του Μανώλη Βριθιά
«Η Κούβα μετατρέπει τις ιδέες σε μεγάλες κοινωνικές προόδους, εν μέσω ενός κόσμου που μπορεί να συγκριθεί με έναν ωκεανό από δάκρυα»
Φιντελ Καστρο Ρουζ
Φύσηξε πολύς αέρας από τότε, που οι Κονκισταδόρες οι φονιάδες των λαών εκείνης της εποχής – Ισπανοί και Πορτογάλοι, Άγγλοι και Γάλλοι — κι άλλοι αποικιοκράτες, πότιζαν με αίμα τη γη της Αμερικάνικης Ηπείρου, ξεκληρίζοντας τους Ιθαγενείς , απωθώντας τους από τη γη των προγόνων τους, κλέβοντας την.
Κλέβοντας το χρυσάφι, κάνοντας τους σκλάβους, στις ορέξεις τους.
Γενοκτονία, ολόκληρη, εξαφάνιση ολόκληρων πολιτισμών, αίμα και θάνατος παντού. Μετά ήρθε η αποίκηση εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, απ’ όλο το φάσμα της κοινωνίας, αποίκησαν την νέα γη.
Με το ξεχέρσωμα της γης τις νέες καλλιέργειες, την εκβιομηχάνιση, τις υποδομές και την καπιταλιστική ανάπτυξη, το εργατικό δυναμικό δεν έφτανε.
Έπρεπε να φέρουν νέα χέρια. Έπρεπε να φέρουν σκλάβους από τον μόνο εύκολο τόπο, εκεί που είχαν εγκληματήσει πριν. Την Αφρική!!
Γέμιζαν τις γαλέρες του θανάτου, μεταφέροντας εκατομμύρια ανυπεράσπιστους ανθρώπους σκλάβους, δεμένους χειροπόδαρα.
Τούτοι οι άνθρωποι για τους εκμεταλλευτές τους ήταν ζώα.
Δεν είχαν κανένα δικαίωμα στη ζωή. Εκατομμύρια πέθαναν από τις κακουχίες, την έλλειψη υγιεινής , τροφής και φαρμάκων. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά πέθαναν από ασιτία, ή από το δηλητηριασμένο γάλα των μανάδων τους.
Αν και η δουλεία στην Κούβα είχε καταργηθεί από τον 19ο αιώνα, οι φυλετικές διακρίσεις κυρίως στους έγχρωμους, ήταν έντονες απ άκρη σ’ άκρη, σε όλον τον πλανήτη τον 20ο αιώνα και παραμένουν και σήμερα ακόμη, σε πολλά μέρη του κόσμου.
Μεγάλωσες σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, η οικογένεια σου τσιφλικάδες, έβλεπες καθαρά την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργατών γης.
Η όμορφη πατρίδα σου ένα προτεκτοράτο των Γιάνκηδων, ένα τεράστιο μπορντέλο, και τζόγου, στα χέρια τους.
Το 80% της γης, τα καπνά, το ζαχαροκάλαμο και τα παράγωγά του, σχεδόν όλη η πρωτογενής παραγωγή, ζωική παραγωγή, οι τράπεζες, οι συγκοινωνίες, το ηλεκτρικό, το φυσικό αέριο, όλα στα χέρια Αμερικάνικων πολυεθνικών.
Πολυεθνικών που δεκάρα δεν έδιναν για τις βασικές ανάγκες του λαού.
Χέρι, χέρι με διεφθαρμένους Κουβανούς πολιτικούς και στρατοκράτες.
Ο Μπατίστα και όλοι οι προηγούμενοι, δικτάτορες και πολιτικοί, ήταν απλά οι αχυράνθρωποι των Γιάνκηδων.
Η διφθερίτιδα, η μηνιγγίτιδα και οι παιδικές ασθένειες, θέριζαν παιδιά και γονείς.
Η Αβάνα, όπως και όλες οι πόλεις και χωριά, απέραντες παραγκουπόλεις χωρίς καν τα βασικά μέσα υγιεινής για το λαό, αλλά τεράστια χλιδή και πλούτος για τους λίγους.
Πρόσβαση σε φάρμακα, ή γιατρούς, αδύνατη για τους πολλούς, η παιδική θνησιμότητα στο ζενίθ, μητρική θνησιμότητα το ίδιο, το προσδόκιμο ζωής μόλις στα 57 χρόνια , ενώ ο αναλφαβητισμός ξεπερνούσε το 60%, όλα αυτά μπροστά στα μάτια σου.
Η νομική, σου έδωσε την δυνατότητα να καταλάβεις καλά τους απάνθρωπους νόμους, το μέγεθος της αδικίας, της εκμετάλλευσης, του μισανθρωπισμού της εξουσίας και των εκμεταλλευτικών τάξεων. Κατάλαβες καλά ότι αυτή η αδικία, αυτός ο μισανθρωπισμός, δεν διορθώνονται μέσα στα πλαίσια του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος, μονάχα η ανατροπή και το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας είναι η λύση, μιας κοινωνίας απαλλαγμένη μια και καλή απ όλα όσα καταδυνάστευαν το λαό σου, τους λαούς όλου του κόσμου.
Ήρθε αποτυχία στην Μονκάδα η πρώτη απόπειρα για μια λαϊκή επανάσταση οι νεκροί σύντροφοι, η σύλληψη η καταδίκη, η φράση που εμεινε να αντηχεί δυνατά στο πέρασμα των χρόνων: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ και σε δικαίωσε.
Στο Μεξικό οργανώνεις την πρώτη ομάδα, εκεί ο Ραούλ Κάστρο, ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα Βόσκε. Μια καλά συγχρονισμένη και εκπαιδευμένη ομάδα, από ογδόντα καλά, αποφασισμένους, άντρες, αποφασίζετε να φύγετε μια νύχτα του Νοέμβρη, του ’56 στριμωγμένοι σε ένα πλοιάριο που έμελε να γίνει θρύλος — το Granma – με ένα ιερό σκοπό, την ανατροπή του αιματοβαμμένου δικτάτορα Μπατίστα ανδρείκελο των βορειοαμερικάνων ιμπεριαλιστών.
Κάτω από αντίξοες συνθήκες, ο ένας στοιβαγμένος πάνω στον άλλο, με σφοδρή θαλασσοταραχή, το Γκράνμα εξοκείλει από την αρχική του πορεία και πέφτει σε βάλτο. Οι φασίστες, σας περίμεναν, δίνετε αποφασιστική μάχη, από τους ογδόντα τρείς άντρες απομένουν μόλις δεκαεπτά, είστε περικυκλωμένοι σε απόγνωση.
ΠΑΡΑΔΟΔΕΙΤΕ σας φωνάζουν οι φασίστες και μες την κλαγγή των όπλων, μέσα στον αφόρητο πόνο για τον χαμό των επίλεκτων συντρόφων σας, η απόγνωση και ο πόνος γίνονται αποφασιστικότητα, με φια φωνή που ακούγεται δυνατά μέσα στη μάχη. ΕΔΩ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ. A QUI NO SERIDE NADIE
Τούτο το σύνθημα που ακούστηκε εκείνη την σκληρή ώρα, όπως και το PATRIA O MUERTE στον ΟΗΕ το 1961 από τον ΤΣΕ συνοδεύει ακόμη και σήμερα, τον λαό σου. Τον συνόδευε από την Σιέρα Μαέστρα, την Σάντα Κλάρα, όταν μπήκατε τον Γενάρη πια του ’59, θριαμβευτές στην ΑΒΑΝΑ, στα δύσκολα χρόνια της περιόδου των ληστών, των βομβιστικών ενεργειών, σε θέατρα και κινηματόγραφους, τον βακτηριακό πόλεμο, την καταστροφή της παραγωγής πολλές φορές, της εξαφάνισης του αναλφαβητισμού μέσα σε δύο χρόνια, της μεγάλης νίκης στην εισβολή στον κόλπο των χοίρων, στην εδραίωση του σοσιαλιστικού χαραχτήρα ,της επανάστασης. Στα χρόνια της ανάπτυξης, στην εξαφάνιση των παραγκουπόλεων στο κτίσιμο νέων κατοικιών για τον λαό με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Στην αγροτική μεταρρύθμιση, την επίταξη μεγάλων περιουσιών, με πρώτη απ’ όλες της οικογένειάς σου και το μοίρασμα της στους εργάτες γης, οι συνεταιρισμοί, οι μεγάλες κοινωνικοποιήσεις κυρίως των εταιρειών των Γιάνκηδων – όλα τα μέσα παραγωγής και υπηρεσίες στα χέρια του λαού — οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, με δημόσια καθολική εκπαίδευση, σε όλους και σε όλες τις βαθμίδες, εντελώς δωρεάν, τα μεγάλα νοσοκομεία, οι ιατρικές σχολές το πιο σύγχρονο ΕΣΥ στον κόσμο, με πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη, σύγχρονη βιοτεχνολογία, καινοτόμα φάρμακα και εμβόλια κατά της μηνιγγίτιδας, του Δάγκειου πυρετού, του καρκίνου του πνεύμονα, του τραχήλου, της θεραπείας του έλκους του διαβητικού ποδιού, του COVID 19. Έναν γιατρό για κάθε 11 κατοίκους και με μια ταξιαρχία επιλεγμένων γιατρών — την ταξιαρχία HENRY REEVES που προσφέρει βοήθεια σε όσους λαούς έχουν ανάγκη, σε πάνω από 80 χώρες με εκατομμύρια εγχειρίσεις και επεμβάσεις όπου χρειάστηκε.
Το Λατινοαμερικάνικο πανεπιστήμιο, όπου φοιτούν δωρεάν 11.000 φοιτητές κάθε χρόνο κυρίως από την Λατινική Αμερική, για να προσφέρουν τη βοήθεια τους στις φτωχές χώρες τους. Στα δύσκολα χρόνια της ειδικής περιόδου, όταν μείνατε εντελώς μόνοι, μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, να παλεύετε με τα θεριά. Τότε σαν πραγματικός λαϊκός ηγέτης, μίλησες σε μια τεράστια συγκέντρωση στην Αβάνα. Έχουμε δυο δρόμους – είπες τότε — μπορώ να παραιτηθώ και να φύγω και να γυρίσει η χώρα πίσω στο ’59, ή να μείνουμε ενωμένοι και να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε τότε. Δεν μπορώ να φανταστώ, ένα λαό τόσο περήφανο, να θέλει την οπισθοδρόμηση
Από την νίκη της επανάστασης μέχρι σήμερα, ο πληθυσμός της Κούβας διπλασιάστηκε, το προσδόκιμο ανέβηκε στα 80 χρόνια για τους άντρες και 82 για τις γυναίκες, όλες οι παιδικές ασθένειες έχουν εξαφανιστεί, η παιδική θνησιμότητα έπεσε στο 4,2 τοις χιλίοις, επίτευγμα που καμία καπιταλιστική χώρα, δεν το έχει επιτύχει. Σήμερα δίνεται η μάχη κατά του covid 19 με δικά σας εμβόλια και αντιικά φάρμακα, που κι εδώ έχετε την μπρωστιά με τους λιγότερους θανάτους στον κόσμο, ανάλογα με τον πληθυσμό. Όλα αυτά χωρίς καμιά βοήθεια από πουθενά, αντίθετα με ένα οικονομικό εμπάργκο που εδώ και 60 χρόνια σας έχουν επιβάλει οι Γιάνκηδες, ένα οικονομικό εμπάργκο που επιβάλει πρόστιμα ακόμη και σε άλλες εταιρείες που απλά συνεργάζονται με Αμερικάνικες, ή να απαγορεύει οποιαδήποτε εμπορική συνεργασία με την Κούβα.
Το Αμερικάνικο εμπάργκο έχει κοστίσει μέχρι τώρα τρία τρισεκατομμύρια δολάρια, με κόστος 3 δις το χρόνο και όχι μόνο, αλλά με κόστος στην υγεία και την ανάπτυξη της χώρας. Είναι ένας ανελέητος οικονομικός πόλεμος με σκοπό να γονατίσουν αυτό το λαό, να τον κάνουν να αγανακτήσει. Να δεχτεί με ανακούφιση την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Πίστεψαν, ότι μετά την φυσική απουσία σου η χώρα θα αποδιοργανώνονταν, θα κατέρρεε, από το βάρος, της φυσικής σου απουσίας.
Για μια φορά ακόμη έκαναν λάθος, γιατί από την μια η σπορά της επανάστασης έφερε καρπούς, νέους επαναστάτες, που με την καθοδήγηση σου ανέλαβαν την καθοδήγηση, αλλά και το νέο σύνταγμα, που δίνει νέες διαστάσεις στην Λαϊκή Εξουσία, στην λαϊκή δημοκρατία. Ένα σύνταγμα που πέντε μήνες συζητήθηκε άρθρο το άρθρο απ’ όλες τις κοινωνικές οργανώσεις του λαού, τα συνδικάτα, την εκκλησία, τις κομματικές οργανώσεις, σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, με αλλαγή του 60% του αρχικού σχεδίου και την υπερψήφιση του με δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα 89%.
Ο λαός σε εμπιστεύτηκε, όπως εμπιστεύτηκες και εσύ το λαό σου.
Είναι αυτή η αμφίδρομη σχέση μεταξύ λαού και ηγέτη που χτίζεται κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες και που είναι φτιαγμένη από αίμα, με τον ίδιο πόνο δάκρυα και θυσίες, αλλά και από ανείπωτες χαρές για τα επιτεύγματα της Κουβάνικης επανάστασης.
Και δεν χτίστηκε αυτή η σχέση μόνο με το λαό σου, αλλά με τους λαούς όλου του κόσμου.
Εσύ ανύψωσες τους ταπεινούς της γης, τους έδωσες θάρρος και αυτοπεποίθηση, δύναμη να σηκωθούν, να αντισταθούν, να αλλάξουν την μοίρα τους. Χάρη σε σένα και την καθοδήγηση σου η Κούβα κέρδισε, τον παγκόσμιο θαυμασμό, από φίλους και αντιπάλους, έγινε η χώρα πρότυπο για τους ταπεινούς, τους ανθρώπους του μόχθου. Εκατοντάδες χώρες και λαοί έχουν δεχτεί την ανιδιοτελή βοήθεια της Κούβας, τόσο στον αγώνα για την ανεξαρτησία, όσο και στην ιατρική φροντίδα, από φυσικές καταστροφές, η την σημερινή πανδημία.
Πέντε χρόνια από την φυσική απουσία σου, ο ιμπεριαλισμός, προσπαθεί με κάθε τρόπο, να γονατίσει αυτό τον υπέροχο λαό, σκλήρυνε ακόμη περισσότερο τον οικονομικό αποκλεισμό, πήρε ακόμη περισσότερα μέτρα εν μέσω πανδημίας, χρηματοδότησε μισθοφόρους για να στήσουν διαδηλώσεις, εκμεταλλευόμενος τις ελλείψεις που εκείνος με την πολιτική του δημιουργεί.
Μα πώς να γονατίσεις έναν λαό που είναι γαλουχημένος, με τις πιο όμορφες τις πιο πανανθρώπινες ιδέες, που όπως είπες κι εσύ, τις μετατρέπει σε μεγάλες κοινωνικές προόδους, εν μέσω ενός κόσμου που μπορεί να συγκριθεί με έναν ωκεανό από δάκρυα».
Πέντε χρόνια τώρα σε κρατάμε μέσα μας στην καρδιά στη ζωή και στη σκέψη μας, σαν να μην έχεις λείψει ποτέ, με τον ίδιο τρόπο που κρατάμε στη ζωή και στη σκέψη μας, τους γονιούς και τους παππούδες μας που δεν είναι πια μαζί μας.
Σε ευχαριστούμε ΦΙΝΤΕΛ
*«Χέφε», ο αρχηγός στα ισπανικά
