Κανένας δεν μένει ανεπηρέαστος μπροστά στην καταστροφή. Το σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό είναι σαφές ότι καταστρέφει τους συνταξιούχους, τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες καθώς και το μέλλον της νέας γενιάς.
Ως ελεύθεροι άνθρωποι να εκφράσουμε το θυμό μας απέναντι στην ακραία αδικία που σηματοδοτεί το νομοσχέδιο αυτό στα παιδιά , στις οικογένειες και στις ζωές όλων μας. Ο θυμός, όμως, δεν φτάνει. Χρειάζεται συνεχής αγώνας, οργανωμένος αγώνας για τα αυτονόητα, που μας στερούν, που μας κλέβουν.
Για πρώτη φορά, μετά από καιρό, φαίνεται πως αρκετά κομμάτια της κοινωνίας αντιλαμβάνονται ότι αργά ή γρήγορα δεν θα υπάρχει «αύριο» για κανέναν επαγγελματικό κλάδο. Είναι φανερό ότι κάθε μνημόνιο, κάθε μέτρο που λαμβάνουν, προξενεί και μια κοινωνική καταστροφή. Μόνη μας ελπίδα είναι η αντίσταση και οι κοινοί αγώνες των εργαζομένων, των ανέργων, των αγροτών, των μικρομεσαίων.
Μετά την απαισιοδοξία και το μούδιασμα όλου του προηγούμενου διαστήματος είδαμε, ξανά, εργασιακούς και επαγγελματικούς κλάδους να οργανώνουν τους αγώνες τους και να μπαίνουν μπροστά., για να υπερασπιστούν, όχι πλέον μόνο κλαδικά συμφέροντα, αλλά το δικαίωμα στην επιβίωση.
Σήμερα, Πέμπτη 4 Φλεβάρη, είναι απεργία. Απεργία σε κάθε εργασιακό χώρο, καταπολέμηση της εργοδοτικής τρομοκρατίας και όλοι να είμαστε εκεί: Στο δρόμο. Ακριβώς διότι γνωρίζουμε ότι το μέλλον μας θα το φτιάξουμε μόνοι μας. Το μέλλον των εκμεταλλευόμενων είναι κοινό. Στο καράβι των εκμεταλλευόμενων ή θα σωθούμε όλοι ή κανένας.
Ας είναι η σημερινή απεργία ένα «στοίχημα» που πρέπει να κερδίσουμε, ένα σημαντικό βήμα που θα εκφράζει τις δυνατότητες συνέχισης των αγώνων, ώστε να αντισταθούμε μαζικά στην καταιγίδα μέτρων που έρχεται. Όχι άλλα ανθρωποκτόνα μέτρα. Σήμερα όλοι στο δρόμο για τις ζωές μας, για την αξιοπρέπεια μας, για την επιβίωση μας, για τα δικαιώματα μας, για το μέλλον μας.
