Ο Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μαρουάν Τουμπάσι, μετά από οκτώ χρόνια ιδιαίτερα επιτυχημένης θητείας στη χώρα μας, αποχωρεί σήμερα 18 Δεκέμβρη 2021, από τη θέση του, επιστρέφει στη χώρα του έτοιμος να αναλάβει νέα καθήκοντα.
Σε μια φιλική αποχαιρετιστήρια συνάντηση του Πρέσβη της Παλαιστίνης με τον Ημεροδρόμο, στο φιλόξενο σπίτι του Πρέσβη, την περασμένη Τετάρτη το βράδυ, είχαμε μια ζεστή, φιλική συζήτηση, λίγο διαφορετική από τις κατά καιρούς συνεντεύξεις του.
Εκτεταμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη – συζήτηση:
Ευχαριστούμε τον φίλο Γιώργο Μιχαηλίδη για την ανεκτίμητη βοήθειά του στη διερμηνεία. Στην κάμερα: Λεωνίδας Βαρδαρός.
Ολόκληρη η συνέντευξη-συζήτηση με τον Μαρουάν Τουμπάσι
— Να πούμε καταρχήν ότι βρισκόμαστε εδώ σε μια συνάντηση αποχαιρετισμού. Θέλω να ευχαριστήσω τον πρέσβη για τη φιλία του και την φιλοξενία του και να του ευχηθώ στα νέα καθήκοντα να είναι το ίδιο δυναμικός όσο ήταν αυτή την οκταετία που έμεινε εδώ. Μια πρώτη ερώτηση που έχω είναι: αυτή την οκταετία στη χώρα μας τι ήταν εκείνο που τον σημάδεψε, που θα πάρει μαζί του ως ανάμνηση;
–Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα θυμάμαι πάντοτε και δεν πρόκειται να τα ξεχάσω, τα οποία έζησα σ’ αυτή την φιλική χώρα. Ηταν μια ξεχωριστή περίοδος στην ζωή μου. Το σημαντικότερο ήταν η μεγάλη αγάπη του ελληνικού λαού προς τον παλαιστινιακό λαό, που αντικατοπτρίζονταν με διάφορους τρόπους και διάφορες μορφές. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί αυτή η αλήθεια και αυτό υπήρξε ο πραγματικός λόγος της επιτυχίας μου, όπως προαναφέρατε αγαπητέ φίλε. Αισθάνθηκα ότι όλες οι πόρτες ήταν ανοιχτές μπροστά μου. Οι πόρτες προς την κυβέρνηση, η οποία συμπαραστεκότανε, οι πόρτες όλων των πολιτικών κομμάτων, η πόρτες της Ορθοδόξου εκκλησίας, όπου συνδέθηκα με τον αρχιεπίσκοπο σε μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή σχέση, οι ελληνικοί δήμοι, τα εργατικά συνδικάτα, οι οργανώσεις, οι διεθνείς οργανώσεις που υπηρετούν εδώ, οργανώσεις της ειρήνης, τα πανεπιστήμια.
Ολοι στην Ελλάδα γνωρίζουν τον Γιάσερ Αραφάτ και συνδέουν τον Γιάσερ Αραφάτ με τον αείμνηστο ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμούνται πάντοτε την επιλογή που έκανε ο ηγέτης μας, ο Γιάσερ Αραφάτ όταν αναγκάστηκε σε υποχρεωτική έξοδο από τη χώρα του να έρθει εδώ, να καταφύγει εδώ στην Ελλάδα, υπό την ηγεσία του τότε αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου.
Είχα επισκεφτεί πολλές ευρωπαϊκές χώρες κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου σαν υφυπουργός Τουρισμού. Ηρθα σε επαφή με μέλη των ευρωπαϊκών κοινοτήτων. Δεν βρήκα όμως αυτό το οποίο συνάντησα εδώ στην Ελλάδα. Νομίζω, σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη, ότι δεν θα το βρω αυτό σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Γι αυτό, πράγμα που ανέφερα σήμερα το πρωί στη συνάντησή μου με τον υπουργό Εξωτερικών, αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στη δεύτερη πατρίδα μου. Αυτό ανεξάρτητα από τις διάφορες πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τις διάφορες ελληνικές κυβερνήσεις.
Ετσι λοιπόν ήταν πολύ εύκολο να δημιουργηθούν πολύ στενές σχέσεις με τις ελληνικές απλές κοινότητες της χώρας. Ταξίδεψα σε πάρα πολλά νησιά σε πολλές ελληνικές πόλεις και συναντήθηκα με τους προέδρους των κοινοτήτων, με τους απλούς ανθρώπους. Όταν μάθαιναν πως βρίσκεται στο χωριό, στη πόλη, στο νησί, ο πρέσβης της Παλαιστίνης όλοι τρέχανε και ζητούσαν να με καλέσουν για γεύμα, για ένα τσίπουρο, για ένα καφέ. Είναι σχέσεις οι οποίες στηρίζονται σε αμοιβαία αισθήματα και αρχές που είναι κοινές μεταξύ των δυο λαών.
Αισθανόμουν αυτό όταν κυρίως αναφερόμουνα στο θέμα των σφαγών που είχαν διαπραχτεί από τους ναζιστές στη περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εδώ στα ελληνικά χωριά, στις ελληνικές πόλεις. Κι όταν μου εξηγούσαν, μου μιλούσαν για την αντίσταση του ελληνικού λαού προς την ναζιστική κατοχή, ή αργότερα εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας, αισθανόμουν ότι αυτός ο λαός έχει μεγάλη αξιοπρέπεια και προσέφερε χιλιάδες θύματα, αρχής γενομένης από τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 που εορτάσαμε την διακοσιοστή επέτειο κατά τη διάρκεια αυτού του έτους, και την απελευθέρωση της Ελλάδας από την ιταλογερμανική κατοχή, την φασιστική ναζιστική.
Όταν συζητάς με τον απλό λαό και σου λέει τις διάφορες μορφές αντίστασης και τα δεινά που τράβηξε, αισθανόμουν ακριβώς τα ίδια που αισθάνομαι για τον παλαιστινιακό λαό και το τι τραβάει από αυτόν τον επεκτατικό, βάρβαρο κατακτητή, τον ισραηλινό κατακτητή. Αυτό αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες τους κοινούς που συνδέουν τους δυο λαούς μας, επιπλέον της πίστης προς την δημοκρατία που γεννήθηκε και ανδρώθηκε εδώ σε αυτή τη χώρα. Αυτή την δημοκρατία που μας την απαγορεύει ο ισραηλινός κατακτητής να την ασκήσουμε, να την απολαύσουμε, με ελεύθερες εκλογές, μέσα στην Ιερουσαλήμ.
Αυτό αποτελεί πορεία οκτώ ετών. Αλλά εγώ γνωρίζω την Ελλάδα πολύ περισσότερο. Η πρώτη μου επίσκεψη στην Ελλάδα έγινε το 1982 και συνεχίστηκε κατά την δεκαετία του ’90, πριν έρθω εδώ σαν πρέσβης. Ηταν μια πραγματική έκπληξη αλλά ήταν επιθυμία του προέδρου Μαχμούτ Αμπάς, να διοριστώ σε αυτή τη θέση, κάτι που δεν το είχα ποτέ μου σκεφτεί.
Γι’ αυτό το λόγο όπως με ρώτησες στην αρχή αν αισθανόμουν λυπημένος που αφήνω την Ελλάδα , δεν πρόκειται να αφήσω την Ελλάδα. Θα ταξιδέψω, θα φύγω, θα παραμείνει η Ελλάδα η φιλική χώρα, από τη φύση της, απ’ το λαό της, απ’ τους ανθρώπους της, μέσα στη ψυχή μου και θα έρθω σε μελλοντικές επισκέψεις σίγουρα.
Αγόρασα ένα διαμέρισμα εδώ, πούλησα ένα αγροτεμάχιο στην Παλαιστίνη, και αγόρασα ένα διαμέρισμα στο Χαλάνδρι. Κι αυτό αποδεικνύει την μεγάλη μου βούληση και θέληση να βρίσκομαι από καιρό σε καιρό μαζί με τους φίλους μου. Στη ζωή πρέπει να έχεις σχέσεις τις οποίες πρέπει να τις διαφυλάττεις και να συντηρείς, ώστε να μην παραμείνουν και μετατραπούν σε αναμνήσεις μόνο, αφού μπορείς να τις διατηρήσεις και να τις συνεχίσεις να τις ζεις στη ζωή σου.
Αλλά οπωσδήποτε επιθύμησα τη χώρα μου την Παλαιστίνη. Είναι η πατρίδα μου. Πεθύμησα το λαό μου, πεθύμησα τους καταυλισμούς, πεθύμησα τους ελαιώνες, τους συντρόφους μου, τους φίλους μου, τους συγγενείς μου, που τους στερήθηκα λίγο με τον κορονοϊό τα τελευταία χρόνια. Ετσι λοιπόν δεν θέλω να μετατραπούν οι αναμνήσεις μου σε απλές αναμνήσεις για τη χώρα μου όπως δεν θέλω οι αναμνήσεις που έχω από αυτή τη χώρα να παραμείνουν μόνο αναμνήσεις. Πως ο άνθρωπος έχει την υγεία του και τη δύναμή του και επί τη ευκαιρία εμείς βρισκόμαστε στην τρίτη δεκαετία της ηλικίας μας, και οι δυο μας… Βέβαια η ηλικία είναι αριθμοί, αλλά νομίζω πως η ηλικία είναι πως εσύ αισθάνεσαι και πως σε αισθάνονται οι άλλοι που σε βλέπουν. Ετσι λοιπόν αν ο άνθρωπος είναι ικανός και μπορεί, δεν πρέπει μόνο να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα αλλά να συμμετέχει και να δημιουργεί τεκταινόμενα. Η δημιουργία νέων καταστάσεων είναι απαραίτητη για όλους τους λαούς, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη δικαιοσύνη, περισσότερη ελευθερία, περισσότερη δημοκρατία. Γι’ αυτό συνεχίζουμε εμείς τον αγώνα μας για να απελευθερωθούμε απ’ αυτό τον ζυγό τον βάρβαρο, τον απαράδεκτο, τον επεκτατικό, τον εποικιστικό. Εγώ πιστεύω, γιατί είμαι αισιόδοξος, ότι στο τέλος οι λαοί είναι αυτοί που βγαίνουν νικητές, ενάντια σε οποιαδήποτε γεγονότα, όπως έχει αποδείξει η ιστορία.
Αν σε αυτή τη ζωή οι Παλαιστίνιοι έχουν μισήσει κάτι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ο πόλεμος. Η κατοχή αποτελεί ένα συνεχόμενο έγκλημα. Πρέπει να τελειώσει αυτό το έγκλημα. Ετσι λοιπόν ανυπομονώ, προσδοκώ, να δω την ημέρα στην οποία θα εξισωθούμε, εμείς με σας σε ότι αφορά την ελευθερία μας.
–Δυο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του εδώ στην Ελλάδα, τον Δεκέμβρη του ’15, ομόφωνα η ελληνική Βουλή έβγαλε ένα ψήφισμα αναγνώρισης του Παλαιστινιακού κράτους. Εξι χρόνια μετά ούτε η κυβέρνηση η προηγούμενη ούτε αυτή, κατάφεραν να προχωρήσουν στην αναγνώριση, πλήρη αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης. Μπορούμε να ελπίζουμε αυτός που θα αναλάβει μετά από τον πρέσβη, νέος πρέσβης θα ζήσει μια τέτοια στιγμή; Βέβαια υπάρχει κι ένα ερώτημα. Η αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης τερματίζει την κατοχή;
–Όχι βέβαια, η αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης δεν τερματίζει την κατοχή. Θα πρέπει να ’μαστε ρεαλιστές. Πρέπει να τερματιστεί η κατοχή κι ο εποικισμός να σταματήσει. Δεν πρόκειται για κατοχή στρατιωτική, αλλά μια επεκτατική, αποικιακή κατοχή. Διότι από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, το ’47, υπήρχε σχέδιο εφαρμογής της εισόδου, κατοχής, αποικιακής επεκτατικής κατοχής όλων των εδαφών των παλαιστινιακών και των εποικισμό τους. Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι το έδαφος, η γη, αποτελεί και τον πυρήνα της διαφωνίας και της διαμάχης. Διότι η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ έγινε εις βάρος των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού, ο οποίος ήταν ο κύριος κάτοχος των εδαφών αυτών, αυτής της περιοχής. Θα πρέπει λοιπόν να αναλάβει η Ευρώπη την ευθύνη αυτής της πράξης διότι αυτοί ήρθαν από την Ευρώπη.
Κι επίτρεψέ μου να σου πω διότι τώρα δεν είμαι πρέσβης, και επειδή πάντοτε υπήρξα ειλικρινής και ξεκάθαρος, τώρα μαζί σου θα είμαι ακόμα πιο ξεκάθαρος. Οι ευρωπαίοι υποφέρουν αυτή τη στιγμή από το σύμπλεγμα που τους διακατέχει για την επιστροφή των ισραηλινών στην Παλαιστίνη και την δημιουργία του κράτους τους. Γι’ αυτό το λόγο έχουν και την ευθύνη του δράματος που περνάει ο παλαιστινιακός λαός για 73 χρόνια. Οι ευρωπαίοι, οι χριστιανοί ευρωπαίοι, δεν αισθάνονται καλά με την ύπαρξη Εβραίων στην Παλαιστίνη, εξαιτίας του ελέγχου που είχανε στον πλούτο, στο χρήμα, στο κεφάλαιο, και στην οικονομία. Γι’ αυτό ο Χίτλερ συνωμότησε με το σιωνιστικό κίνημα εναντίον των συμφερόντων των Εβραίων. Υπήρχε συμφωνία η οποία υπογράφτηκε μεταξύ του Χίτλερ και του σιωνιστικού κινήματος. Ξεκίνησαν οι πρώτες μεταναστεύσεις των Εβραίων προς την Παλαιστίνη σε αντάλλαγμα των χρημάτων του πλούτου που είχαν πάρει από τους σιωνιστές. Κι από άλλους Εβραίους σε ευρωπαϊκές χώρες όταν οι ναζιστές άρχισαν να καταλαμβάνουν μια-μια τις ευρωπαϊκές χώρες. Γι’ αυτό εμείς κάνουμε έναν διαχωρισμό όταν μιλάμε για τους Εβραίους και όταν μιλάμε για το σιωνιστικό κίνημα. Αυτά είναι δυο διαφορετικά πράγματα.
Εμείς σεβόμαστε και εκτιμάμε τους Εβραίους, την εβραϊκή θρησκεία, σαν μια μονοθεϊστική θρησκεία όπως τον χριστιανισμό και το Ισλάμ. Υπήρχαν πολλοί Εβραίοι οι οποίοι ζούσαν στη Παλαιστίνη όταν. Θα σας δείξω το διαβατήριο του πατέρα μου το οποίο δείχνει ότι ήταν παλαιστινιακό διαβατήριο, Παλαιστινιακού Κράτους με έγκριση των Αγγλων. Ετσι λοιπόν το εβραϊκό ζήτημα έπρεπε να επιλυθεί στα πλαίσια τα ευρωπαϊκά κι όχι σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.
–Μιλάει για την υπόθεση Χαβάρα (Haavara Agreement) ;
–Χαβαρά
–Αλλωστε επειδή η Παλαιστίνη δεν είναι ένα εθνικό κράτος. Είναι πολυπολιτισμικό κράτος. Και οι Εβραίοι της Παλαιστίνης Παλαιστίνιοι είναι, ή κάνω λάθος;
–Σωστά. Ο Καταστατικός Χάρτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), που ενεκρίθη το ’64, σε μια σύσκεψη της Παλαιστινιακής Οργάνωσης, στην Ιερουσαλήμ, θεωρεί ως Παλαιστίνιους, τους Εβραίους και τους μουσουλμάνους που ζουν στην Παλαιστίνη. Εχουμε πολλούς φίλους Εβραίους. Στο Ισραήλ και σε όλο τον κόσμο. Πριν από μερικές μέρες επικοινώνησε, μαζί μου, ο Ούρι Ντέιβις, που είναι μέλος της Φατάχ, διαμένει στην Ραμάλα και είναι Εβραίος. Υπάρχει ο Οφέρ Κασίφ, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισραήλ, ο οποίος σαν Εβραίος, μέλος του εβραϊκού κοινοβουλίου βάλει πολύ αυστηρά και με εντονότατο τρόπο κατά των Ισραηλινών. Ο Εσμόν Κελαάν φίλος μου, ο οποίος ζει εδώ στην Ελλάδα, απέρριψε την ισραηλινή υπηκοότητά του και του έχει απαγορευτεί η είσοδος στο Ισραήλ. Υπάρχουν πολλές εβραϊκές οργανώσεις οι οποίες εναντιώνονται στην πολιτική που ασκεί το Ισραήλ.
–Να πούμε και κάτι για να γίνει κατανοητό. Βέβαια δεν το ξέρει ο κόσμος καλά. Επί της ουσίας δεν είναι θρησκευτικό το ζήτημα, δεν είναι σύγκρουση θρησκειών.
–Το ’χουμε ξεκαθαρίσει σε πολλές συναντήσεις που είχαμε. Δεν είναι σύγκρουση μεταξύ θρησκειών. Εμείς είμαστε ανοιχτοί απέναντι σε όλους τους λαούς, σε όλους τους πολιτισμούς. Το πρόβλημα αφορά τη δημιουργία ενός ισραηλινού κράτους σε μια περιοχή της οποίας κύριος κάτοχος ήταν οι Παλαιστίνιοι.
Εγινε ακριβώς αυτό που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες, δημιουργήθηκε ένα κράτος σε βάρος των πραγματικών αυτοχθόνων κατοίκων της Αμερικής, τους ερυθρόδερμους ινδιάνους. Αυτές οι πολιτικές ακολουθήθηκαν κι αργότερα. Επεκτατικές τάσεις, ιμπεριαλιστικές, της Δύσης, των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και τελευταία μέχρι και την εποχή του Τραμπ ακολουθούνται. Ενας από τους βασικούς στόχους των Ηνωμένων Πολιτειών, της πολιτικής που ακολουθούν, είναι η διαφύλαξη του κράτους του Ισραήλ σαν μία διακεκριμένη και ενισχυμένη χώρα στρατιωτικά. Δεν έχουν πάρει οι ΗΠΑ καμία σοβαρή απόφαση για να τερματιστεί αυτή η κατάσταση.
Εμείς συζητάμε για την κατοχή του ’67 και μετά και όχι για την κατοχή ολοκλήρου της χώρας της Παλαιστίνης. Αυτό αποτέλεσε απόφαση διεθνών οργανισμών για τη δημιουργία δυο ανεξάρτητων κρατών. Αλλά συζητάμε για πολιτική και όχι για συναισθήματα. Υπάρχουν διάφορες εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα στο Δημοκρατικό Κόμμα, υπάρχουν διάφορες τάσεις οι οποίες εναντιώνονται στις ισραηλινές πολιτικές, ακόμα και στην Ευρώπη παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο. Νομίζω, κατά την άποψή μου, πως ενάντια σε αυτήν την κεφαλαιοκρατική πολιτική, την ελεεινή, την απαράδεκτη, η οποία παρουσιάζεται στην Δύση, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, δεν θα αφήσουν το Ισραήλ να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται τώρα σαν ένα κακομαθημένο μωρό, σαν ένα κατοχικό κράτος.
Το Ισραήλ είναι χώρα φυλετικών διακρίσεων, απαρτχάιντ. Και ασκεί αυτή την πολιτική όχι μόνο σε βάρος των Παλαιστινίων που είναι εκτός των εδαφών των ισραηλινών, αλλά ακόμα και των Παλαιστινίων που ζουν εντός του Ισραήλ και που παρέμειναν στα πάτρια εδάφη τους και αποτελούν το 20% του πληθυσμού. Ακόμα και μεταξύ των κατοίκων και των Εσκενάζι, των Σαφαριτών και διάφορες φυλές οι οποίες ζουν εντός του Ισραήλ, ασκούνται πολιτικές φυλετικών διακρίσεων. Πρόκειται λοιπόν για ένα φασιστικό καθεστώς που δεν μπορεί να υπηρετήσει ούτε τα συμφέροντα του ίδιου του λαού.
Ο κόσμος αλλάζει, δεν υπάρχει ηρεμία στην παγκόσμια σκακιέρα. Ισως μακρύνει η κατοχή αλλά τελικά αυτή η κατοχή θα τερματιστεί. Οπου γης έχουν γίνει προσπάθειες αλλά πάντοτε αυτός που έβγαινε νικητής ήταν ο λαός. Όπως και στην Λατινική Αμερική. Από τα χαρακτηριστικά εσείς στην Ελλάδα, ήταν ότι ποτέ δεν υπήρξατε στην ιστορία σας την σύγχρονη κατακτητές. Αντιθέτως αντιμετωπίσατε τους εισβολείς και τους κατακτητές …
–Ένα τελευταίο να ρωτήσω. Γίνανε εκλογές στο Ισραήλ. Τι έχει αλλάξει;
–Ο αγώνας ο εκλογικός στο Ισραήλ ήταν εναντίον του Νετανιάχου. Για λόγους ανταγωνισμού μεταξύ των δεξιών κομμάτων. Του ασκούνται αυτή τη στιγμή διάφορες επικρίσεις, περνάει από δικαστικές διαδικασίες ο Νετανιάχου. Δυστυχώς η κοινωνία στο Ισραήλ έχει κατευθυνθεί προς την Δεξιά και μάλιστα προς την εξτρεμιστική Δεξιά. Εθνικιστική θρησκευτική Δεξιά. Οι οποίοι ενστερνίζονται το θρησκευτικό τους όραμα, την θρησκευτική τους κατάσταση όπως αυτοί την ερμηνεύουν, πως αυτό το έδαφος τους δόθηκε από τον Θεό. Κι αυτοί είναι που προκαλούν την εικόνα και δίνουν την εντύπωση πως η διαφορά είναι θρησκευτική. Και τους συμπαραστέκονται και οι Ευαγγελιστές. Οι Ευαγγελιστές στην Αμερική και εκτός από τις ΗΠΑ και αλλαχού όπως στην Βραζιλία, υπάρχουν οι χριστιανοί Εβραίοι οι οποίοι τους συμπαραστέκονται. Και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μερικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης άρχισαν τώρα να υποστηρίζουν αυτή την πολιτική και ισχυρίζονται πως ακολουθούν την ευρωπαϊκή θρησκευτική νέα αξία.
Ο Μπένετ είναι ένας από την εξτρεμιστική Δεξιά του Ισραήλ που ακολουθούν αυτή τη νέα εξτρεμιστική πολιτική. Για να καταλάβουν την εξουσία, για να μπορέσουν να αναρριχηθούν στην εξουσία συνασπίστηκαν ορισμένα αριστερά και εργατικά κόμματα στο κοινοβούλιο. Γιατί στόχος τους ήταν στην ουσία να πέσει ο Νετανιάχου. Δεν έχει πρόθεση να ακολουθήσει κανένα ειρηνευτικό σχέδιο ούτε υπάρχει στο πρόγραμμά της κυβέρνησης διάθεση για διαπραγμάτευση με τους Παλαιστίνιους. Κάθε μέρα διακηρύσσουν πως δεν θα επιτρέψουν την δημιουργία άλλου κράτους στην περιοχή που βρίσκεται μεταξύ του Ιορδάνη ποταμού και της Μεσογείου θάλασσας. Θέλουν να πραγματοποιήσουν αυτό το ψευτοϊστορικό τους όραμα, σχέδιο, το οποίο το ερμηνεύουν με λανθασμένο τρόπο, να δημιουργήσουν το μεγάλο βασίλειο του Ισραήλ. Ακόμα και πολλοί, όλοι οι αρχαιολόγοι κάνανε ανασκαφές, ακόμα και μέσα στην Ιερουσαλήμ, δεν μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν ότι υπάρχει παλιά εβραϊκή ιστορία στην περιοχή της Ιερουσαλήμ. Ακόμα και ο Μωυσής δεν μπήκε ποτέ του στην Ιερουσαλήμ. Περιπλανήθηκε σαράντα χρόνια στην χερσόνησο του Σινά.
Αυτό δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα μας δεν πρέπει να πάρει θρησκευτικό χαρακτήρα. Το θέμα αφορά την αυτοδιάθεση των λαών. Και η επιθυμία μας, ακόμα και στις διακηρύξεις του προέδρου μας Μαχμούτ Αμπάς, ο οποίος ορίζει ότι η πρωτεύουσα της Παλαιστίνης που είναι η Ιερουσαλήμ θα πρέπει να είναι η πρωτεύουσα όλων των θρησκειών. Δεν θα απαγορέψουμε, ούτε θα απαρνηθούμε τα δικαιώματα των Ισραηλινών, αλλά αυτή τη στιγμή εμείς είμαστε αυτοί που έχουν ζημιωθεί τα δικαιώματά τους. Εγώ σαν Ορθόδοξος χριστιανός δεν μπορώ να πάω στην Βηθλεέμ από την Ιερουσαλήμ να πάω στην Βηθλεέμ , παρόλο που η διαδρομή δεν είναι πάνω από μισή ώρα, πρέπει να ακολουθήσω μια διαφορετική διαδρομή η οποία μπορεί να φτάσει και να υπερβεί τις δυο ώρες. Αυτός που θέλει να πάει στην Βηθλεέμ από την Αθήνα πάει πολύ πιο γρήγορα από ότι εμείς που απέχουμε μόνο μισή ώρα.
Και με την ευκαιρία των Χριστουγέννων σας εύχομαι, εύχομαι στον φίλο ελληνικό λαό, με όλες τους τις συνθέσεις, με όλα του τα στρώματα, εύχομαι Καλά Χριστούγεννα. Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στην Βηθλεέμ, δοξάστηκε στην Ναζαρέτ και από την Παλαιστίνη διαδόθηκε ο Χριστιανισμός σε όλα τα άκρα της γης. Και εμείς επιβεβαιώνουμε αυτό το μήνυμα της Αγάπης και της Ειρήνης προς όλους τους λαούς της γης.
Το ισραηλινό κίνημα, δεν μας επιτρέπει, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, να πηγαίνουμε με ευκολία στην εκκλησία της Ανάστασης, στο τέμενος του Ακσα. Μας προβάλουν εμπόδια, σκοτώθηκαν τρεις νέοι με ισραηλινά πυρά μέσα σε εδάφη παλαιστινιακά στα οποία εισέβαλαν ισραηλινές δυνάμεις.
Κι αμέσως στοχεύουν εναντίον των Παλαιστινίων όταν αυτοί τους λιθοβολούν. Τι μπορεί να κάνει ένας σε μια χώρα που δεν είναι δική του χώρα. Αραγε ζητάνε από μας τον Παλαιστινιακό λαό να υπερασπιστεί την ασφάλεια του κατακτητή του; Που έχει συμβεί αυτό; Εσείς τερματίστε την κατοχή για να επικρατήσει η ειρήνη. Η κατοχή θα έχει πάντοτε αντίσταση, πάντοτε αγώνα ενάντια στην κατοχή.
Παρ’ όλες αυτές τις σημερινές καταστάσεις εμείς τείνουμε χείρα φιλίας, ειρήνης, δίκαιης ειρήνης, μέσα από μια πρωτοβουλία που ανακοίνωσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας ο πρόεδρός μας, Μαχμούτ Αμπάς, πρέπει η διεθνής κοινότητα να αναλάβει τις ευθύνες της για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας που αποτελεί την μεγαλύτερη κατοχή που έχει υποστεί μια χώρα στην ιστορία της. Αυτό συζήτησα σήμερα στην συνάντησή μου με τον κ. Δένδια. Ολοι οι αρχηγοί των κομμάτων με δέχτηκαν, έχω χαιρετιστήρια συνάντηση σήμερα, είναι κάτι το οποίο υπερηφανεύομαι ιδιαίτερα, καθώς και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα συνδικάτα, ο Αρχιεπίσκοπος.
Αυτά αποδεικνύουν την εκτίμηση προς τον παλαιστινιακό λαό, όχι προς το πρόσωπό μου. Εγώ αισθάνομαι ευγνώμων όχι μόνο για σας, για ότι έχετε κάνει, αλλά για όλο τον ελληνικό λαό, για την συμπαράσταση την οποία έχει επιδείξει . Ο μόνος δρόμος για την πραγματοποίηση της ειρήνης είναι να τερματιστεί η κατοχή. Αλλά δυστυχώς δεν βλέπουμε σήμερα έναν δρόμο ανοιχτό για την ειρήνη.
–Ευχαριστώ πολύ εύχομαι ο δρόμος μπροστά που ανοίγεται να είναι νικηφόρος και ελπίζω σε μια ελεύθερη Παλαιστίνη γιατί αυτό δεν συμφέρει μόνο την Παλαιστίνη, συμφέρει όλη την περιοχή μας.
–Και την επιστροφή όλων των προσφύγων οι οποίοι εκδιώχτηκαν το ’48, οι αιχμάλωτοι, οι οποίοι έχουν κηρύξει απεργία πείνας. Υπάρχουν πτώματα που βρίσκονται σε τάφους με αριθμούς, εδώ και είκοσι – τριάντα χρόνια, χωρίς να αναφέρονται τα ονόματα. Εμείς οι Παλαιστίνιοι περνάμε ένα μαρτύριο μέσα από την κατοχή την οποία ζούμε κατά παράβαση των διεθνών αποφάσεων του διεθνούς δικαίου. Εμείς δεσμευόμαστε και σεβόμαστε την βασική αρχή για οποιοδήποτε ειρηνευτικό συνέδριο. Είπα στον υπουργό Εξωτερικών ότι εμείς συμφωνούμε και καλούμε την σύγκλιση του κουαρτέτου του ειρηνευτικού με την συμμετοχή οποιασδήποτε άλλης χώρας. Επίσης υποστηρίζουμε την συμμετοχή της Ελλάδας σε ένα τέτοιο συνέδριο διότι η Ελλάδα έχει ένα γεωστρατηγικό ρόλο να παίξει, έχει πολύ καλές σχέσεις τόσο με τον παλαιστινιακό λαό όσο και με το Ισραήλ, παρ’ όλες τις επιφυλάξεις που εμείς διατηρούμε για μερικές αποφάσεις της.
Για να φτάσουμε όμως σ’ αυτό τον στόχο πρέπει να υποστεί κυρώσεις αυτό το κράτος του Ισραήλ για όλα τα πεπραγμένα του.
Όπως επιβλήθηκαν κυρώσεις σε βάρος του ρατσιστικού καθεστώτος της Νοτίου Αφρικής στις οποίες και η Ελλάδα είχε πάρει μέρος ξεκάθαρο και είχε υποστηρίξει αυτές τις κυρώσεις.
Δεν ξεχνάμε ποτέ τις διαδηλώσεις συμπαράστασης που είχαν οργανωθεί εδώ στην Ελλάδα στις οποίες συμμετείχαν δεκάδες και εκατοντάδες ατόμων. Κάθε τιμή και κάθε σεβασμός προς αυτόν το λαό.
Ελπίζουμε να αναγνωριστεί το Κράτος της Παλαιστίνης από την Ελλάδα, σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου, το οποίο θα έχει πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και σύνορα τα σύνορα του 1967. Δεν είμαστε οι μόνοι που ζητάμε την εφαρμογή αυτής της απόφασης, αλλά και πολλά πολιτικά κόμματα ελληνικά τα οποία ζητάνε από την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει το Κράτος της Παλαιστίνης.
Τα συμφέροντα όπως ξέρουμε οι πολιτικοί είναι αυτά που πολλές φορές καθορίζουν τις πολιτικές γραμμές που ακολουθούνται. Εγώ όμως νομίζω ότι θα πρέπει οι αρχές να παίξουν τον ρόλο τους . Στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου υπάρχουν τα συμφέροντα του αερίου, της ασφάλειας. Υπάρχουν προβλήματα τα οποία ζούμε όλες οι χώρες στην Ευρώπη. Εκτός από το πρόβλημα του κορονοϊού και της παράνομης μετανάστευσης, υπάρχουν πολλά οικονομικά προβλήματα, και διαφωνίες μεταξύ των ίδιων των κρατών – μελών. Γι’’ αυτό ασκούνται αμερικανικές και ισραηλινές πιέσεις σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Νομίζουμε ότι πρέπει η αναγνώριση να γίνει, όπως έγινε ήδη από πέντε – έξι κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν αναγνωρίζει το κράτος της Παλαιστίνης, αλλά θα πρέπει τα κράτη της ΕΕ να την αναγνωρίσουν.
Υπάρχει μια νέα κυβέρνηση στη Γερμανία με συνασπισμό ευρύτατο, εκλογές πρόκειται να λάβουν χώρα στη Γαλλία, υπάρχουν αλλαγές πολιτικές. Ελπίζουμε ότι θα πραγματοποιηθεί αυτή η εξίσωση όπου αναγνωρίζεται η δημιουργία δύο κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης και όσοι αναγνωρίζουν το Ισραήλ οφείλουν να αναγνωρίζουν και το δεύτερο κράτος στην περιοχή, της Παλαιστίνης.
Η μη αναγνώριση Κράτους της Παλαιστίνης επιτρέπει στο Ισραήλ να προσαρτά κάθε τόσο εδάφη και να προβαίνει σε εποικισμούς και να θεωρεί πως η Ιερουσαλήμ δεν είναι η ενιαία πρωτεύουσα του Κράτους της Παλαιστίνης. Να αναγνωριστεί το Κράτος της Παλαιστίνης το οποίο θα περιλαμβάνει την Δυτική Οχθη, θα περιλαμβάνει την Ιερουσαλήμ, την Γάζα, και θα ικανοποιεί τα αιτήματα 7 εκατομμυρίων Παλαιστινίων οι οποίοι ζούνε στην αλλοδαπή, εκτός Παλαιστίνης. Αυτό θα πρέπει να γίνει για να ολοκληρωθεί η ειρηνευτική διαδικασία.
Το Ισραήλ θεωρείται ένα κράτος το οποίο λειτουργεί υπεράνω των νόμων και των διεθνών κανονισμών. Δεν αποτελεί κράτος μέλος που έχει αναγνωρίσει πολλές διεθνείς συμφωνίες μεταξύ των οποίων και η συμφωνία των θαλασσών. Γνωρίζουν καλά να παίζουν το παιχνίδι της αντιπαράθεσης πολύ ωραία σε διάφορα ταμπλό. Εμείς αναγνωρίζουμε πως πρέπει να εφαρμόζεται ο διεθνής νόμος, οι διεθνείς κανονισμοί, το δίκαιο των θαλασσών οπουδήποτε και όχι άλλοτε να εφαρμόζεται και άλλοτε όχι. Θα πρέπει λοιπόν οι διεθνείς νόμοι να αντιμετωπίζονται με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά καθώς και τα δικαιώματα, κυρίως το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης.
Εύχομαι να ήμουν ικανοποιητικός στις απαντήσεις μου. Σας ευχαριστώ, ευχαριστώ όλους τους δημοσιογράφους, τον Τύπο που μας βοήθησε, εσείς ήσασταν πάντοτε στην πρωτοπορία. Ευχαριστώ τα ελληνικά κόμματα, τον φίλο ελληνικό λαό και ευχαριστώ και χαίρομαι για την ομορφιά αυτής της χώρας, τη μουσική της, την ομορφιά της αυτής της χώρας.
Γι’ αυτό θα με βλέπεις να έρχομαι από καιρό σε καιρό, και έτσι δεν θα παραμείνουν οι εμπειρίες που έζησα μόνο απλές αναμνήσεις.
Ζήτωσαν η Ελλάδα και η Παλαιστίνη.
Σας ευχόμαστε καλή πρόοδο και ευημερία.
