Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

STRUGGLE FOR PLEASURE

Στην πρόσφατη συναυλία του έξοχου Βιμ Μέρτενς στο Ηρώδειο  δεν πήγα φυσικά. Συν τοις άλλοις γιατί ακόμα αναρρώνω από ένα..

Στην πρόσφατη συναυλία του έξοχου Βιμ Μέρτενς στο Ηρώδειο  δεν πήγα φυσικά. Συν τοις άλλοις γιατί ακόμα αναρρώνω από ένα σοβαρό συμβάν και είμαι απορροφημένος από την συγγραφή ενός αυτοβιογραφικού βιβλίου μου, που θα έχει τον τίτλο «Ο γύρος του σπιτιού μου σε ογδόντα ώρες», καθαρά βιογραφικό. Όμως, η αναγγελία της συναυλίας μου θύμισε ένα  σχετικό περιστατικό  που  δεν θα ξεχάσω, όσο θα θυμάμαι.
Έχει να κάνει με το πως ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά με τον Βιμ- τον πανίσχυρο Βιμ από τότε και μετά- 1984 ήταν τότε  (εντελώς  οργουελικό φυσικά, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο, μια συνηθισμένη χρονιά, μη φανταστείς) και το μαγαζί Metropolis είχε αρχίσει να κάνει τη ζημιά του στα μικρά δισκάδικα, πριν ακόμα γιγαντωθεί. Το επισκέπτομαι αραιά και που και φροντίζω να αγοράζω με την σύνεση που επέβαλε η οικονομική μου ευχέρεια.
Εκείνη την ημέρα με πλησίασε διαχυτικά ένας υπάλληλος που δεν τον είχα προσέξει ως εκείνη τη στιγμή. Δεν ήταν πιτσιρικάς, τα ΄χε σίγουρα πατημένα τα 30, δηλαδή αρκετά μεγαλύτερος μου και φυσικά συνδύαζε καράφλα με μούσια και κοτσίδα.
«Θέλω να μου κάνετε, sorry,να μου κάνεις μια χάρη»

(τον κοίταξα με συγκρατημένη έκπληξη και άτολμη υποτίμηση).

«Τι τρέχει φίλε ;» 

«Σε έχω προσέξει»

(Αλίμονο σκέφτηκα μόλις το ΄πε, κουτσοί, στραβοί εμένα με προσέχανε από τότε,κατά κανόνα)

«Έχω προσέξει τι ψάχνεις και τι αγοράζεις συνήθως»

( Νάτα μας! Που το πάει;)

« Προχτές φέραμε μια νέα κυκλοφορία, δυο κομμάτια μόνο, εντελώς άγνωστοι στην Ελλάδα»«

«Και;» 

«To ένα κομμάτι το έχω πάρει ήδη εγώ, το δεύτερο σε θερμοπαρακαλώ να το πάρεις εσύ “

(Τον παρατήρησα εξονυχιστικά , εξωτερικά δεν έδειχνε κάτι, «Για όλους υπάρχει η πρώτη φορά» σκέφτηκα).

«Μα γιατί;» 

«Άκου με, σε παρακαλώ, δεν μπορώ να μιλήσω πολύ ώρα, θα καρφωθούμε. Πάρε τον δίσκο και άκουσε τον σήμερα κιόλας, κι άμα δεν έχω δίκιο τον επιστρέφεις σε μένα και σου επιστρέφω τα χρήματα. Θα τον κάνω δώρο σε μια φίλη, θα πάθει»

 
(Για την ώρα είχα πάθει εγώ βέβαια, αλλά με ιντρίγκαρε όλο αυτό και με κολάκευε φυσικά, αντί να τον πάει κατευθείαν στη φίλη του, κοίτα να δεις)

«Καλά περί τίνος πρόκειται;»

«Δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα, μας κοιτάνε. Έχε μου εμπιστοσύνη, θα πάθεις…»

A! Θα πάθαινα και γω. Ήταν απλό, του άρεσε να φαντάζεται τους άλλους να παθαίνουν To LP ήταν ήδη στο χέρι μου. Κοιτάζω στο εξώφυλλο, διαβάζω: SOFT VERDICT* struggle for pleasure. 

Eργαζόμουνα τότε σε έναν μικρό εκδοτικό οίκο, και τράβαγα από τότε κάτι ξεγυρισμένες απλήρωτες υπερωρίες. Έτσι, ενώ ήθελα να δω τον άγνωστο φίλο μου στο METROPOLIS, και να πέσω κλαίγοντας από συγκίνηση στην αγκαλιά του, κατάφερα να ξεκλέψω χρόνο από μια αγγαρεία, τέσσερις μέρες μετά, μπήκα γεμάτος έξαψη στο Metropolis, αποφασισμένος να μάθω όσο γινόταν περισσότερα για αυτόν τον τυπά. Κι έμαθα: είχε απολυθεί δυο μέρες πριν. Σε ότι έχω ιερό, αλήθεια, τον είχαν απολύσει, να μη σώσω να ξανακούσω Μέρτενς. Ότι αγαπάω εγώ απολύεται.

Ήταν όμως πρωτοπόρος ο φίλος μου που δεν γνώρισα ποτέ. Απολύθηκε πολύ πριν από μας, που μετά από χρόνια παραχωρήσαμε ακούσια τη θέση μας στη γενιά των πεντακοσίων ευρώ, αφού ένας από μας κόστιζε στην εργοδοσία όσο τρεις από αυτούς που ήταν και επιδοτούμενοι.

Σταδιακά φτάσαμε εδώ, θέλω να πω, δεν ήταν έτσι πάντα, που μπαίνεις  σε ένα βιβλιοπωλείο, ή ένα δισκάδικο, και  πρέπει ο, ή η υπάλληλος, να συμβουλευθεί τον ηλεκτρονικό κατάλογο για την ύπαρξη ενός περσινού, ή όχι,  ευπώλητου βιβλίου, ή cd. Εγώ πάντως, δεν περίμενα να απολυθώ για να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή είναι αγώνας και τις περισσότερες φορές χωρίς καμιά ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

*Οι  Soft Verdict  ήταν το πρώτο σύνολο μουσικών, που σχημάτισε ο ίδιος ο Μέρτενς στα 28 του χρόνια,  προκειμένου να ηχογραφήσει τις συνθέσεις του και να τα παρουσιάσει σε συναυλίες. Οπότε, οι πρώτες και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες δουλειές του κυκλοφορούν με το όνομα του συγκροτήματος.  

[arve url=”https://www.youtube.com/embed/T0u92-Nz1T0″ /]

 

Απόψεις