Που να καταλάβει ο κ. Πιερρακάκης, που ζει και προέρχεται από έναν άλλο κόσμο, της Λεοντίου και του Χάρβαρντ, την αγωνία των λαϊκών οικογενειών, που παλεύουν νυχθημερόν για την μόρφωση των παιδιών τους, μήπως και καταφέρουν να αποκτήσουν ένα καλύτερο μέλλον;
Που πηγαίνουν τα παιδιά τους σε σχολεία που πέφτουν σοβάδες, πλημμυρίζουν αυλές, που στοιβάζονται σε 25-27άρια τμήματα, που περπατούν χιλιόμετρα για να φτάσουν στο σχολείο… για καλή υγεία. Που πληρώνουν μισθούς ολόκληρους για φροντιστήρια και βλέπουν τα παιδιά τους να «μην παίρνουν ανάσα» σε μια δημιουργική ηλικία, μπας και καταφέρουν να περάσουν σε κάποια σχολή;
Που αν περάσουν «επιτυχώς» όλο το μαραθώνιο από εξετάσεις και κόφτες του σημερινού σχολείου, ξεκινά ο νέος «Γολγοθάς» να υπολογίσουν από πού θα κόψουν για να πληρώνουν για νοίκια, αναλώσιμα, μεταφορές, φοιτητική μέριμνα…
Ας χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα «ψηφιακά εργαλεία» που διαφημίζει μπας και, έστω ψιλιαστεί κάτι, για το πώς τα βγάζουν πέρα οι φοιτητές κι οι οικογένειες τους που ζουν στις γειτονιές του Πειραιά, στις δυτικές συνοικίες, στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, σε όλες τις λαϊκές συνοικίες της χώρας…
Που να καταλάβει τον δικό μας κόσμο; Όλους εμάς που μας πνίγει το άδικο απέναντι σε ένα σχολείο και ένα πανεπιστήμιο που μετράει τις ανάγκες τις δικές μας, των παιδιών μας, ως κόστος και τώρα επιχειρεί να δώσει το τελειωτικό χτύπημα: «ισοτιμώντας» τους κόπους και τις στερήσεις μιας ζωής με το πορτοφόλι όσων έχουν γεμάτες τσέπες. Η λαϊκή οικογένεια θα συνεχίσει να παλεύει για να περάσει τα τείχη των ταξικών εμποδίων και τους διάφορους κόφτες για μια θέση στο πανεπιστήμιο, όσο κάποιοι θα εισέρχονται σε πανεπιστήμια με τα «αυστηρά κριτήρια» της φορολογικής τους δήλωσης.
Άλλωστε, μόνο να μεγαλώνει την οργή του λαού και της νεολαίας καταφέρνει με τα ανεκδιήγητα που ξεστομίζει τακτικά.
Η ένδεια επιχειρημάτων οδήγησε τον κ. Πιερρακάκη να επικαλεστεί ως παράδειγμα προς μίμηση (;) ως και τη Β.Κορέα, σε μια λογική αν κάτι το κάνει ο διπλανός μου, πρέπει να το κάνω κι εγώ. Ελπίζουμε να μην είναι στα επόμενα σχέδια του υπουργού να «φτιάξει» και κανένα «ψηφιακό κουμπί»…
Όσο για το ρόλο του ως ντελάλη της αγοράς, διαφημίζοντας την αύξηση του ΑΕΠ, ως κίνητρο για να αποδεχτεί ο λαός μας το εμπόριο πτυχίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αναρωτιόμαστε τι άλλο θα μπορούσε να σκεφτεί το υπουργείο ιδιωτικής παιδείας για να το αυξήσει. Μήπως δίδακτρα στα προπτυχιακά προγράμματα και των δημόσιων πανεπιστημίων;
Στην ουσία, ούτε μισό επιχείρημα δεν έχουμε ακούσει από κυβέρνηση και ΥΠΑΙΘ, που να τεκμηριώνει εκπαιδευτικά το πόσο «εκσυγχρονιστικό» είναι να ξεκινήσει η «μπίζνα» εμπορίου πτυχίων με πανεπιστημιακή αναγνώριση.
Μάλλον βέβαια η επιστήμη της παιδαγωγικής είναι «βαθιά νερά» για έναν υπουργό (Παιδείας;) που πρέπει να ξανακάνει κάποια μαθήματα πρώτων τάξεων γυμνασίου, γιατί από ιστορία… δεν!
Τον ενημερώνουμε λοιπόν ότι το δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια ανώτατη εκπαίδευση όχι μόνο το επέβαλε το φοιτητικό κίνημα, ο λαός μας με τους αγώνες τους, αλλά αυτό το κατάφερε με σκληρούς αγώνες απέναντι στη Χούντα, η οποία επιδίωκε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων το 1973. Και μάλιστα με την ίδια μορφή που έχει ανακοινώσει σήμερα το ΥΠΑΙΘ, δηλαδή ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων!1
Κι επειδή, βεβαίως, οι πραγματικές στοχεύσεις του νομοσχεδίου που ετοιμάζουν κυβέρνηση και ΥΠΑΙΘ είναι άλλες, και αφορούν το πώς θα υπηρετηθούν τα σχέδια του «δικού τους κόσμου», των επιχειρηματικών deals και συμφερόντων… Το φοιτητικό, το μαθητικό, το λαϊκό κίνημα της χώρας μας ήδη ετοιμάζει τη δική του απάντηση για να συνεχίσουμε να εμποδίζουμε αυτά τα σχέδια, που έρχονται από πολύ παλιά κι ας «ντύνονται» ως δήθεν «εκσυγχρονισμός».
1 «Φοιτητικό κίνημα και δικτατορία», Μ. Παπάζογλου, εκδ. επικαιρότητα
Άρθρο από τον 902.gr
