του Νίκου Μπουντούρογλου
Οι κατά κεφαλήν δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα (1.603 ευρώ) εξακολουθούν να είναι πολύ χαμηλότερες από τον μέσο όρο της ΕΕ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 7,8% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με 9,9% στην ΕΕ το 2019. Λίγο λιγότερο από το 60 % των δαπανών για την υγεία στην Ελλάδα είναι δημόσιες δαπάνες, ενώ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (35%) καταβάλλεται απευθείας από τα νοικοκυριά, κυρίως με τη μορφή συμμετοχής για φάρμακα και άμεσων πληρωμών για υπηρεσίες που δεν περιλαμβάνονται στη δέσμη παροχών[1].
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του υπουργού Υγείας ότι η μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε Ν.Π.Ι.Δ. (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου: Χαρακτηρίζονται εκείνα που ιδρύονται από ιδιώτες και συνεπώς ακολουθούν τους κανόνες του ιδιωτικού δικαίου.) είναι «ένα μοντέλο που θέλουμε να έχουμε στα νοσοκομεία μας» καθώς και της αναπλ. υπουργού ότι «δεν εκδίδει νέους οργανισμούς νοσοκομείων διότι σκοπεύει να κλείσει αρκετά νοσοκομεία οπότε θα τους φτιάξει μετά την συγχώνευση τους»!!!
Εξίσου αποκαλυπτική ήταν και η δήλωση του υπουργού Υγείας, στη Βουλή, ότι το νοσοκομείο Σαντορίνης – που με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, «λειτουργεί ως υποκατάστημα» της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας – είναι «πιλότος» για τη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Για τις συνέπειες της λειτουργίας των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις εκπροσώπων επιχειρηματικών ομίλων:
«Οι προτάσεις για τη μετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που θα λειτουργούν με τις διοικητικές προδιαγραφές των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων, είναι ένα αναγκαίο βήμα για την ενοποίηση της αγοράς. Είναι λάθος να μιλάμε για δημόσια δωρεάν Υγεία. Η Υγεία είναι προϊόν, έχει κόστος και πληρώνεται. Το νοσοκομείο είναι επιχείρηση (…) και το μεγάλο σαράκι είναι η μονιμότητα των εργαζομένων». Όλοι μας πλέον ξέρουμε πολύ καλά πως νοσοκομεία, κέντρα υγείας, περιφερειακά ιατρεία «στέκονται όρθια», ακόμη και «όπως – όπως», με την αδιάκοπη συνδρομή εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, συμβασιούχους επικουρικούς, ΟΑΕΔ, ΣΟΧ, εργολαβικούς.
Το νομοσχέδιο που δόθηκε προς διαβούλευση και αφορά τη Δευτεροβάθμια Περίθαλψη έρχεται να υπηρετήσει την πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας, τον περαιτέρω αποκλεισμό του λαού από δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες υγείας και να εντείνει την επίθεση στα εναπομείναντα δικαιώματα των υγειονομικών. Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται για να ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών, καταργώντας την πλήρη και αποκλειστική απασχόλησή τους στο Ε.Σ.Υ. Αντί για την ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων με προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό ώστε να μειωθούν οι πολύμηνες λίστες αναμονής στα τακτικά ιατρεία και στα χειρουργεία, η «διέξοδος» που δίνεται στους ασθενείς για ταχύτερη «εξυπηρέτηση» είναι ακόμη περισσότερες πληρωμές σε ιδιωτικά ιατρεία.
Αντί για την εφαρμογή των αποφάσεων του Σ.τ.Ε. για επαναφορά του ιατρικού μισθολογίου στα επίπεδα που ήταν πριν τις περικοπές του 2012, οι ιατροί οδηγούνται σε εξουθενωτικά ωράρια και στο να θυσιάσουν τον όποιο ελεύθερο χρόνο τους για την άσκηση ιδιωτικού έργου, ως μέσου αύξησης του εισοδήματός τους, παράλληλα με το πρωινό τακτικό ωράριο, τις εφημερίες και τα απογευματινά ιατρεία.
Αντί για προσλήψεις μόνιμων ειδικευμένων ιατρών, τα χιλιάδες κενά θα μπαλώνονται αποσπασματικά στις δημόσιες μονάδες υγείας, όχι μόνο με τους επικουρικούς γιατρούς, όπως γίνεται μέχρι τώρα, αλλά και με τη μερική απασχόληση των ιδιωτών γιατρών στο Ε.Σ.Υ. (μέτρο που εφαρμόστηκε ανεπιτυχώς και κατά τη διάρκεια της πανδημίας), καθώς και με την 6μηνη άσκηση ανειδίκευτων αποφοίτων της ιατρικής στα νοσοκομεία, επεκτείνοντας έτσι τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και υποβιβάζοντας συνολικά την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας.
Επιπρόσθετα, με αυτό το νομοσχέδιο, υπηρεσίες που δεν τις παρέχει το δημόσιο σύστημα υγείας, λόγω υποχρηματοδότησης, παραδίδονται στον ιδιωτικό τομέα υγείας. Όπως π.χ. οι δευτερογενείς διακομιδές που θα εξυπηρετούνται κυρίως από κατόχους ιδιωτικών ασθενοφόρων, κατόπιν σύμβασης με το Ε.Σ.Υ., εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων του Ε.Κ.Α.Β. σε διασώστες και οχήματα ή για παράδειγμα η κατ’ οίκον μαιευτική φροντίδα που θα παρέχεται κυρίως από Ν.Π.Ι.Δ., Ο.Τ.Α., κ.ο.κ. λόγω αποψίλωσης της δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Πρόκειται για έναν διαχρονικό σχεδιασμό που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις (θεσμός επικουρικούς, απογευματινά ιατρεία κ.ο.κ), αλλά καθυστέρησε γιατί υπήρξε η έλευση της πανδημίας που ξεφτίλισε τα σχέδια και τα επιχειρήματα τους. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Δικαιολογημένη είναι και η αγανάκτηση όχι μόνο των υγειονομικών, αλλά και εκατοντάδων χιλιάδων λαϊκών οικογενειών που επεκτείνει τις ήδη υπάρχουσες φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις με δις ευρώ στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Χαρακτηριστικό είναι ότι, με αλλεπάλληλους νόμους των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, τη δεκαετία 2010 – 2020, οι λαϊκές οικογένειες πλήρωσαν φόρους 260 δις ευρώ, δηλαδή 17 φορές περισσότερους από τις μεγάλες επιχειρήσεις που πλήρωσαν συνολικά περίπου 15 δις ευρώ.
Το νομοσχέδιο δεν αφορά μόνο τους γιατρούς, αλλά όλον τον λαό, καθώς σε συνθήκες πλήρους απαξίωσης της δημόσιας υγείας, με πετσοκομμένους προϋπολογισμούς, μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό, καταδικάζονται οι ασθενείς να πληρώσουν ακόμη περισσότερο τις υπηρεσίες υγείας, ενώ την ίδια στιγμή το εισόδημά τους πετσοκόβεται από τις αυξήσεις φωτιά στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Όλοι οι συνάδελφοι υγειονομικοί, που μέσα στην πανδημία έβαλαν πλάτη για την αντιμετώπισή της, να επιστρέψουν στις θέσεις τους.
Κανείς δεν περισσεύει.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ καλύπτουμε επιτακτικές ανάγκες σε κρίσιμες υπηρεσίες του νοσοκομείου με αυτοθυσία, με διπλοβάρδιες και τηρώντας τα μέτρα προστασίας.
Η πείρα από την περίοδο της πανδημίας απέδειξε ότι ο λαός μαζί με τους υγειονομικούς σαν μια γροθιά μπορούν να παλέψουν και να υπερασπιστούν τη ζωή τους, την υγεία τους και τα δικαιώματά τους.
Για τον ογκολογικό ασθενή του Ελλαδικού χώρου και για τους πολίτες της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, η δυσλειτουργία του ογκολογικού νοσοκομείου «ΜΕΤΑΞΑ» και η εγκατάλειψη του στα όρια της κατάρρευσης σημαίνει ότι χάνουν έναν σημαντικό χώρο προάσπισης της υγείας τους και παροχής δωρεάν υπηρεσιών υγείας. Ένα νοσοκομείο με εμπειρία 5 και πλέον δεκαετιών στην ογκολογία καταρρέει. Τι θα γίνουν οι ογκολογικοί ασθενείς; Πόσο μπορούν να περιμένουν για να χειρουργηθούν ή να κάνουν εξετάσεις ή να κάνουν θεραπείες;
Ο καρκίνος δεν μπορεί να περιμένει, αλλά εξελίσσεται τις περισσότερες φορές ραγδαία.
ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΟΧΗ και ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
- Για αποκλειστικές, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας για το λαό.
- Για στελέχωση των Δημόσιων Μονάδων Υγείας με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.
- Για γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
- Για να μην κλείσει και να μην συγχωνευτεί κανένα Νοσοκομείο ή Κέντρο Υγείας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ
[1] https://health.ec.europa.eu/system/files/2022-01/2021_chp_gr_greek.pdf — https://www.worldometers.info/
Νίκος Μπουντούρογλου
Ακτινοθεραπευτής-Ογκολόγος,
μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Μεταξά», συνεργάτης του Τμήματος Υγείας του ΚΚΕ
