Ηταν το μεσημέρι της Παρασκευής 31 Αυγούστου 1923. Στο λιμάνι της Κέρκυρας εμφανίζεται και αγκυροβολεί ισχυρή μοίρα του ιταλικού στόλου, συνοδευόμενη από υδροπλάνα. Με ναυαρχίδα το «Κόντε ντι Καβούρ», τρία θωρηκτά, τα «Ντουίλια», «Τζούλιο Τσεζάρε» και «Τζουζέπε Βέρντι», δυο βαρέα και δυο ελαφρά καταδρομικά, τρία μεταγωγικά, έξι αντιτορπιλικά, ένα υποβρύχιο και μερικά τορπιλοβόλα
23 Αυγούστου 1923: Στην πλατεία Πασαλιμανιού πραγματοποιείται μεγάλη πανεργατική συγκέντρωση από τη ΓΣΕΕ και το ΕΚ Πειραιά. Η κυβέρνηση, έντρομη, δίνει εντολή να χτυπηθούν οι απεργοί. Στρατός και αστυνομία επιτίθενται με σφοδρότητα στους συγκεντρωμένους. Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες, 100 τραυματίες, 500 περίπου συλληφθέντες.
Τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου το ιταλικό υποβρύχιο βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει «εχθρικά» οπλιταγωγά πλοία. Στην περιοχή υπήρχαν τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές, τα οποία μπήκαν στο στόχαστρο του Ντελφίνο. Όμως ο Τζουζέπε Αϊκάρντι, την τελευταία στιγμή, είδε να καταφθάνει στο λιμάνι ένα πολεμικό και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, όπως δήλωσε μετά τον πόλεμο. Επρόκειτο για το καταδρομικό «Έλλη», που κατέπλεε στην Τήνο για τις εορταστικές εκδηλώσεις του Δεκαπενταύγουστου.
Δυο μέρες μετά το μπλόκο στον «ατρόμητο Βύρωνα» το γερμανικό επιτελείο της Αθήνας αποφασίζει να χτυπήσει τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Αυγούστου 1944, τις ανταρτομάνες περιοχές στο Δουργούτι, το Κατσιπόδι (Δάφνη) και μέρος του Νέου Κόσμου
Ο ματωμένος Αύγουστος του 1944. Ο ΕΛΑΣ εμποδίζει την εισβολή των ταγματασφαλιτών στην Καισαριανή, το Βύρωνα και το Νέο Κόσμο. Το μπλόκο στο Βύρωνα
Τον Αύγουστο του 1918, για τέσσερις μέρες, από τις 2 ως τις 5 Αυγούστου,10.000 Καναδοί βετεράνοι του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου μαζί με ένα πλήθος 40.000 «πατριωτών» Καναδών, εξαπέλυσαν ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών του Τορόντο
Τέλος του Ιούλη αρχές Αυγούστου του 2014, οι ισλαμοφασίστες μισθοφόροι του ISIS φτάνουν στο Σενγκάλ, Βόρειο Ιράκ (Νότιο Κουρδιστάν). Μια νέα γενοκτονία έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Μένοντας χωρίς βοήθεια και άμυνα, η κοινότητα των Γεζίντι υπέστη συστηματικές σφαγές, βιασμούς, βασανισμούς, εκτοπισμούς, δουλεμπόριο των κοριτσιών και των γυναικών, ακόμη και την υποχρεωτική στρατολόγηση των αγοριών, ώστε να γίνουν παιδιά στρατιώτες
Απ’ την Αντίκερα προβάλλει ο Ζαχαριάς και ξεμακραίνει το ελανίτικο καράβι θαλασσομάχοι εμείς της λευτεριάς…. Από τον Υμνο του ΕΛΑΝ..
Παρασκευή 26 Ιούλη 1946. Η πρώτη επίσημη εκτέλεση ύστερα από την ψήφιση των «έκτακτων μέτρων». Το Στρατοδικείο Γιαννιτσών τους καταδίκασε στις 23 Ιούλη 1946 σε θάνατο και η εκτέλεσή τους πραγματοποιήθηκε τρεις μέρες μετά. Ανάμεσά τους η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε από τον ελληνικό στρατό.
Στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, στο ΦΕΚ της 25 Ιούλη 1929, δημοσιεύεται ο αντικομμουνιστικός νόμος 4229, «Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών» και γίνεται νόμος του κράτους. Πρόκειται για το γνωστό φασιστικό «Ιδιώνυμο», ένας νέος νόμος που καθιέρωνε ένα καινούργιο αδίκημα με «ίδιον χαρακτήρα», το αδίκημα να σκέπτεσαι «κομμουνιστικά»
Κρυφά Σχολειά λειτούργησαν στα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, την περίοδο 1937 – 1943, όταν η φασιστική Ιταλία, επιχειρώντας να εξιταλίσει πλήρως τον πληθυσμό των νησιών επέβαλε την διδασκαλία των μαθημάτων στα σχολεία, αποκλειστικά στην ιταλική γλώσσα, απαγορεύοντας παράλληλα τα μαθήματα της ελληνικής γλώσσας ακόμα και τη χρήση της στις ώρες του σχολείου -- Στις 21 Ιούλη 1937 εκδόθηκε το Κυβερνητικό Διάταγμα 149 με τίτλο «Κανονισμός των Σχολείων στα Ιταλικά Νησιά του Αιγαίου», με το οποίο μεταρρύθμισε τον Σχολικό Κανονισμό της 1.1.1929 και επιχείρησε την γρήγορη και αποτελεσματικότερη επικράτηση της ιταλικής γλώσσας
Εκείνο το μεσημέρι της Κυριακής 17 Ιούλη 1955, στη 1:30 μ.μ., 27 κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι, βαρυποινίτες και υπόδικοι, δραπετεύουν από τις υψίστης ασφαλείας και πολύ καλά φρουρούμενες «Φυλακές των Βούρλων», όπως ήταν γνωστή η Δικαστική Φυλακή Πειραιώς, στη περιοχή της Δραπετσώνας
Μια ιστορία από τον αξέχαστο Λάζαρο Κυρίτση, για την αλληλεγγύη που γεννήθηκε και σφυρηλατήθηκε στα μαύρα χρόνια του κολαστήριου της Μακρονήσου ανάμεσα στους βασανισμένους κρατούμενους και κρατήθηκε δυνατή σ’ όλα τα κατοπινά χρόνια.
Στις 10 Ιούλη 1943 ιδρύεται το Γενικό Επιτελείο του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΑΣ) της Αλβανίας. Το σύνθημα της γενικής ένοπλης εξέγερσης μπαίνει σε ημερήσια διάταξη. Τα τμήματα του ΕΑΣ αποκόπτουν δρόμους συγκοινωνιών, επιτίθενται σε φάλαγγες αυτοκινήτων, απελευθερώνουν ολόκληρες περιοχές. Το φθινόπωρο του 1943 το ΚΚΑ έδωσε την εντολή: «Χτυπάτε τους χιτλερικούς παντού. Παράλληλα οξύνετε στο έπακρο τον ταξικό χαρακτήρα του αγώνα»
Την νύχτα της 4ης Ιούλη 1943 μια σοβιετική περίπολος συνέλαβε έναν αιχμάλωτο, από τον οποίο μάθανε ότι είχαν δοθεί στα γερμανικά στρατεύματα σνακ και προμήθειες για πέντε μέρες. Η Επιχείρηση «Οχυρό» είχε ξεκινήσει. Ο στρατάρχης Βατούτιν έδωσε το σύνθημα. Οι σοβιετικοί άρχισαν σφοδρούς βομβαρδισμούς. Στις 2 το απόγευμα της επόμενης μέρας, 5 Ιούλη, οι Γερμανοί έστειλαν το πρώτο επιθετικό κύμα, 2000 άρματα μάχης.