Μη λαμβάνοντας κανένα μάθημα από το πρόσφατο αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, ο Εμμανουέλ Μακρόν τρείς ημέρες μετά την ηχηρή ήττα του, ξαναφόρεσε το κοστούμι του μαθητευόμενου μάγου και κάνοντας κατάχρηση της σοβαρότητας ενός διαγγέλματος, έριξε την ευθύνη εξόδου από το πολιτικό αδιέξοδο που έχει φέρει τη χώρα στην αντιπολίτευση, στην οποία χρέωσε και την επώδυνη εκλογική αποτυχία του.
της Μαρίας Δεναξά/δημοσιογραφία
Στη συνέχεια, έβαλε την ακυβέρνητη Γαλλία στον αυτόματο πιλότο και αναχώρησε για …άλλες πολιτείες όπου θα παραμείνει επί 8 ολόκληρες ημέρες, για να πάρει μέρος σε (αναποτελεσματικές για το καλό της πλειοψηφίας, ως έχει αποδειχτεί ουκ ολίγες φορές) «σημαντικές» συναντήσεις, όπως είναι η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες ή η σύνοδος του ΝΑΤΟ.
Την ίδια ώρα πίσω στη Γαλλία, ο πολιτικός κυνισμός με τον οποίο άσκησε την εξουσία επί μια πενταετία, έθρεψε όσο κανένας άλλος πρόεδρος της πέμπτης γαλλικής Δημοκρατίας, το ακροδεξιό τέρας το οποίο αυτή τη φορά έλαβε πανηγυρικά θέση στη γαλλική εθνοσυνέλευση.
Έχοντας κερδίσει 89 έδρες η Εθνική Συσπείρωση, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, έγινε μια από τις κύριες κοινοβουλευτικές ομάδες της αντιπολίτευσης, χωρίς σχεδόν καν να κάνει η επικεφαλής σοβαρή προεκλογική εκστρατεία.
Υιοθετώντας τις ίδιες εμμονές με τον μέντορα του Νικολά Σαρκοζί, που είχαν να κάνουν με την εθνική ταυτότητα, τη μετανάστευση, την ασφάλεια και άλλες αγαπημένες ιδέες της ακροδεξιάς, ο Εμμμανουέλ Μακρόν, καθόλη τη διάρκεια της πρώτης προεδρικής θητείας του, απομακρύνθηκε από τον προοδευτισμό και τη σύνθετη σκέψη, τα οποία ουδέποτε έδειξε σημάδια ότι κατείχε. Παίζοντας με την κοινή λογική των Γάλλων και προπαντός με την επιθυμία τους για ένα καλύτερο αύριο, έκανε σημαία φόβητρου έναν δήθεν «ισλαμοαριστερισμό», παγιώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ακροδεξιά στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής της χώρας.
Αντί να λάβει σοβαρά υπόψη του το κοινωνικό κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» και τις πρωτοβουλίες διαμαρτυρίας άλλων δυσαρεστημένων, ο Εμμανουέλ Μακρόν εγκλωβίστηκε σε μια προεδρία όλο και πιο μοναχική και αδιάφορη για τις προσδοκίες των πολιτών. Τόσο στο ζήτημα της αστυνομικής βίας όσο και για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος ή τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, αρνήθηκε συνεχώς και επίμονα τα αιτήματα της κοινωνίας. Οι λέξεις επίσης κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, έχασαν το νόημα τους. Άλλα έλεγε, άλλα εννοούσε, άλλα έκανε και θα εξακολουθήσει στην ίδια λογική. Το ξυλοφόρτωμα υπερίσχυσε του διαλόγου. Η καταδολίευση επικράτησε των πεποιθήσεων, τα σημεία αναφοράς της κοινής λογικής πνίγηκαν στα δακρυγόνα.
Θα μπορούσε για μια στιγμή να φανταστεί κανείς, πως το αποτέλεσμα της Λεπέν στις προεδρικές εκλογές και τα αυξανόμενα ποσοστά αποχής, θα καταλάγιαζαν το μακιαβελισμό του γάλλου προέδρου και των συνεργατών του. Όμως αντί να ευχαριστήσει το αριστερό εκλογικό σώμα που για άλλη μια φορά ανέλαβε να εμποδίσει το νεοφασιστικό σχέδιο της ακροδεξιάς, έσπευσε στις βουλευτικές εκλογές να το περιφρονήσει και να το λοιδορήσει ακόμη περισσότερο.
Τοποθέτησε στο ίδιο υπόβαθρο την ακροδεξιά και την ενωμένη αριστερά, όπως άλλωστε γίνεται και στην Ελλάδα όπου οι πληρωμένες πένες χαρακτηρίζουν τους αριστερούς ως νεοκομμουνιστές για να φοβηθεί ο κοσμάκης, σάρωσε τις δημοκρατικές αξίες με τις οποίες είχε προηγουμένως περιβληθεί και νομιμοποίησε το αδιανόητο. Με λίγα λόγια αποπολιτικοποίησε την προεκλογική εκστρατεία, αποδυνάμωσε τη δημοκρατία και κατέστησε μπανάλ τους υποψήφιους της Εθνικής Συσπείρωσης.
Πιθανότατα δεν θα υπήρχε τίποτα που να ήταν άξιο αναφοράς, αν ο Εμμανουέλ Μακρόν, οι άνθρωποι του και οι εξ Αμερικής χρυσοπληρωμένοι σύμβουλοι τους, δεν είχαν φέρει στο χείλος της απόγνωσης εκατομμύρια Γάλλους που υπέφεραν, υποφέρουν και θα υποφέρουν απ’ αυτή την επικίνδυνη και επιβλαβή για όλους στρατηγική του μαθητευόμενου μάγου.
Η απερίγραπτη σύγχυση, η ισοπέδωση και η διανοητική ανεντιμότητα του, όπως και των συνεργατών του, λειτούργησαν ως πύλη εισόδου στο ημικύκλιο για τις ρατσιστικές και ξενοφοβικές ιδέες που ισχυρίζονται ότι καταπολεμούν. Αυτό είναι δική τους ευθύνη όπως και όλων όσων τους αντιγράφουν εκτός Γαλλίας. Και η καταστροφή μας…
