Την «αναγόρευση» έκανε ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας. Η υγεία προστίθεται πλάι στο προσφυγικό και την πολιτική προστασία και όλα γίνονται …«εθνική ασφάλεια». Έτοιμες οι συνθήκες ενός αυταρχικού κράτους χωρίς όρια και φραγμούς.
Μία έκπληξη επιφύλαξε ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας στην ενημέρωση που έκανε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, προκειμένου να παραθέσει τον απολογισμό για την μέχρι τώρα αντιμετώπισης της πανδημίας του Covid 19: Ανάμεσα στις αναφορές για την προετοιμασία του ΕΣΥ και τα μελλοντικά σχέδια της κυβέρνησης, φρόντισε να τονίσει πως η αντιμετώπιση του κορωνοϊου, δεν είναι απλά θέμα υγειονομικών υπηρεσιών, αλλά αποτελεί θέμα Εθνικής Ασφάλειας και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Ο Βασίλης Κικίλιας
Στην ομιλία του ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, στην δεν περιορίστηκε στο αντικείμενο του υπουργείου του. Αντιθέτως φρόντισε να συνδέσει την συμπεριφορά των πολιτών απέναντι στα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης με μία αόριστη έννοια πατριωτισμού. Επίσης εκτίμησε ως ενιαίο μέτωπο αυτό της υγειονομικής κρίσης με τα τεκταινόμενα στα σύνορα του Έβρου στις αρχές Μαρτίου.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο υπουργός Υγείας ένα από τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την εμπειρία του Covid 19 είναι πως «θεωρώ ό,τι στο Πρόγραμμα της Εθνικής Ασφαλείας της χώρας, πλέον, πρέπει να ενταχθεί και το Πρόγραμμα της Υγειονομικής Ασφάλειας». Παρουσίασε μάλιστα την αντιμετώπιση του ιού ως …πατριωτικό ζήτημα αναφέροντας πως «ο ελληνισμός μετρήθηκε στα νοσοκομεία και στα σύνορα και βγήκε νικητής και τις δύο φορές και αποδείχθηκε ότι μπορούμε.».
Αυτές τις αναφορές του Βασίλη Κικίλια, θα μπορούσε κανείς να τις αποδώσει σε …ρητορικές ανάγκες της στιγμής, ιδίως από την στιγμή που πρόκειται για έναν υπουργό που τα γκάλοπ θέλουν να έχει μεγάλη δημοφιλία. Επίσης θα μπορούσε να αποδοθεί στο παρελθόν του υπουργού, αφού διαθέτει το προφίλ ενός «σκληρού πατριώτη» που στο παρελθόν έχει συχνά καταγραφεί ως φορέας αυταρχικων και ξενοφοβικών απόψεων. Πλην όμως δεν είναι ο μόνος υπουργός της κυβέρνησης που έχει σπεύσει να εντάξει το χαρτοφυλάκιό του στην «εθνική ασφάλεια». Έχει προηγηθεί το υπουργείο Μετανάστευσης αλλά και η Πολιτική Προστασία.
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος
Πριν λίγες ημέρες ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Γιώργος Κουμουτσάκος, βάφτισε ένα ακόμη πεδίο άσκησης πολιτικής, το προσφυγικό ως θέμα εθνικής ασφάλειας. Αιτία – όπως είπε- τα γεγονότα στον Έβρο στις αρχές Μαρτίου που έχουν αλλάξει την οπτική της κυβέρνησης για το ζήτημα αυτό.
Όπως χαρακτηριστικά είπε δήλωσε ο Γιώργος Κουμουτσάκος «τίποτα δεν είναι το ίδιο στη μεταναστευτική πολιτική, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, μετά τα γεγονότα του Έβρου. Στα γεγονότα που προκάλεσε η ενορχηστρωμένη εκμετάλλευση μεταναστών και προσφύγων από την Τουρκία, προκειμένου αυτοί να χρησιμοποιηθούν ως ένας ανθρώπινος πολιορκητικός κριός για να επιτευχθούν οι γεωπολιτικές στοχεύσεις που αφορούσαν την Ευρώπη, είτε άμεσα εδώ είτε μέσω αυτής της πολιτικής εκβιασμού». Με βάση αυτό έθεσε το ερώτημα: «Υπαρχεί κανείς, ειλικρινά, -και εάν ναι, να το πει- που μετά τον Έβρο και τα Ρίζια, αλλά και τις προεκτάσεις που έχει αυτή η πολιτική της γείτονος, πιστεύει ότι η μεταναστευτική πολιτική είναι αποκομμένη εργαστηριακά σε ένα κενό από ζητήματα εθνικής ασφάλειας;». Πρόσθεσε μάλιστα ότι η φύση εθνικής ασφάλειας που έχει το προσφυγικό δικαιολογεί και τα μυστικά κονδύλια που έχουν νομοθετηθεί στο υπουργείο Μετανάστευσης.
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος το πήγε όμως ακόμη πιο πέρα λέγοντας ότι «αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση, να προστατεύεις με επάρκεια τα εθνικά σου συμφέροντα, τα σύνορά σου, την ασφάλειά σου και ταυτόχρονα, να μην εκφεύγεις του διεθνούς δικαίου, που είναι προς το συμφέρον μας παγίως της χώρας να το υποστηρίζουμε». Επισήμανε επίσης ότι «οι χώρες που μπορεί να υποστούμε, λόγω της γεωπολιτικής μας θέσης, έκτακτες και εξαιρετικές συνθήκες, πρέπει να μπορούμε να χειριστούμε τα θέματα ασύλου και μετανάστευσης με τη δέουσα και αποδεκτή από τους εταίρους μας ευελιξία».
Ο Νίκος Χαρδαλιάς
Εκτός από την υγεία και το προσφυγικό, πεδίο άσκησης πολιτικών «εθνικής ασφάλειας» αποτελεί όμως εδώ και καιρό και ο χώρος της πολιτικής προστασίας. Σε ανύποπτο χρόνο, ο γνωστός πλέον σε όλους υφυπουργός Νίκος Χαρδαλιάς, είχε δώσει αυτή την διάσταση το πράγματος, μια και στην πολιτική προστασία θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα χρήσης απόρρητων δαπανώ. Όπως είχε αναφέρει με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα Πολιτικής Προστασίας στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο εντάσσονται «εθνικά σχέδια διαχείρισης κρίσεων, που αφορούν στις κρίσιμες υποδομές μας». Επίσης «σχέδια διαχείρισης κρίσεων, που αφορούν στην συνέχιση της κυβερνησιμότητας. Σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή, σε ένα σεισμό, τι κάνει ο Πρωθυπουργός; Τι κάνουν τα μέλη της Κυβέρνησης; Τι κάνουν τα μέλη του Κοινοβουλίου; Αυτά είναι σχέδια, τα οποία έχουν μελετηθεί σε περίοδο πολέμου».
Το ίδιο είχε υποστηρίξει ισχύει και για το περίφημο κέντρο 112 που αποτελεί «μια υπηρεσία πολύ λεπτή και το οποίο περνάει μέσα από τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών του ελληνικού κράτους. Ταυτόχρονα, δημιουργεί μια βάση δεδομένων, η οποία είναι σε εθνικό επίπεδο. Αντιλαμβάνεστε, σε θέματα κυβερνοασφάλειας, πόσο σημαντικό είναι να μην υπάρχει τρωτότητα στα ζητήματα αυτά; Πόσο ολέθριο θα είναι για τη χώρα μας να χακαριστεί ένα σύστημα τέτοιο και να φύγει λάθος εντολή, τη λάθος στιγμή».
Σε όλα τα παραπάνω μπορεί κανείς να αθροίσει τα υπουργεία που όντως σχετίζονται με ζητήματα «εθνικής ασφάλειας» όπως το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Τον θώκο του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη που καθημερινά, εδώ και πολλούς μήνες, αποδεικνύει συνεχώς και με 10αδες παραδείγματα την σαφή ροπή του προς τον αυταρχισμό και την καταπάτηση δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων.
Η εικόνα που συνολικά διαμορφώνεται είναι η δημιουργία ενός κρατικού μηχανισμού που θα διέπεται στις περισσότερες πλευρές του, από δόγματα προάσπισης της «εθνικής ασφάλειας». Μια δικαιολογία που μπορεί να λύσει τα χέρια σε κάθε επιμέρους μηχανισμό ώστε να αποκτήσει «αστυνομικά» χαρακτηριστικά. Σε κάθε αντιδημοκρατική μεθόδευση και πρακτική και κυρίως σε κάθε ανάγκη καταστολής.
Δηλαδή ότι ακριβώς θα είναι χρήσιμο σε μία κυβέρνηση που όλα δείχνουν πως σκοπεύει να υλοποιήσει σκληρές νεοφιλελεύθερες συνταγές, ως απάντηση στην μετατροπή της υγειονομικής κρίσης σε οικονομική. Σε μία περίοδο μάλιστα που η επικείμενη και διψήφια οικονομική ύφεση προδιαθέτει για την ανάγκη σημαντικών κοινωνικών αντιδράσεων και διεκδικήσεων.
