Σε μια (απεγνωσμένη) προσπάθεια πολιτικής «νεκρανάστασης» της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, έχουν επιδοθεί τις τελευταίες ημέρες τα στελέχη της, με αφορμή ένα ακόμη… μανιφέστο του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα (ναι, του γνωστού «αντιμνημονιακού», «αριστερού» που ψήφισε το 3ο Μνημόνιο).
Πρόκειται για ένα άρθρο 26 σελίδων με αφορμή την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ωστόσο, όπως όλα τα πράγματα στην πολιτική, η κίνηση αυτή έχει πολλαπλές στοχεύσεις και αξιοποιείται, επίσης, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
Συνεπώς, το άρθρο καθαυτό, χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή από στελέχη της κεντροαριστεράς για να… βρουν νόημα στη ζωή τους. Ήτοι, να προσπαθήσουν, με αφορμή αυτό το κείμενο, να βρουν τις μεταξύ τους… συγκλίσεις, ώστε στη συνέχεια να μπορούν να προχωρήσουν από κοινού σε έναν «στρατηγικό διάλογο», ο οποίος, εν τέλει, θα οδηγήσει σε μια κεντροαριστερή (;) πολιτική πρόταση.
Σε αυτό το φόντο οι παρασκηνιακές συζητήσεις φουντώνουν και τα σενάρια για προγραμματικές συζητήσεις και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Κεντροαριστερά πολλαπλασιάζονται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αλέξης Χαρίτσης, πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, και από τους εξ απορρήτων του πρώην πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης 2015-2019, ο οποίος κατά την κυριακάτικη ανάρτησή του στα social media αντιδρά θετικά στην «πυξίδα Τσίπρα». Αναφέρει, συγκεκριμένα, πως ο «πρώην πρωθυπουργός ασκεί ορθή κριτική στην ΕΕ για την επιλογή της να πρωτοστατήσει στον πόλεμο στην Ουκρανία». Και συνεχίζει: «Ορθώς επίσης επισημαίνει το πόσο τυχοδιωκτική κι επικίνδυνη είναι η πολιτική του δεδομένου συμμάχου των ΗΠΑ που υιοθέτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Αντίστοιχα, ο Νίκος Κοτζιάς, πρώην ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Τσίπρα, ήδη εδώ και δύο χρόνια, ζητάει τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία χώρου διαλόγου.
Την ίδια στιγμή, τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Ένα βασικό «μοτίβο» σε αυτά είναι ότι ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά θα επιδιώξουν έναν στρατηγικό διάλογο, ενώ σε αυτόν τον διάλογο, δεν αποκλείεται να πάρει μέρος και ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, που αντιτίθεται στις στρατηγικές Ανδρουλάκη και που έχασε στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές.
Πάντως, όπως και να έχει, η κεντροαριστερή νεκρανάσταση που… ονειρεύονται όλοι αυτοί, αφορά μόνο τους ίδιους και τις… καρέκλες τους.
