Αυτός ο απάνθρωπος αγώνας δρόμου για το χρήμα που ζούμε και στο χώρο του πολιτισμού, ιδιαίτερα στο κομμάτι του αθλητισμού, έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής. Η απουσία πραγματικού ελέγχου, στην ασύδοτη εκμετάλλευση των ανθρώπινων σωματικών προσόντων, έχει μετατρέψει το «ταλέντο» σε μηχανή παραγωγής χρήματος, σε έναν «κουλοχέρη».
Τα Στάδια, τα Γήπεδα, τα Κλειστά Γυμναστήρια, τα Κολυμβητήρια, μπορούμε να τα παρομοιάσουμε με «καζίνα» μέσα στα οποία τα «ταλέντα» ετοιμάζονται να γεμίσουν με χρήμα τα συρτάρια των μεγάλων παραγόντων, των χορηγών, να χρηματοδοτήσουν τη συντήρηση των αθλητικών εγκαταστάσεων, τους υπαλλήλους, τους προπονητές, τους γιατρούς κλπ.
Όλα τα έξοδα μίας μεγάλης αθλητικής επιχείρησης κρέμονται από τα χέρια και τα πόδια του «ταλέντου». Αυτό είναι το θεμέλιο, αυτό γεμίζει τους αθλητικούς χώρους με κόσμο αυτό φέρνει τα λεφτά και αυτό πληρώνει στο τέλος το Λογαριασμό.
Για κοιτάξτε τι γίνεται με το Αμερικάνικο Μπάσκετ. Δυο παιχνίδια τη βδομάδα, βάλε τις προπονήσεις, βάλε τα ταξίδια, «μπες- βγες» στο αεροπλάνο, πως θα αντέξουν αυτά τα παιδιά, αν δεν πάρουν ουσίες;
Γι αυτό απαγορεύεται κάθε εξέταση και τα… «σκυλιά δεμένα». Το ίδιο δε γίνεται με το Ποδόσφαιρο; Τολμάει κανείς να μπει στα ιατρικά εργαστήρια της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα, ή της Μάντσεστερ; Όταν αυτά τα παιδιά δίνουν πάνω από 100 παιχνίδια (και τι παιχνίδια!), ποιός θα τολμήσει να τους κάνει εξετάσεις για απαγορευμένες ουσίες;
Για σκεφτείτε, αυτοί οι παίκτες είναι το κεφάλαιο της κάθε επιχείρησης. Κοστίζει ο καθένας κατά μέσο όρο 70/80 εκατομμύρια. Ποιος να τολμήσει να τιμωρήσει έναν τέτοιο παίχτη;
Αστεία πράγματα. Είναι σα να μου λέτε, ότι η Μέρκελ, ή ο Ολάντ, που έχουν ευθύνη για τη δημιουργία και τη δράση των τζιχαντιστών, θα πούνε στον Ερντογάν να μαζέψει τον γιο του, Μπιλάλ, από τη συνεργασία του με τον ISIS στη διακίνηση και εκμετάλλευση λαθραίου συριακού και ιρακινού πετρελαίου. Γίνονται τέτοια πράγματα;
