Με ένα δεκάλεπτο αφιερωμένο στη βία του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων ξεκίνησε την εκπομπή του, «Last Week Tonight», την περασμένη Κυριακή ο κωμικός Τζον Όλιβερ.
Ο Όλιβερ κριτίκαρε την τάση για «εξίσωση των δύο πλευρών» στη διαμάχη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστίνιων, τονίζοντας πως «η μία πλευρά υποφέρει πολύ περισσότερο». Σημείωσε την τεράστια ανισότητα, από την οπτική των θυμάτων, του οπλοστασίου και της αμυντικής δυνατότητας, αλλά και τη διαρκή ανισότητα που διαιωνίζουν οι Ισραηλινές αρχές στη συμπεριφορά τους απέναντι αφενός στους πολίτες Παλαιστινιακής καταγωγής και αφετέρου στους Παλαιστίνιους που ζουν στις κατεχόμενες περιοχές της Δυτικής Όχθης και της Γάζας, χαρακτηρίζοντας την Ισραηλινή διακυβέρνηση ως «μία μορφή απαρτχάιντ».
Ο Βρετανός κωμικός συνέχισε ασκώντας έντονη κριτική και στη στήριξη που προσφέρει η αμερικανική κυβέρνηση στο Ισραήλ, είτε δρώντας «ως ασπίδα του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη» είτε «συνεχώς αρνούμενη να καταδικάσει τα αδικαιολόγητα».
«Για δεκαετίες, η ραχοκοκκαλιά της πολιτικής της Αμερικής στη Μέση Ανατολή είναι πως η Αμερική είναι ακλόνητος φίλος του Ισραήλ (…) αλλά στο τέλος της ημέρας, θα ήλπιζα ότι ένας πραγματικός φίλος θα μου έλεγε πότε γίνομαι μ*λάκας, και σίγουρα όταν διαπράττω ένα γ*μημένο έγκλημα πολέμου», ήταν τα λόγια με τα οποία τελείωσε το κομμάτι του ο Όλιβερ.
Η κριτική αυτή μέσα από μία από τις δημοφιλέστερες εκπομπές της αμερικανικής τηλεόρασης και από ένα άκρως συστημικό ψυχαγωγικό κανάλι όπως το HBO (όπως και η αντίστοιχη προ μερικών ημερών από τον Τρέβορ Νόα στο «The Daily Show» του Comedy Central), είναι ενδεικτική μίας μεταστροφής απόψεων που συντελείται στην αμερικανική κοινή γνώμη.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να εμμένει και επί Μπάιντεν στην άνευ όρων στήριξη και χρηματοδότηση των ισραηλινών εγκλημάτων, όμως έπειτα από μία διετία ανόδου των προοδευτικών κοινωνικών κινημάτων, κάποια πράγματα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού δείχνουν σταδιακά να αλλάζουν.
Πολιτικοί από την προοδευτική πτέρυγα των Δημοκρατικών καταδικάζουν πλέον ανοιχτά τα πεπραγμένα του Ισραήλ. «Τα κράτη που εφαρμόζουν απαρτχάιντ δεν είναι δημοκρατίες», έγραψε στο Twitter η βουλευτής Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ. Ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς, σε άρθρο του στους New York Times, έγραψε πως είναι καιρός η αμερικανική κυβέρνηση «να πάψει να είναι απολογητής της δεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου και της αντιδημοκρατικής και ρατσιστικής της συμπεριφοράς».
Ίσως για πρώτη φορά εντός του αμερικανικού Οίκου των Αντιπροσώπων, ακούγεται δριμεία κριτική για την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στους Παλαιστίνιους. Η βουλευτής Ρασίντα Τλαΐμπ, που τυγχάνει κόρη Παλαιστίνιων μεταναστών, είπε σε ομιλία της πως «Οι Παλαιστίνιοι δεν πάνε πουθενά, όσα χρήματα κι αν στείλετε στην κυβέρνηση του Ισραήλ που εφαρμόζει απαρτχάιντ».
Σε παρόμοιο τόνο ήταν και οι ομιλίες άλλων βουλευτριών από την προοδευτική πτέρυγα των Δημοκρατικών, όπως της Ιλχάν Ομάρ, της Κόρι Μπους και της Αγιάννα Πρέσλεϊ. Όχι συμπτωματικά, τις σφοδρότερες αντιδράσεις ενάντια στην πολιτική του Ισραήλ και τη στήριξή της από τις ΗΠΑ, έχουν πολιτικοί που συνδέθηκαν έντονα με το κίνημα Black Lives Matter κατά της αστυνομικής βίας και του ρατσισμού.
Αυτή η μεταστροφή απόψεων στις ΗΠΑ είναι ίσως ακόμα πιο σημαντική αν ιδωθεί σε αντιδιαστολή με την έλλειψη δημόσιας κριτικής από πολιτικούς στην Ευρώπη, που παραδοσιακά θεωρούταν πιο φιλική από τις ΗΠΑ στον αγώνα των Παλαιστίνιων. Οι κατηγορίες αντισημιτισμού ακόμα και σε Εβραίους που κριτικάρουν τις πράξεις του κράτους του Ισραήλ είναι πλέον εξαιρετικά διαδεδομένες σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Στη Βρετανία, ολόκληρο το κόμμα των Εργατικών έχει επιχειρηθεί να «εκκαθαριστεί» από φωνές που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των Παλαιστίνιων, οι οποίες λίγα χρόνια πριν είχαν φτάσει να εκπροσωπούνται στα ανώτερα κλιμάκιά του, με την άνοδο στην ηγεσία του Τζέρεμι Κόρμπιν.
Στις ΗΠΑ όμως, η έντονη δραστηριότητα των κοινωνικών κινημάτων έχει δείξει πως είναι νομοτελειακή η συμμαχία με κοινωνικά κινήματα ανά τον κόσμο. Η μάχη για τα δικαιώματα των Μαύρων και Λατίνων Αμερικανών δεν μπορεί παρά να συνδεθεί με τις μάχες για τα δικαιώματα καταπιεσμένων πληθυσμών στην υπόλοιπη υφήλιο. Ιδιαίτερα με τη μάχη κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ, του εποικισμού στις κατεχόμενες Παλαιστινιακές περιοχές, των ανηλεών επιθέσεων εναντίον αμάχων και της γενοκτονίας που συντελείται στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.
