελφή της, τίποτε δεν το άφηνε στην τύχη, δεν αυτοσχεδίαζε, όλα τα μελετούσε και όλα τα προγραμμάτιζε ως τη λεπτομέρεια. Ολα αυτά μαρτυρούνε πως η νέα αγωνίστρια Σωτηρία δούλευε συστηματικά κι αυτό ακριβώς φαίνεται σε όλες τις εγγραφές της. Ηξερε πού θα ‘πρεπε να προσπαθήσει. Τι θα έπρεπε ν’ αλλάξει. Ποιες καινούριες προσπάθειες έπρεπε να κάνει. Και δίχως άργητες, με προγραμματισμό και βούληση, το συνεσταλμένο κλειστό παιδί αναδεικνυόταν συνεχώς σε μια δυνατή, μαχητική αγωνίστρια της ΚΝΕ.

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ της, οι εγγραφές και για το 5ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, «που η πορεία του θα πρέπει να είναι μια δυναμική πορεία προβολής των αιτημάτων της νέας γενιάς και κύρια της εργαζόμενης και της σπουδάζουσας». Ανοιχτές, άγραφες, λευκές, έμειναν οι σελίδες για το 6ο Φεστιβάλ. Δεν πρόλαβε να γράψει, όπως το συνήθιζε, τις αγωνιστικές καταγραφές και τις εκτιμήσεις της.

Η ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ, μιλώντας τότε για τη Σωτηρία, έδινε γι’ αυτήν και για τη θυσία της τούτα τα λόγια, που έχουν και σήμερα, 20 χρόνια ύστερα από το έγκλημα, την αλήθεια τους, στο χρέος και στον αγώνα. Και, φυσικά, μπορούνε επίκαιρα να ξαναδιαβαστούνε. Και να φρεσκάρουν τη μνήμη μας.

« …ΩΡΑΙΟ πλάσμα, Σωτηρία Βασιλακοπούλου , γράφει η Ελλη Αλεξίου, που τα βήματά σου, δε θ’ ακουστούνε πια στα πλακόστρωτα της Παντείου, αφυπνίζοντας τους είλωτες, πλήρωσες με το αίμα σου. Μέσα στον κόσμο της αμαρτίας, αυτή είναι η τύχη των εκλεκτών. Η αγάπη μας, η μεγάλη πανελλήνια αγάπη, θα συνοδεύει στον αιώνα την ύπαρξή σου».

ΕΙΚΟΣΙ χρόνια από τότε, το απόγιομα της περασμένη Πέμπτης, έξω από την πύλη του κάτεργου, εκεί, στον τόπο της θυσίας της νεολαίισσας Σωτηρίας, εκατοντάδες νέοι και νέες, εργάτες, εργάτριες, φοιτητές, σ’ ένα πλατύ αγωνιστικό, μαχητικό μέτωπο, βεβαίωσαν με την παρουσία τους πως η ΣΩΤΗΡΙΑ ζει όχι μέσα από μνημόσυνα και κούφια λόγια. Η χαμογελαστή συντρόφισσά μας ζει στους δρόμους του αγώνα. Αυτό ήταν το μήνυμα της θυσίας της.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για το γκέτο της ΕΤΜΑ και τη μαύρη ματοβαμμένη παλιά ιστορία – για τον «κόσμο της αμαρτίας» – θα ακολουθήσει ένα ακόμη σημείωμα, με βάση πάντα τις έρευνες και τα στοιχεία της εφημερίδας μας.

Σχετικά θέματα

Απόψεις