– «Παράπλευρες απώλειες», «ανθρωπιστικός πόλεμος», «προστασία των μειονοτήτων», «πόλεμος για την προάσπιση της ειρήνης». Αυτά ήταν τα χυδαία προπαγανδιστικά σχήματα του ΝΑΤΟ που εγκαινιάστηκαν, τότε, στη Γιουγκοσλαβία, και συνεχίζουν να δεσπόζουν σήμερα στην επικαιρότητα.
– O «Ημεροδρόμος» με την συμπλήρωση 20 χρόνων από το ΝΑΤΟικό έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας επανεκδίδει το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου «Βαλκάνια – 78 μέρες “στόχος” του ΝΑΤΟ» (https://www.imerodromos.gr/
– Διάθεση πατήστε εδω: https://kapsimi.gr/balkania-
– «Ριζοσπάστης» (27/2/2000) : «Μεγάλη η συμβολή του βιβλίου στην απεικόνιση της σύγχρονης ιστορίας»:
«Ο Νίκος Μπογιόπουλος, με τον εύληπτο, προσιτό του λόγο, τεκμηριώνει την αντικειμενική πραγματικότητα που διαδραματίστηκε και διαδραματίζεται, έτσι ώστε το βιβλίο του, ΒΑΛΚΑΝΙΑ -78 μέρες, «στόχος του ΝΑΤΟ», που μόλις κυκλοφόρησε σε συνέκδοση «Ριζοσπάστη» – «Σύγχρονης Εποχής», να αποτελεί πραγματικό ντοκουμέντο. Η προσέγγιση του συγγραφέα δεν απαντά απλά στην καταγραφή των γεγονότων ακόμη και των πραγματικών. Και λέμε των πραγματικών γιατί η ευρωατλαντική προπαγάνδα φρόντισε να κάνει πραγματικό γεγονός τη διαβόητη «εθνοκάθαρση» ως πραγματικότητα, αν και ήταν ανύπαρκτη. Οπως επίσης και τα γεγονότα στο Ραμπουγιέ, που σύμφωνα με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς οδήγησαν στη λύση με άλλα μέσα, δηλαδή τον πόλεμο. Μέσα από την παρουσίασή τους γίνεται σε βάθος ανάλυση, για να αναδυθούν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα στοιχεία και οι παράγοντες που συνθέτουν την ιστορία των 78 ημερών στη Γιουγκοσλαβία. Ετσι η αποκάλυψη των πραγματικών αιτίων του εγκλήματος που ακόμη συνεχίζεται, αλλά και των πραγματικών ρόλων όλων των δυνάμεων που συμμετείχαν στο προμελετημένο αυτό έγκλημα κατά των λαών των Βαλκανίων να αποκτήσουν την πραγματική τους διάσταση, κόντρα στην απάτη των ΝΑΤΟικών επιτελείων προπαγάνδας και του σκοταδισμού του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN.Ο Νίκος Μπογιόπουλος δεν αρκέστηκε μόνο στη σύνθεση όλων εκείνων των στοιχείων που αποδεικνύουν την αντικειμενική πραγματικότητα των 78 ημερών με τους ανηλεείς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, που σκοπό είχαν τη δημιουργία συνθηκών και προϋποθέσεων ολοκληρωτικής ταπείνωσης και υποταγής του λαού της και των άλλων Βαλκάνιων λαών στη βαρβαρότητα της «νέας τάξης». Αναδεικνύει όλα εκείνα τα προβλήματα που ενυπάρχουν ως άλυτα απομεινάρια της καπιταλιστικής δράσης στα Βαλκάνια, με πραγματικές ή μη διαιρέσεις των λαών, και που στο όνομα της δήθεν υπεράσπισης των μειονοτήτων αποτελούν ενίοτε τις αφορμές ή γίνονται, μέσω της υποδαύλισής τους από τους Ευρωατλαντικούς, αφορμές για να μοιράζονται και να ξαναμοιράζονται εδάφη, αγορές, σφαίρες επιρροής, προκειμένου η χρηματιστική ολιγαρχία να συνεχίζει τη ληστρική αφαίμαξη των απλών ανθρώπων του μόχθου.
Η ολοκλήρωση του θέματος, που πραγματεύεται το βιβλίο, γίνεται με την αποτύπωση των αποτελεσμάτων του πολέμου, την επιβολή τους από τους διεθνείς και περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με το διαβόητο «Σύμφωνο Σταθερότητας στη ΝΑ Ευρώπη» και τους απεχθείς όρους που επιβάλλει στους Βαλκάνιους, προκειμένου να «ευθυγραμμιστούν» με τη «δημοκρατία», δηλαδή τη στυγνή ευρωατλαντική δικτατορία τους.
Αναδεικνύεται επίσης και ο ρόλος αυτών των οργανισμών ως επιτελείων και μηχανισμών επιβολής της βίας και της κυριαρχίας της θέλησης μιας χούφτας καπιταλιστών πάνω στους στυγνά εκμεταλλευόμενους λαούς. Η ανάδειξη επίσης του «Τύπου» και των ΜΜΕ ως του πλέον απαραίτητου εργαλείου των σφαγέων των λαών για την προετοιμασία των συνειδήσεων, προκειμένου να αποδεχτούν την υποταγή στη «νέα τάξη».
Τέλος σημαντική συμβολή στην κατανόηση του ρόλου που διαδραμάτισε η Ελλάδα της πλουτοκρατίας στον πόλεμο είναι η αναφορά του βιβλίου στη δράση της «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ο ζήλος που επέδειξε η κυβέρνηση στην προώθηση της πολιτικής των Ευρωατλαντικών σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, αλλά και της διεξαγωγής του πολέμου, όπως και στην επιβολή του «νεοαποικιακού Συμφώνου Σταθερότητας», αναδεικνύουν τη συμμετοχή της άρχουσας τάξης στο μοίρασμα της λείας στα Βαλκάνια, από τη θέση του μεσίτη στην προώθηση ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και του ρόλου ύαινας τον οποίο και συνεχίζει να διεκδικεί.
Τέλος σημαντική συμβολή στην κατανόηση του ρόλου που διαδραμάτισε η Ελλάδα της πλουτοκρατίας στον πόλεμο είναι η αναφορά του βιβλίου στη δράση της «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ο ζήλος που επέδειξε η κυβέρνηση στην προώθηση της πολιτικής των Ευρωατλαντικών σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, αλλά και της διεξαγωγής του πολέμου, όπως και στην επιβολή του «νεοαποικιακού Συμφώνου Σταθερότητας», αναδεικνύουν τη συμμετοχή της άρχουσας τάξης στο μοίρασμα της λείας στα Βαλκάνια, από τη θέση του μεσίτη στην προώθηση ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και του ρόλου ύαινας τον οποίο και συνεχίζει να διεκδικεί.
Μόνο που εκτός από την Ελλάδα της ολιγαρχίας αναδεικνύεται και η Ελλάδα του λαού της. Η Ελλάδα της αντίστασης, που έγινε το φωτεινό παράδειγμα της μαχητικής οργανωμένης δράσης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η βάρβαρη πραγματικότητα της πολιτικής που επιβάλλει τον πόλεμο, αλλά και ο κρίκος της κοινής δράσης των λαών ενάντια στον αντίπαλο που φαίνεται πανίσχυρος ως την ώρα που το μεγαλείο της πάλης για την αντεπίθεση θα γίνει κυρίαρχο για να ανατρέψει τη βαρβαρότητα. Μεγάλη η συμβολή του βιβλίου στην απεικόνιση αυτού του κομματιού της σύγχρονης ιστορίας, που δεν πρέπει και δεν μπορεί να ξεχνιέται, αλλά να μετατρέπεται σε υλική δύναμη ικανή να επιβάλει τη θέληση του λαού μας στον τόπο του».
