Ψηφίστηκε -μόνο από τη ΝΔ- κατά πλειοψηφία επί της αρχής του από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού, για την «αναδιοργάνωση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων και μετονομασία του σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων, ίδρυση ν.π.ι.δ. με την επωνυμία “ Μουσείο-Ελαιοτριβείο Βρανά” στον Δήμο Λέσβου, προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς στο εξωτερικό, ρυθμίσεις για το ιστορικό μουσείο Κρήτης και το μουσείο “ Φοίβος Ανωγειανάκης” και άλλες διατάξεις».
Ο «Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων» (ΟΔΑΠ), «είναι κομμένος και ραμμένος στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών για νέες κερδοφόρες «μπίζνες» στον Πολιτισμό, τονίζει, με ανακοίνωση της, η ΔΑΣ-ΥΠΠΟΑ.
«Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί… Ανάλογος οργανισμός είχε συσταθεί το 2000 από το υπουργείο Πολιτισμού με υπουργό τον Βενιζέλο και ΓΓ την νυν υπουργό(!!) ο “Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ“ (ΟΠΕΠ ΑΕ), φορέας για την διοργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, για να υποκαταστήσει το κράτος σε σημαντικές δραστηριότητες, όπως τα πωλητήρια και η παραγωγή αντιγράφων, (που μέχρι τότε ήταν αποκλειστική ευθύνη του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠΑ) του ΥΠΠΟ) με παράλληλη λειτουργία του ΤΑΠΑ για την καταβολή αποζημιώσεων σε απαλλοτριώσεις…
Όταν καταργήθηκε ο ΟΠΕΠ το 2010 και έσκασε η “φούσκα” της ιδιωτικοοικονομικής “ευελιξίας” του ΠΑΣΟΚ αυτό που απέμεινε ήταν οι απολύσεις 250 εργαζομένων, η οικονομική ασφυξία του ΤΑΠΑ λόγω δανείων για τις απαλλοτριώσεις, η παρακμή και το κλείσιμο πωλητηρίων και αναψυκτηρίων, και οι δικομματικοί καβγάδες ΠΑΣΟΚ – ΝΔ για οικονομικά σκάνδαλα, αστοχίες και παραλείψεις.
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται… Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ με το νομοσχέδιο κάνει ένα βήμα παραπάνω και συστήνει τον “Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ)” στην εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων για τη δική τους έξοδο από την κρίση, με τις λιγότερες φυσικά δυνατές συνέπειες και ταυτόχρονα με τη δραστηριοποίηση τους σε νέα επιχειρηματικά πεδία, εν προκειμένω του Πολιτισμού.
Ο ΟΔΑΠ (με επταμελές ΔΣ τριετούς θητείας, διορισμένο από τον υπουργό, μεταξύ των μελών του και εκπρόσωπος της ΠΟΕ – ΥΠΠΟ, συνεχίζοντας την διαχρονική διαπλοκή του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία…) συγκεντρώνει ένα ευρύ φάσμα αρμοδιοτήτων στην λογική του κόστους-οφέλους για την εκμετάλλευση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η ΔΑΣ-ΥΠΠΟΑ αντιτίθεται στο νομοσχέδιο γιατί όταν η κυβέρνηση μιλά για τους “αναπτυξιακούς σκοπούς” του Οργανισμού δεν εννοεί την αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς προς όφελος των μνημείων και των λαϊκών στρωμάτων. Εννοεί την ανάκαμψη της πολιτιστικής και δημιουργικής βιομηχανίας για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου από την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του ΥΠΠΟΑ (έως και Ανώνυμη εταιρεία θα μπορεί να ιδρύει ο ΟΔΑΠ για την αξιοποίησή της!!) των μνημείων, των αρχαιολογικών χώρων και του περιβάλλοντος χώρου τους σε συνδυασμό με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων κ.ά.
Από την υπόθεση αυτή οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι το κεφάλαιο του Τουρισμού και της διασκέδασης (με παντός είδους εκδηλώσεων, στους αρχαιολογικούς χώρους ακόμα και γαστρονομικών!!), οι εταιρείες Μεταφορών, οι μεγάλες επιχειρήσεις της Εστίασης, οι πολιτιστικές επιχειρήσεις, προσελκύοντας τουρίστες με βάση τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας.
Με κύρια πηγή των εσόδων του Οργανισμού τα εισιτήρια από μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και κάθε άλλη παροχή υπηρεσίας (έσοδα από εκθέσεις, αρχαιολογικά σεμινάρια, επιστημονικά συνέδρια και πάσης φύσεως πολιτιστικές εκδηλώσεις εντός αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων και μουσείων που διοργανώνει ο ΟΔΑΠ, το ΥΠΠΟΑ, κ.ά.) καθιστά σχεδόν απαγορευτική την πρόσβαση της λαϊκής οικογένειας, της νεολαίας και των εργαζομένων στα πολιτιστικά αγαθά.
Συνάδελφοι,
Τα αποτυχημένα πειράματα του παρελθόντος διαχρονικά απ’ όλες τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ για την αναδιοργάνωση του ΤΑΠ (ή όπως αλλιώς το ονομάζουν κάθε φορά) καταρρίπτουν τον μύθο ότι κάθε τέτοιος οργανισμός αποτελεί τον “αιμοδότη” της αρχαιολογικής υπηρεσίας για την προστασία και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, αφού παρά τα εκατομμύρια των εσόδων του, τα μνημεία και οι αρχαιολογικοί χώροι παραμένουν σχεδόν εγκαταλελειμμένα χωρίς υλικοτεχνικές υποδομές, (βλ. πυρκαγιά στις Μυκήνες) χωρίς προσωπικό, οι επιστημονικές εκδόσεις είναι ανύπαρκτες και οι Υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ και η Αρχαιολογική Υπηρεσία στενάζουν υπό το βάρος των τραγικών ελλείψεων για τη εύρυθμη λειτουργία τους (σε πολλές υπηρεσίες δεν έχουν ούτε γραφική ύλη…)
Λέμε όχι στην αντιδραστική και επικίνδυνη πολιτική εμπορευματοποίησης του Πολιτισμού που προωθείται από την κυβέρνηση σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και παρέχει κίνητρα και παροχές σε κάθε είδους επενδυτές που εμφανίζονται ως εθνοσωτήρες και εθνικοί ευεργέτες, και όλο το ανάθεμα να πέφτει στον κρατικό τομέα που είναι ανάξιος για τέτοια θαύματα».
Πηγή 902
