Μετά την Τρόικα που ανέλαβε να μας εξυγιάνει δημοσιονομικά, ακολουθεί και η τρόικα που θα μας εξυγιάνει πολιτισμικά. Μετά το φεστιβάλ Αθηνών, και το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αναλαμβάνεται από Ευρωπαίους, ενώ στο γεωπολιτικό κομμάτι σημαντικά βήματα επιτυγχάνονται στο να μαθαίνουμε να μοιραζόμαστε… παραχωρώντας.
Δεν ξέρω αν είναι οι διεθνιστικές μας τάσεις ακριβώς, ή αν μπάζει από παντού. Αν από ομφαλός της γης, που μας κολακεύουν οι εθνοκεντρικοί, οι διεθνιστές- παγκοσμιοποιητές μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα, ότι… περισσεύουμε.
Πάντως, ανιδιοτελώς φαίνεται να γίνεται μια καλή προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα Ευρώπης – Τουρκίας. Και η γέφυρα αυτή περνά από πάνω μας, και το κυριότερο, οι «συνθήκες» απαιτούν να περάσει κι από… μέσα μας.
Μάλλον ως Έλληνες περισσεύουμε…
Και δεν ξέρω αν το πρόβλημα, που θα επιβληθεί στον ψυχισμό των εργαζομένων και ανέργων, θα είναι αυτό της ιστορικής ταυτότητας τους, ή της επιβίωσης χωρίς ιδιότητες, άλλες, πέραν του εξαθλιωμένου και play mobile ανθρώπινου δυναμικού.
Αλλά τι σημασία έχει να ξέρω εγώ, αρκεί που ξέρουν οι φύλακες και οι τερματοφύλακες που χάνουν τα πέναλτι. Το ψηφιακό ρολόι γυρνά πάλι εκατό χρόνια πίσω.
Και το σημαντικότερο, βέβαια, που κάποιοι ξεροκέφαλοι, παρά τις τραγικές συνέπειες της ξεροκεφαλιάς τους, δεν εννοούν να εμπεδώσουν: Το χρήμα δεν είναι για να περνάς, ούτε καν για να καλοπερνάς , το χρήμα είναι αξία. Είναι, από καταγωγής του, η μέγιστη αξία, μια και υποκαθιστά την ανθρώπινη που πάντα της παρουσίαζε κάποια κενά,
Το βλέπουμε με τη σειρά μας και το ένα και το άλλο.
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/EapUy5i9xmA”]
