Την ομολογία ότι τα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά δεν έχουν καμία ελπίδα να δουν «άσπρη μέρα» σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, έκανε χτες αυτοπροσώπως ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα τα «κόκκινα» δάνεια και το ιδιωτικό χρέος.
Παρουσίασε λοιπόν ως πρόγραμμά του τη …φαντασίωση κάθε τραπεζίτη και κάθε fund ή servicer, απολύτως ευθυγραμμισμένο στη «γραμμή» της Κομισιόν που θέλει ελάφρυνση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών από «κόκκινα» δάνεια.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τον ρόλο των funds και των servicers αναλαμβάνει το ίδιο το κράτος, προφανώς μέσω του νέου …υφυπουργείου με αρμοδιότητα τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, όπως είπε χτες ο Τσίπρας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:
– Αρχικά, ο Αλ. Τσίπρας περιέγραψε την …αυτοβιογραφία της κυβέρνησής του την περίοδο 2015 – 2019, μιλώντας για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται εκατομμύρια χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά που απειλούνται με πλειστηριασμό και έξωση από τα σπίτια τους. Κατάσταση την οποία διαμόρφωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, δεδομένου ότι έδωσε τη δυνατότητα στα funds να αρπάζουν τα σπίτια και μάλιστα με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που καθιέρωσε.
– Στη συνέχεια, απέδειξε πως αυτά που ετοιμάζει ως «προοδευτική διακυβέρνηση» είναι ακόμα χειρότερα και πατούν πάνω σε όσα ήδη έχει κάνει η ΝΔ. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι στη λογική: Οι αδύναμοι και οι ευάλωτοι θα μπορέσουν να ρυθμίσουν το χρέος τους και οι πιο ευάλωτοι θα έχουν και κρατική αρωγή, με επιδότηση της δόσης. Στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προβλέψει τα πάντα για λογαριασμό των «κορακιών» και των τραπεζών.
Και θα γίνονται πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών («όπως σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία»…).
Και θα πληρώνουν οι «ευάλωτοι» στις τράπεζες και στα «κοράκια» ό,τι περισσεύει από τα απολύτως απαραίτητα για να ζήσουν.
Και θα πληρώνει συνολικά ο λαός στα funds και στις τράπεζες, μέσω της επιδότησης δόσης, για τους απολύτως εξαθλιωμένους που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε 1 ευρώ για το δάνειό τους…
Εύλογες δαπάνες διαβίωσης
Οταν άρχισε να περιγράφει πιο αναλυτικά το πρόγραμμά του, ζήσαμε μια επιστροφή στο 2015 και 2016. Είπε λοιπόν ότι για να ενταχθεί κάποιος στις ρυθμίσεις πρέπει «το μηνιαίο διαθέσιμο εισόδημα του οφειλέτη να μην ξεπερνάει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης προσαυξημένες κατά 70%». Θα πρέπει ακόμα να είναι «σε μόνιμη και γενική αδυναμία να ικανοποιήσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές». Ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο περιέγραψε πιο κομψά τα περιβόητα «ευάλωτα νοικοκυριά». Και δεν το είπε ακριβώς έτσι, γιατί αυτός ο όρος με βάση τη νομοθεσία σημαίνει στα όρια της «εξαθλίωσης».
Για να γίνει κατανοητό, εάν κάποιος κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του και παίρνει ένα επίδομα αναπηρίας κι έναν μισθό, δεν θεωρείται «ευάλωτο νοικοκυριό». Τόση προστασία… Προβλέπεται μάλιστα και η λεγόμενη «υποχρέωση ειλικρίνειας», όπως είπε ο Τσίπρας, δηλαδή έλεγχος μέσω της άρσης του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου. Δηλαδή, θα ξεψαχνίζουν ακόμα και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των νοικοκυριών, θα παίρνουν ό,τι έχουν μέσα και στη συνέχεια θα εντάσσεται στις ρυθμίσεις.
Τέλος, η αντικειμενική αξία τού υπό προστασία ακινήτου δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 300.000 ευρώ για 4μελή οικογένεια. Κάτι που αφήνει εκτός δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά μετά τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.
Εάν μπει στη ρύθμιση, τότε αρχίζει ο Γολγοθάς
Εάν τελικά καταφέρει κάποιος να μπει στη ρύθμιση, αφού δεν έχει πλέον τίποτα στην κατοχή του ή έχει εκποιήσει περιουσιακά στοιχεία, έχει δύο δρόμους.
– Ο πρώτος είναι να υπάρξει μεγάλη διαγραφή του χρέους 40%-60%, αλλά να υπάρξει σύντομη διάρκεια αποπληρωμής του δανείου (5-10 χρόνια) με κρατική επιδότηση στο 50%, με εισοδηματικά βέβαια κριτήρια. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για πραγματική σφαγή, αφού: Προηγουμένως θα έχουν ελεγχθεί όλα τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, θα έχουν εκποιηθεί για να μπει στη ρύθμιση και στη συνέχεια θα πρέπει σε 5-10 χρόνια να ξεπληρώσει τις τράπεζες. Η κρατική επιδότηση δεν είναι τίποτε περισσότερο από ενίσχυση των τραπεζών με λεφτά του λαού.
– Ο δεύτερος δρόμος είναι να υπάρξει μακροχρόνια διάρκεια αποπληρωμής αλλά στο 100% της αξίας του δανείου και μάλιστα – όπως είπε – στο ποσό που θα έπαιρνε η τράπεζα ή το fund εάν πουλούσε το ακίνητο και με επιτόκιο 2%! Εδώ, λοιπόν, χιλιάδες νοικοκυριά που θα επιλέξουν να πληρώνουν λιγότερα αλλά σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ουσιαστικά θα κληθούν να πληρώσουν μέχρι κεραίας το ποσό, για να μη χάσει η τράπεζα ούτε ένα ευρώ σε σχέση με όσα θα κέρδιζε εάν πουλούσε η ίδια το ακίνητο.
Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»
