Ήταν επτά χρόνια πριν, όταν πέθανε ο Φιντέλ Κάστρο, ο Φιντέλ που δεν τον «έπιασε» καμία από τις δεκάδες απόπειρες δολοφονίας εναντίον του.
Οι αθλιότητες που ακούστηκαν, τότε, από τους διεθνείς και εγχώριους «φιντελολόγους» ήταν πολλές. Συνεχίζουν και τις επαναλαμβάνουν όταν «χρειάζεται» και μοιάζουν με άσχημες μαριονέτες, που έχουν την ίδια υστερική ανάγκη: Να υποστηρίξουν πόσο «μισητός δικτάτορας» ήταν ο Κάστρο.
Γιατί ήταν «μισητός δικτάτορας»; Γιατί το λένε αυτοί, παπαγαλίζοντας τρεις –τέσσερις φρασούλες!
Πόσες φορές ακούμε ότι δεν έγιναν ποτέ εκλογές στην Κούβα; Ακόμα κι αν έχει δοθεί δεκάδες φορές η απάντηση για το σύστημα εκλογής αυτοί συνεχίζουν. Δεν μπαίνουν, καν, στον κόπο να κρίνουν το σύστημα εκλογής. Συνέχιζουν κουραστικά: Δεν έχουν γίνει εκλογές στην Κούβα, λένε με ύφος «δημοκράτη». Σποραδικά επαναφέρουν κι εκείνα τα παραμύθια με τα «πλούτη» του Φιντέλ μαζί με διάφορες θεωρίες συνομωσίας που «πουλάνε».
Επτά χρόνια μετά φαίνονται τόσα γελοία όσα έλεγαν για τις εκδηλώσεις που έγιναν στην Κούβα για τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο. Προβλέψιμοι – και με την ίδια κασέτα – «έκοβαν το χέρι τους» πως «το καθεστώς» ανάγκασε τους χιλιάδες και χιλιάδες Κουβανούς να τιμήσουν τον Φιντέλ της Επανάστασης. Κι όταν το «επιχείρημα» δεν έπιανε, τότε η απάντηση ήταν πιο «ξύπνια»: Η αποδοχή και η πλειοψηφία δεν σημαίνει και δημοκρατικότητα, δεν σημαίνει κάτι – απαραίτητα – θετικό.
Και τότε και τώρα το πρόβλημα τους είναι αλλού:
— Ο κομμουνιστής Φιντέλ Κάστρο και το νησί της Επανάστασης, είτε το παραδέχονται, είτε όχι, ήταν και είναι ο φόβος τους.
— Φοβούνται την Κούβα ως σύμβολο ελευθερίας, την Κούβα που πολεμά την «ελευθερία» στη βαρβαρότητα.
— Φοβούνται ότι μπορεί να συνειδητοποιηθεί ότι η ζωή στις κοινωνίες χτίζεται και αλλιώς.
— Αυτό το «αλλιώς», έξω από τον ασφυκτικό κλοιό της εκμετάλλευσης, πάντα τους τρόμαζε.
Ποιους; Εκείνους που γνωρίζουν ότι εκμεταλλεύονται κι αυτούς που αποτελούν το μικρό χρήσιμο στρατό των εκμεταλλευτών. Είναι, βέβαια κι- οι άλλοι, που αντιμετωπίζουν τον Φιντέλ Κάστρο σαν ενθύμιο νεότητας και «αντισυμβατικό» περιτύλιγμα του παρόντος τους.
Καημένα ανθρωπάκια, δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ τι είπε ο Φιντέλ Κάστρο στον χαιρετισμό του στο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, τον Απρίλιο του 2016, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή:
«Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα παραμείνουν ως απόδειξη σε αυτόν τον πλανήτη ότι αν λειτουργήσουν με θέρμη και αξιοπρέπεια, μπορούμε να πράξουμε τα υλικά και τα πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι. Και πρέπει να πολεμήσουμε χωρίς ανακωχή για την απόκτησή τους» (από τον χαιρετισμό του Φιντέλ Κάστρο στο 7ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας (PCC) – 16-19 Απριλίου 2016).
Με λίγα λόγια: Ο Φιντέλ πάλι τους νίκησε – Hasta la victoria siempre.
