Από 902.gr – Aποκαλυπτική μαρτυρία / Πέρσι το καλοκαίρι, αιφνιδιαστικά στο ΔΣ της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) ήρθε προς συζήτηση και ψήφιση η διάταξη για την αύξηση του ηλικιακού εύρους που των εργαζόμενων σε προγράμματα της ΔΥΠΑ από – το ήδη υψηλό όριο – τα 67 έτη στα 74 έτη! Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποκάλυψαν και κατήγγειλαν άμεσα αυτή την εξέλιξη. Αποκαλυπτική ως προς το τι σημαίνει η δουλειά στα 70 έτη είναι η παρακάτω μαρτυρία:
«Είναι απαράδεκτο να βλέπω με τα μάτια μου την παράταση των ορίων ηλικίας στα προγράμματα της ΔΥΠΑ στα 74 έτη. Κάτι που είχαμε καταγγείλει και καταψηφίσει προκαταβολικά, όχι στερεοτυπικά όπως μας καταγγέλλουν ενίοτε, αλλά με βάθος και ορθή επιχειρηματολογία. Αυτές τις μέρες, μπροστά στα μάτια μου, βλέπω τις συνέπειες αυτού του μέτρου.
Γυναίκα τραυματιοφορέας, σε ηλικία κοντά στα 70, να σέρνει καρότσια πάνω από το μπόι της σε ράμπες και ζέστη, σε εσωτερικούς αλλά και εξωτερικούς χώρους και να αποκτά μυοσκελετικά προβλήματα από το ζόρι της προσπάθειας.
Δε γίνεται να βάζουν στη σκέψη τον ασθενή να σκέφτεται αν είναι βαρύς και διαχειρίσιμος, να σκέφτεται να κάνει τρία βήματα παραπάνω έστω και ζαλισμένος για να μην ταλαιπωρείται η συνάδελφος. Δεν είναι αλληλεγγύη η απόκρυψη της κρατικής αποκτήνωσης. Γιατί όντως ήταν πάνω από τις δυνάμεις της συναδέλφισσας η συγκεκριμένη διακομιδή, μια ακόμη ανάμεσα σε άλλες και έπρεπε παράλληλα να με παραδώσει και σε συγκεκριμένο χρόνο σε άλλο ιατρείο για εξετάσεις με όρους αγώνα ραλι για να προλάβει και την επόμενη μετακίνηση.
Αν ψάχνουμε να δώσουμε καθημερινό τίτλο στην βαρβαρότητα αυτό είναι ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα. Αναφέρομαι πιο συγκεκριμένα στο πρόγραμμα της ΔΥΠΑ που είχε το ηλιακό εύρος των 55 έως 67 ετών και έφτασε σε μια νύχτα το καλοκαίρι μέγιστο όριο τα 74 έτη.
Τα μάτια μου επιβεβαίωσαν την κοινή λογική αυτές τις μέρες. Ποτέ δεν καταψηφίζουμε στείρα ή από συνήθεια, όπως έχει μείνει η καραμέλα του ψεύδους και της απαξίωσης διότι δε μπορούν να αντιμετωπίσουν την υπεροχή των θέσεων μας. Μαζί με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους της ΔΥΠΑ είχαμε αναδείξει αυτό το θέμα πέρσι το καλοκαίρι.
Είναι πρόκληση και άμεσο πεδίο σύγκρουσης να αναδειχτεί και να σταματήσει αυτό το αίσχος. Αύξηση προσδόκιμου ζωής δε σημαίνει αύξηση της φυσικής αντοχής των ανθρώπων ούτε οι εργαζόμενοι φορούν ξαφνικά τη μπέρτα του σούπερ ήρωα.
Ασθενείς, γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό, τραπεζοκόμοι, εργαζόμενοι στην καθαριότητα, διοικητικό προσωπικό μπορούμε να ασκήσουμε πίεση σε κυβέρνηση και διοικήσεις νοσοκομείων να μπλοκάρει αυτή η απανθρωπιά».
