Η Ολυμπία Καράγιωργα έφυγε από τη ζωή χτες 5 Γενάρη 2024, στα 90 της χρόνια.
Η Ολυμπία Καράγιωργα γεννήθηκε τον Οκτώβρη του 1934 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας της καταγόταν από το Ροεινό της ορεινής Αρκαδίας και η μητέρα της, Αλεξανδρινή με καταγωγή από τη Λέρο. Σχολείο πήγε στα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Μανσούρας (1940 – 1952) Συνέχισε τις σπουδές της μέχρι το 1956 στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου (A.U.C.). Κατόπιν στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α, φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, όπου μέχρι το 1959, σπούδασε Αγγλική – Αμερικανική Λογοτεχνίας και Δημιουργική Γραφή.
Το 1959 οπότε έφτασε από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα, σπούδασε τη μέθοδο Στανισλάβσκι στη Σχολή Θεάτρου Χρήστου Βαχλιώτη και αυτοσχεδιασμό. Σμίγει με συγγραφείς και ποιητές που θα ξεκινήσουν τη γενιά του ’60. Διδάσκει για χρόνια αγγλικά στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων του Ελληνικού, στη Σχολή Μωραΐτη και στο Αμερικανικό Κολλέγιο του Παλαιού Ψυχικού και της Κάντζας. Φουρνιές μαθητών είχαν την εξαιρετική τύχη –και ευτυχία- να τους διδάξει η Ολυμπία Καράγιωργα, η οποία άσκησε το λειτούργημά της αντισυμβατικά, με περίσσιο κέφι και κυρίως δημιουργική φαντασία.
Το 1961 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο «Χιλιάδες πρόσωπα της τύχης».
Το 1966 ακολούθησε η δεύτερη, με τίτλο Τα μεγάφωνα.
Ακολούθησαν οι συλλογές: Το μεγάλο κύμα (1974), Ποιος (1985), Προχωρώντας στο χρόνο, Σκόρπια (1997), Μάτια του έρωτα (1997).
Το 2010 της απονέμεται από την Ακαδημία Αθηνών με το Βραβείο Λυρικής Ποίησης για την ποιητική συλλογή της Χειμώνας στη Λέρο (εκδόσεις Μελάνι, 2009).
Έχει μεταφράσει Φ. Γκ. Λόρκα, Ντ. Χ.Λώρενς, Αλμπέρ Καμύ και Ευριπίδη. Το 2002 τιμήθηκε με το βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας για τη μετάφραση του Καλιγούλα του Αλμπέρ Καμύ, το 2010 με το Βραβείο Λυρικής Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή της Χειμώνας στη Λέρο και το 2011 με το βραβείο «Όμηρος» του 1ου φεστιβάλ Μεσογειακής Ποίησης.
Στον πεζό λόγο η Ολυμπία Καράγιωργα μάς έδωσε τρεις προσωπογραφίες: 1) Virginia Woolf, μια μεγάλη ΄Αγνωστη (1981), 2) Nijinsky (1982) και 3) Γιώργος Σαραντάρης ο Μελλούμενος (1995). Επίσης τα: 1) Αίγυπτος, Πατρίδα της Καρδιάς μου (2001), 2) Η Λέρος της Ολυμπίας (2004) και 3) Αίγυπτος, Μανσούρα και η εκεί Ελληνική Ζωή μας (2005).
Με το βιβλίο Γιώργος Σαραντάρης, ο Μελλούμενος, (Δίαυλος, 1995) συνέβαλε στη διάδοση του έργου του ποιητή και ανακηρύχτηκε επίτιμο μέλος του Πολιτιστικού Σωματείου Γιώργος Σαραντάρης.
Τα τελευταία χρόνια και μέχρι το τέλος ζούσε στη Λέρο, στο προγονικό σπίτι της μητέρας της, Σοφίας Αγγέλου.
Η Ολυμπία Καράγιωργα έδωσε μεγάλους και νικηφόρους αγώνες για την υπεράσπιση του παραδοσιακού χαρακτήρα της Αγίας Μαρίνας και την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και του πολιτισμού του νησιού.
Και ξαφνικά ήμουν εγώ κι ο Χειμώνας
Εγώ κι η θάλασσα του Χειμώνα
Εγώ και τα φύλλα που είχαν πέσει
Εγώ και τα φύλλα που συνέχιζαν να πέφτουν
Εγώ κι ο Ουρανός με τους κατοίκους του Χειμώνα του,
Τα Σύννεφα – οντότητες τρομακτικές σε στιγμές,
άλλοτε παρουσίες γαλήνιες που θυμίζουν την
ανθρώπινη τρυφερότητα που έλειπε, που είχε
σκεπασθεί κάτω από βαρειές κουβέρτες
Εγώ κι ο άξαφνος λόγος ο Λέρικος ο ποιητικός
Εγώ κι η ψυχή μου
Εγώ κι αναπόφευκτα η Ποίηση
Κι ένα βιβλίο που γεννιέται και λέγεται
«Χειμώνας στη Λέρο»
και που γραφόταν μόνο του ανάμεσα στο φθινόπωρο του 2005 και το φθινόπωρο του 2008.
