Ηταν 6 Αυγούστου όταν η χώρα κινδύνεψε να βυθιστεί στην πιο μαύρη και οδυνηρή μιζέρια. Ο λόγος: ημερήσια εφημερίδα γνωστή για την ειλικρινή της αγωνία να γίνουν στη χώρα επενδύσεις και να «έρθει» η ανάπτυξη αποκάλυπτε ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία προτίθεται να χαρακτηρίσει αρχαιολογικό χώρο ένα μεγάλο μέρος της έκτασης του Ελληνικού, το οποίο από χθες έχει ξεπουληθεί και επίσημα από το Κοινοβούλιο.
Βέβαια ο θρήνος ήταν μια εκ του πονηρού κατασκευή. Η κήρυξη μιας έκταση σε αρχαιολογικό χώρο δεν ακυρώνει τα προβλεπόμενα έργα ,κάτι που θα το ευχόμασταν στην περίπτωση του Ελληνικού. Υποχρεώνει, όμως, σε αρχαιολογικό έλεγχο κατά τη διάρκεια των εκσκαφών. Υποχρεώνει δηλαδή στην αναγκαστική εφαρμογή του αρχαιολογικού νόμου (βλ. https://www.imerodromos.gr/ellhniko-2/).
Δεν άργησε να έρθει και η καθησυχαστική ανακοίνωση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού που έλεγε μεταξύ άλλων: «Η κήρυξη – οριοθέτηση αρχαιολογικού χώρου δεν προκαλεί κανένα πρόβλημα στην εξέλιξη της επένδυσης του Ελληνικού ούτε στρέφεται ενάντιά της. Απλά επισημαίνει και γνωστοποιεί με θεσμικό τρόπο ότι στην ευρύτερη περιοχή έχουν εντοπιστεί και υπάρχουν ορατές αρχαιότητες, συνεπώς θα πρέπει να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες του αρχαιολογικού νόμου, που ισχύουν σε όλα τα μεγάλα και μικρά έργα σε ανάλογες περιπτώσεις».
Βέβαια το αστικό κράτος δεν διστάζει να ακυρώσει ακόμα και τους προστατευτικούς νόμους και θεσμούς που το ίδιο έχει επιβάλει, όταν αυτοί οι νόμοι παύουν να εξυπηρετούν τα σχέδια εκείνων που στην πραγματικότητα ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Δηλαδή των απανταχού Λάτσηδων. Στην προκειμένη περίπτωση έπρεπε να προληφθεί κάθε ενδεχόμενο που θα παρακώλυε την ομαλή εξέλιξη αυτής της αδίστακτης λεηλασίας της περιουσίας του ελληνικού λαού.
Όταν η Αρχαιολογική Υπηρεσία οριοθετήσει την προς κήρυξη αρχαιολογική έκταση (το θέμα δεν έχει συζητηθεί ακόμα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) θα έχει απέναντί της την παρακάτω διάταξη, η οποία ψηφίστηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο μαζί με το σύνολο της σύμβασης εκποίησης του Ελληνικού: «Οι διατάξεις του παρόντος νόμου κατισχύουν κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, που περιέχει ρυθμίσεις αντίθετες με τις διατάξεις του αυτού» (!)
Με λίγα λόγια, νόμος είναι ο νόμος του Λάτση!
Αυτή η κατάπτυστη διάταξη έρχεται όχι απλά να συμπληρώσει, αλλά να διασφαλίσει όσα -κατά παρέκκλιση του αρχαιολογικού νόμου και των νόμων που προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον – προβλέπονται από την σύμβαση. Δηλαδή τα ακόλουθα: ο χαρακτηρισμός μέρος του ακινήτου ως δάσος, η εύρεση αρχαιοτήτων καθώς και η μόλυνση του εδάφους αποτελούν «γεγονός αποζημίωσης». Δηλαδή ο ευρών αρχαία, δηλαδή η Αρχαιολογική Υπηρεσία, αποζημιώνει τον αγοραστή! Επίσης, στην περίπτωση 6 του άρθρου 9 της Σύμβασης ορίζεται ότι «σε περίπτωση εύρεσης αρχαιοτήτων το γραφείο Ελληνικού θα ενημερώσει την Αρχαιολογική Υπηρεσία, η οποία εντός προθεσμίας 60 ημερών πρέπει να υποδείξει μεθόδους συνέχισης των εργασιών και να προβεί σε ενέργειες για την προστασία των ευρημάτων». Αν οι 60 ημέρες παρέλθουν χωρίς να έχουν γίνει οι σχετικές ενέργειες από την Αρχαιολογική Υπηρεσία αυτό αποτελεί «γεγονός καθυστέρησης του Δημοσίου». Δηλαδή η κατάπτυστη Σύμβαση υποχρεώνει τους αρχαιολόγους να στριμώξουν το αρχαιολογικό έργο, δηλαδή το επιστημονικό έργο σε 60 ημέρες, αλλιώς το Δημόσιο πρέπει να αποζημιώσει τον αγοραστή. Εδώ όμως λέει και κάτι άλλο: Λέει ότι τα αρχαία, αν βρεθούν, δεν θα βρεθούν από τους αρχαιολόγους αλλά από τον εργολάβο ο οποίος θα ενημερώσει την Αρχαιολογική Υπηρεσία! Με άλλα λόγια οι αρχαιολόγοι δεν θα είναι παρόντες στη διάρκεια των εκσκαφών κατά παρέκκλιση της αρχαιολογικής νομοθεσίας.
Επομένως, είναι εύλογα τα ακόλουθα ερωτήματα:
-
Σύμφωνα με τα όσα προβλέπει η Σύμβαση εάν βρεθούν αρχαιότητες εκτός των ορίων της κήρυξης που προτείνει η Αρχαιολογική Υπηρεσία, τότε και πάλι το Δημόσιο πρέπει να αποζημιώσει τον αγοραστή;
-
Σύμφωνα με τη διάταξη που ακυρώνει τους νόμους και αυτού του δικού τους αστικού κράτους, αν το όρια της έκτασης που θα χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος δεν «αρέσουν» στον αγοραστή, τότε θα ενεργήσει χωρίς να τα λάβει υπόψη του;
-
Αν τα λάβει υπόψη του, αλλά κατά τη διάρκεια των εκσκαφών προκύψουν αρχαία, τα οποία πρέπει να προστατευθούν με τις μεθόδους και τους χρόνους που υπαγορεύει η αρχαιολογική επιστήμη και όχι με τους χρόνους που απαιτεί η κερδοφορία του επενδυτή, σε αυτή την περίπτωση το συμφέρον του αγοραστή θα κατισχύσει της διάσωση των ιστορικών σπαραγμάτων;
-
Και τέλος, η ολοκλήρωση της λεηλασίας και του ξεπουλήματος του Ελληνικού με αυτόν τον εξωφρενικό τρόπο, πρόκειται να κατοχυρωθεί ως ευρεσιτεχνία της πλέον χυδαίας εκδοχής αστικής κυβέρνησης; Και η πιο χυδαία εκδοχή είναι εκείνη που καπηλεύεται ματωμένες από την ιστορία έννοιες και προσδιορισμούς όπως εκείνη της αριστεράς…
Σχετική με την ψήφιση της Σύμβασης για την εκποίηση του Ελληνικού ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων σε ανακοίνωσή του αναφέρει: «Οι απόψεις του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων για την κήρυξη-οριοθέτηση του αρχαιολογικού χώρου στην περιοχή των αρχαίων Δήμων Αλιμούντος και Ευωνύμου, η οποία εκτείνεται σε τμήμα της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, έχουν εκφραστεί σε πρόσφατο Δελτίο Τύπου του Συλλόγου. Σήμερα, εν όψει της κύρωσης από το Ελληνικό Κοινοβούλιο της σύμβασης για την παραχώρηση του Ελληνικού, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε την αδιανόητη και προσβλητική για κάθε Έλληνα πολίτη διάταξη (Σχέδιο Νόμου «Κύρωση της από 14.11.2014 Σύμβασης Αγοραπωλησίας Μετοχών για την απόκτηση του 100% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε. και της από 19.07.2016 Τροποποιητικής Σύμβασης και ρύθμιση λοιπών συναφών θεμάτων», άρθρο 2), η οποία ορίζει πως «Οι διατάξεις του παρόντος νόμου κατισχύουν κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, που περιέχει ρυθμίσεις αντίθετες με τις διατάξεις του αυτού», δηλαδή ότι οι διατάξεις της σύμβασης κατισχύουν κάθε νόμου του ελληνικού κράτους. Πρόκειται για ευθεία προσβολή της συνταγματικής τάξης της χώρας.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, όπως οφείλει και κάθε πολίτης που σέβεται τον εαυτό του, προτίθεται να εργαστεί για την ανατροπή της εξοργιστικής αυτής διάταξης. Η Αρχαιολογική Υπηρεσία θα συνεχίσει, και σε αυτή την περίπτωση, με νηφαλιότητα να ασκεί τα εκπορευόμενα από το Σύνταγμα του κράτους καθήκοντά της, όπως τα ασκεί επί 187 χρόνια, από την ημέρα της ίδρυσής της έως σήμερα».
