Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Είναι εφικτή μία διαφορετική κοινωνία;

«(…) Δύσκολα καταλάβαινε τον Θόδωρο, τον μεγαλύτερο ξάδερφό του, που προσπαθούσε να του εξηγήσει τη σχολική ζωή. Και γιατί κανένα..

«(…) Δύσκολα καταλάβαινε τον Θόδωρο, τον μεγαλύτερο ξάδερφό του, που προσπαθούσε να του εξηγήσει τη σχολική ζωή. Και γιατί κανένα από τα παιδιά δεν ήθελε να σταματήσει το σχολείο το καλοκαίρι:

-Δηλαδή εσείς κανονίζετε ακόμα και τα μαθήματα που θα κάνετε; Και τις ώρες και το πρόγραμμα; Όλα εσείς;

-Αφού εμείς πηγαίνουμε στο σχολείο, βρε Θοδωράκη, ποιος ήθελες να το κανονίζει; Ο δάσκαλος μας προτείνει διάφορα θέματα και εμείς αποφασίσουμε, όλοι μαζί, με ποια από αυτά θα ασχοληθούμε. Κάνουμε θέατρο, βλέπουμε πολλές ταινίες, πηγαίνουμε περιπάτους στη φύση για μέρες ή αναλύουμε ένα προς ένα τα τραγούδια από έναν δίσκο.

-Δεν μελετάτε, δηλαδή;

-Μα αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω, μελετάμε συνεχώς! Θέατρο, λογοτεχνία, ποίηση, μουσική, χορό. Αλλά κάνουμε και ξυλουργική, μαγειρική κ.λπ. Και όλα αυτά όποτε εμείς θεωρούμε σωστό. Σου λέω η ζωή στο σχολείο είναι τέλεια…» **

Η βασική ιδέα στα σχολεία, που ακόμα στις μέρες μας λειτουργούν στη χρονικότητα και τα ωράρια του βιομηχανικού εργάτη, θα έπρεπε να αφορά πώς θα προσαρμοστούν πάνω στα παιδιά και όχι το αντίστροφο. Προκειμένου να δημιουργούν πολίτες που να είναι ικανοί αλλά και να επιθυμούν να πάρουν την τύχη της ζωής τους στα χέρια τους. Είναι προτιμότερο να συνθέσουν προσωπικότητες ευτυχισμένων οδοκαθαριστών με εκπαίδευση και αγωγή πολίτη, παρά νευρωτικούς διανοούμενους με εκπαίδευση και αγωγή καταναλωτή. Αλλά εδώ μιλάμε για μία προταγματική ανατρεπτική διαδικασία, που εμπεριέχει το ρίσκο της αλλαγής και, μοιραία, της αποσύνδεσης από τις σημερινές θεσμίσεις.

Αξίζει να θυμηθούμε για λίγο τον Καστοριάδη, που αναφέρει ότι για να αλλάξει μία κοινωνία πρέπει να βρεθεί κάποιος για να φανταστεί την αλλαγή, να την επιθυμήσει και να την κάνει πράξη. Μέσα από μία διαρκή διαύγαση στην αυτοθέσμιση των κοινωνικών θεσμών, προκειμένου να συνδεθεί η πολιτική ως πράξη αυτονομίας του ατόμου, εντός του πολιτικού. Κι όχι ως κάτι ξεχωριστό, που παράγεται δηλαδή από κάποια κομματική ελίτ. Διαφορετικά μιλάμε για το μη γίγνεσθαι της πολιτικής, άρα προκύπτει κενό σημαίνον στην ίδια τη Δημοκρατία αφού απουσιάζει ο δήμος.

Αυτά και άλλα πολλά έρχεται να μας θυμίσει το 4o Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας, που θα πραγματοποιηθεί στις 16-17-18 Οκτώβρη στην Ακαδημία Πλάτωνος. Μία προσπάθεια να αναδειχθούν πρακτικές που αποδεικνύουν ότι μπορεί να υπάρξει ένας εναλλακτικός κόσμος, που στηρίζεται στη δημιουργία αλλά και σε διαφορετικές θεσμίσεις. Στον χώρο του φεστιβάλ θα υπάρχει ένα αυτόνομο χωριό, με απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν το πώς μπορούν να καλυφθούν καθημερινές ανάγκες με εναλλακτικό τρόπο. Παράλληλα, θα υπάρξει πρωτοβουλία για τη δημιουργία Ολιστικού Συνεταιρισμού στην Αθήνα, σε διεθνή πρότυπα. Μία ακόμα εστία νοηματοδότησης του ανθρώπινου φαντασιακού, ένα ακόμα σύγχρονο αντάρτικο πόλης, με απαντήσεις για την καθημερινότητα, που μπορεί και πρέπει να φωτίσει το κοινωνικό, συλλογικό ριζικό φαντασιακό.

** Απόσπασμα από το παραμύθι πολιτικής θεωρίας, με τίτλο Το χωριό της Μαρμελάδας (Θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2015, από τις εκδόσεις Ταξιδευτής)

Σχετικά θέματα

Απόψεις