Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η σημερινή τοποθέτηση της υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη, η οποία δήλωσε εξαπατημένη «από τη βαθιά υποκριτική τέχνη» του Λιγνάδη, χαρακτηρίζοντας τον, τελικά, «επικίνδυνο άνθρωπο».
Επιλέγουμε από δύο από τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις στην υπουργό Πολιτισμού, η μία του μουσικού Δημήτρη Πουλικάκου και η άλλη του ηθοποιού, Αντώνη Καφετζόπουλου.
Ο Δημήτρης Πουλικάκος, σε «άλλη μία ανοικτή επιστολή προς την κυρία Υπουργό Πολιτισμού» αναφέρει (ολόκληρη η ανάρτηση εδώ):
«Πιστεύω -πράγματι- κυρία υπουργέ του πολιτισμού Μενδώνη, πως η καλλίτερη υπηρεσία που ημπορείτε να προσφέρετε εις τον όποιον υπάρχει πολιτισμόν, είναι, να τυλιχθείτε με την ιεράν Σινδώνη, και να αποχωρήσετε κι εσείς και η “παρέα” σας -ολίγον,έστω, αξιοπρεπώς- απο το πόστο που σας ενεπιστεύθησαν οι εγκληματικά επιπόλαιοι και κυνικοί κολλεγιόπαιδες άρχοντές μας!!! Ο εναπομείνας πολιτισμός, υπο την αιγίδα σας και τη σφραγίδα σας, μόνο θα κακοποιείται, και οι εναπομείναντες άνθρωποί του, μόνο θα υποφέρουν απο την ιδιαίτερη “επιείκειά” σας, εαν συνεχίσετε το “θεάρεστον” έργον σας…. Παραιτηθείτε λοιπόν,κυρία μου, όσο πιο σύντομα γίνεται, και θα σας είμεθα και υπόχρεοι!!!
Με περισσήν επιείκεια
Δημήτρης (Μήτσος) Πουλικάκος, πλανώδιος μουσικός
και δημιουργός περιεχομένου..
Αθήνα 19/2/του σωτηρίου έτους 2021»
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, απευθύνεται στην υπουργό Πολιτισμού, αναφέροντας, μεταξύ άλλων (ολόκληρη η ανάρτηση εδώ):
«Να σας πω δυο κουβέντες για το θέμα της εξαπάτησης. Είμαι ειδικός. Όλοι οι καλλιτέχνες είμαστε εξαπατητές. Μάλιστα όσο καλύτερα εξαπατήσουμε το κοινό μας τόσο περισσότερο θα γνωρίσουμε δόξα, χειροκροτήματα, αποθέωση – και γιατί όχι, κάποιες φορές γενναία οικονομική ανταμοιβή. Η διαφορά – που ως φαίνεται δεν σας είναι και πολύ σαφής – είναι ότι εμείς πριν επιδοθούμε στην τέχνη της εξαπάτησης το δηλώνουμε φαρδιά πλατιά: «στο ρ ό λ ο του Άμλετ ο Χ. Ψ.», ή «Μόμπι Ντικ, η φάλαινα», μ υ θ ι σ τ ό ρ η μ α, «η Κάλπικη Λίρα» κινηματογραφική τ α ι ν ί α. Και ούτω κάθε εξής.
Έτσι, γνωρίζει ο εκ των προτέρων εξαπατούμενος – τίμια πράματα – ότι θα ε π ι δ ι ώ ξ ο υ μ ε να τον εξαπατήσουμε, με αποτέλεσμα, αν το πετύχουμε για μερικές στιγμές π.χ. στη διάρκεια μιας παράστασης, να δώσουμε το έναυσμα στη φαντασία του «εξαπατηθέντος» να συμπληρώσει αυτά που ελλειπτικά παρουσιάζουμε στη σκηνή και να φτιάξει μέσα του έναν μη-πραγματικό αλλά πολύ ισχυρό σε συμβολισμό κόσμο. Λέγεται «τέχνη». Και – αν είναι άξια λόγου – κάνει τον εξαπατηθέντα να φύγει χαρούμενος ή/και προβληματισμένος ή/και συγκινημένος ή/και «χτυπημένος απο την ομορφιά».
Εν παση περιπτώσει να μην κλαίει τα λεφτά που έδωσε στο ταμείο. [μια και είστε του αρχαίου πιο πολύ παρά του σύγχρονου πολιτισμού, σας συστήνω να (ξανά)διαβάσετε τη θαυμάσια περιγραφή του Ξενοφώντα στο «Συμπόσιο» του. Τις σελίδες που περιγράφει πως ένας προαγωγός, μια αυλητρίδα-ηθοποιός κι ένας νεαρός συνάδελφος της, αναπαριστούν μια ερωτική σκηνή και την επίδραση που είχε αυτό στους συνδαιτημόνες, αριστούργημα] Αυτό που υποστηρίζετε ότι πάθατε εσείς λέγεται α π ά τ η (η κοινή). Μην τα μπερδεύετε. Μάλιστα σε άλλες χώρες οι έχοντες θέσεις ευθύνης παραιτούνται για πολύ μικρότερες αιτίες. (Π.χ.: «τα καλώδια που αγόρασα με τα χρήματα των φορολογουμένων ήταν κακής ποιότητας, με απάτησαν, παραιτούμαι για λόγους ευθιξίας»).».
Και συνεχίζει λίγο παρακάτω: «Μπορεί και να τα καταπίναμε όλα αν δεν δείχνατε αυτό το απεχθές πρόσωπο που πολιτικάντη που προσπαθεί πάση θυσία να σώσει το δέρμα του: μέσα σε δυο-τρεις μέρες πήγατε απο το ένα άκρο του «δεν ξέρω, δεν άκουσα», στο άλλο της μηνυτήριας αναφοράς, της εξαπάτησης απο έναν επικίνδυνο – όπως τώρα λέτε – άνθρωπο και της μεταφοράς σε άλλους της δικής σας ευθύνης να εποπτεύετε. Και μάλιστα να αφήνετε να εννοηθεί ότι μια και γνωρίσατε τον επικίνδυνο 3 μέρες πριν το διορισμό του, κάποιος άλλος, ίσως υψηλότερα ιστάμενος, έλαβε την απόφαση που έχει την υπογραφή σας; Ντροπή
Κυρια Μενδώνη, θα παρακολουθούσα, σίγουρα όχι με συμπάθεια αλλά με κάποια κατανόηση την προσπάθεια να σώσετε τη δουλειά σας. Άλλωστε δεν θεωρώ ότι η δική σας απομάκρυνση έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στο σοβαρότατο θέμα που μας απασχολεί παρ´ εκτός να σημειωθεί ως πύρρεια νίκη των πολιτικών σας αντιπάλων, πράγμα που προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο. Πλην όμως το «όφις με ηπάτησε» έχει απορριφθεί προ πολλού ως αιτία απαλλαγής. Μ’ όλα τα παραπάνω έχετε αναδειχτεί σε πολλαπλά βλαβερή παράμετρο για το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Έτσι δεν μπορώ παρά να συνταχθώ αυτούς που ζητούν να αποχωρήσετε. Αν με την ευκαιρία αυτή, του εξοστρακισμού 5-6 τοξικών ανθρώπων στις τέχνες ξεφορτωθούμε κι εσάς το όφελος θα είναι διπλό».
