Θλίψη από τον πρόωρο θάνατο του ποιητή Δημήτρη Ελευθεράκη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Τρίτη, σε ηλικία 42 ετών, από ανακοπή καρδιάς.
Άλλοι φεύγουν γλιστρώντας απ’ το κατάστρωμα ενός καραβιού
κι άλλοι με τα μάτια στο ταβάνι ένα ξημέρωμα μόνοι,
άλλοι την ώρα του ύπνου κι άλλοι με μια σφαίρα στο στήθος.
Όλοι γνωρίζουν πού πηγαίνουν μα όχι γιατί
δεν αναχωρήσαν νωρίτερα ή δεν στάθηκαν λίγο παραπάνω
να σκαλίζουν με το τακούνι τους τα ξερά φύλλα
ή να σχεδιάζουν αδέξιους χάρτες μ’ ένα μολύβι
σε κιτρινισμένο τετράδιο. Και τι παίρνουν μαζί τους;
Σίγουρα αυτό το σώμα που δεν θέλει να κοιτάζει κανείς
κι όλα του τα υπάρχοντα: παλιές ανάσες, ελπίδες,
δείγματα της φθοράς, δέρμα και δόντια.
Όσοι έμειναν πίσω φαντάζονται το δικό τους σενάριο
που έχει κύματα λύπης κι έναν μακρύ αποχαιρετισμό
ίσως κι έναν μισοτελειωμένο καμβά που θα ολοκληρώσει
κάποιος άλλος που ενδέχεται να κάτσει στο ίδιο παράθυρο.
Όλοι πάντως μένουν μόνοι: σε μια φωτισμένη παγόδα
ή σ’ ένα κρεβάτι που τυλίγουν οι φλόγες
κ’ ύστερα γίνεται βάρκα σ’ αμίλητα σκοτεινά νερά.
Είθε αυτή η μοναξιά να διαρκέσει μόνο για λίγο.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1978, σπούδασε ελληνική φιλολογία και συγκριτική γραμματολογία στην Αθήνα και στο Εδιμβούργο. Διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 2014 για τέσσερα χρόνια έζησε στη Γερμανία, εκπονώντας διδακτορική έρευνα με θέμα την τύχη των Ελλήνων εβραίων στο Ολοκαύτωμα στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ και διδάσκοντας ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1998 με ποιήματά του στο περιοδικό Νέα Εστία. Δημοσίευσε πέντε ποιητικές συλλογές: Το καθαυτό χειρόγραφο (Γαβριηλίδης, 2001), Προσωρινή μετάθεση (Γαβριηλίδης, 2004), Ρέκβιεμ για ένα φίλο (Ερατώ, 2005), Η στέππα (Νεφέλη, 2006), Εγκώμια (Πατάκης, 2013, βραβείο ποίησης του περιοδικού Ο Αναγνώστης). Το εκτενές γκραφίτι τον Μάρτιο του 2015 στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο τού είχε δώσει την αφορμή για τη συγγραφή της Δύσκολης τέχνης (Αντίποδες, 2015). Είναι ο μονόλογος ενός δασκάλου που με αφορμή το γκράφιτι στο Πολυτεχνείο στοχάζεται τη νεοελληνική ταυτότητα και τη σχέση της με τη Δύση, καθώς και την καλλιτεχνική δημιουργία και τη συνομιλία με το παρελθόν.
«Η μνησικακία είναι μια δύσκολη τέχνη, είπε ο δάσκαλος. Αν με αφήσετε να σας μιλήσω, αν μου δώσετε λίγο ακόμη χρόνο, ναι λίγα ακόμη λεπτά σε αυτό εδώ το παγκάκι, ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, ναι στο βρωμισμένο δρομάκι ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, τότε θα μπορέσω να σας εξηγήσω ίσως γιατί η μνησικακία είναι μια δύσκολη τέχνη, είπε ο δάσκαλος.»
Επιμελήθηκε εκδόσεις ποιημάτων του Κ. Γ. Καρυωτάκη (Πατάκης, 2010) και του Κ. Π. Καβάφη (Πατάκης, 2011), συμμετείχε, μαζί με τους ποιητές Δημήτρη Αγγελή και Σταμάτη Πολενάκη, στην έκδοση Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκι: μια συζήτηση για την ποίηση (Ερατώ, 2010).
