Μια πολυσχιδής και πολυτάλαντη προσωπικότητα, ο Μέντης Μποσταντζόγλου, ο Μποστ, σκιτσογράφος και γελοιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και ζωγράφος, που έφυγε σαν σήμερα (13/12/1995) άφησε το στίγμα του στο νεότερο ελληνικό πολιτισμό με την ευρηματική και καυστική του σάτιρα, την ευφάνταστη και λαϊκότροπη ζωγραφική του, αλλά και την υπαινικτική, συχνά λογοπλαστική, ανορθογραφία του. Ο σουρεαλισμός, ο γνωστός δεκαπεντασύλλαβος, οι ήρωες που μοιάζουν με τα σκίτσα του, αλλά κυρίως η υπόγεια κριτική που κάνει έμμεσα στον Ελληνα μικροαστό, είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν το έργο του Μποστ να αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα ενός θεάτρου που δεν υπήρξε όμοιο στην Ελλάδα.
Ο Μποστ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1918 και πέθανε στην Αθήνα το 1995. Το 1920 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας όπου και πηγαίνει στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Το 1926 έρχονται στην Ελλάδα και συνεχίζει σε Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο. Τέλειωσε το Η΄ Γυμνάσιο Αρένων Αθηνών και τον ίδιο χρόνο γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου παρακολούθησε μαθήματα μόνο επί ένα εξάμηνο. Πρωτάρχισε σαν εικονογράφος παιδικών βιβλίων και περιοδικών και συνεργάστηκε αργότερα σαν πολιτικός γελοιογράφος και χρονογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά ποικίλης ύλης. Παράλληλα, ασχολήθηκε με το θέατρο και τη ζωγραφική. Εγραψε πάνω από δέκα θεατρικά έργα, έκανε δέκα έξι ατομικές εκθέσεις κι έβγαλε αρκετά βιβλία. Το 1966 άνοιξε κατάστημα με την επωνυμία «Λαϊκαί εικόναι», διακοσμώντας πάνω από 25.000 αντικείμενα δώρων. Χαρακτηριστικό της θεατρικής του τεχνικής είναι ο «ηθελημένος πλατειασμός» και οι αφελείς επεξηγήσεις, πράγμα που δυσαρεστεί μερικούς κακόπιστους κριτικούς και πολύξερους θεατρολόγους.
Ο Μποστ έγραψε τα θεατρικά έργα: Δον Κιχώτης (Ποντιακή Στέγη Κοκκινιάς, 1963), Ομορφη Πόλη (Θέατρο Παρκ, 1963), Φαύστα (Θέατρο Βεάκη, 1964), Τα χρυσά φτερά (Αρχαίο Θέατρο Πειραιώς, 1973), Εκλογές του Μποστ (Θέατρο Αμιράλ, 1973), Μαρία Πενταγιώτισσα (Θέατρο Λυκαβηττού, 1982), Κάνε το Πασόκ σου παξιμάδι (Θέατρο Πάρκ, 1985), Ιστορικέ ιστορίαι (Καφεθέατρο Λήδρα, 1985), 40 χρόνια Μποστ (Θέατρο Σμαρούλα, 1987), Μήδεια (Θέατρο Στοά, 1993), Ο ήρως της Κολομβίας (Μονόπρακτο στην TV, 1994), Ρωμαίος και Ιουλιέτα (Θέατρο Στοά, 1995). Ακόμα, μαζί με άλλους έγραψε: Και συ χτενίζεσαι (Θέατρο Αλσους, 1973), Εθνική Κωμωδία (Θέατρο Αμιράλ, 1974), Εφημερέβομεν (Θέατρο Σμαρούλα, 1977), Της Λαρίσης το ποτάμι (Θεσσαλικό θέατρο, 1980), Πιάσαμε το τρίτο (Θέατρο Παρκ, 1981), Χαιρέτα μου τον πλάτανο (Θεσσαλικό θέατρο, 1982), Στο βάθος μύθος (Θέατρο Αβέρωφ, 1986), Ο Εφευρέτης (Θέατρο Πολύτεχνο, 1993).
