Γελοιότητες! Έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, αλλά και όσα προηγήθηκαν. Γιατί σε ποια σοβαρή κριτική μπορεί να αντέξει το θέαμα που είδαμε το απόγευμα της Δευτέρας, ως επιστέγασμα μιας φάρσας που παιζόταν επί μέρες από τα κραταιά μέσα ενημέρωσης με πρωταγωνιστές αυτούς που μπαίνουν (στην κυβέρνηση) και αυτούς που βγαίνουν (από την κυβέρνηση), μιας φάρσας που προσέβαλε τη νοημοσύνη μας.
Αν αυτό που ονομάστηκε ανασχηματισμός είναι η απάντηση των κομμάτων της συγκυβέρνησης στο μήνυμα των πρόσφατων εκλογών, το μέγεθος της προσβολής είναι ακόμα μεγαλύτερο για τους Έλληνες πολίτες που πριν λίγες μέρες καταδίκασαν πανηγυρικά την κυβέρνηση και την πολιτική της, δίνοντας στα κόμματα της συγκυβέρνησης ένα ισχνό και οπωσδήποτε μειοψηφικό ποσοστό.
Βεβαίως εδώ δεν κρίνουμε τις αυταπάτες σχετικά με το αν ένα εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί από μόνο του να οδηγήσει στην αλλαγή μιας πολιτικής που αποδεδειγμένα οδηγεί στην καταστροφή ενός λαού.
Αφού η κυβέρνηση διάβασε το εκλογικό αποτέλεσμα ως ψήφο ανοχής (αν όχι υποστήριξης) προς την πολιτική της, επιχείρησε να δώσει στον ανασχηματισμό χαρακτηριστικά διόρθωσης των κακώς κειμένων και ευθυγράμμισης με τη λαϊκή ετυμηγορία.
Χωρίς να μηδενίζουμε το ρόλο των προσώπων στην πολιτική, όταν η ασκούμενη πολιτική παραμένει ίδια, τότε τα πρόσωπα το μόνο που μπορούν να αλλάξουν είναι ο ρυθμός και η ένταση στην εφαρμογή της. Εν προκειμένω αυτό που πληροφορηθήκαμε από τον ανασχηματισμό είναι ότι και ο ρυθμός θα είναι ταχύτερος, αλλά και η σκληρότητα των μέτρων μεγαλύτερη. Εξάλλου όλο αυτό το καραγκιοζλίκι που ονομάστηκε ανασχηματισμός, πέραν της διευθέτησης εσωκομματικών ισορροπιών, αποσκοπεί στην παράταση του χρόνου μέχρι την ολοκλήρωση του έργου που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας τα συγκυβερνώντα κόμματα.
