Οι συνεντεύξεις έχουν νόημα και ενδιαφέρον όταν αυτός που τις δίνει έχει κάτι να πει. Εν προκειμένω, δεν καταλάβαμε το λόγο για τον οποίο πριν από λίγες μέρες παραχώρησαν από κοινού συνέντευξη τύπου ο υφυπουργός Αθλητισμού Σταύρος Κοντονής και ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Ιούλιος Συνοδινός.
Ακούσαμε, λοιπόν, ανακοινώσεις του τύπου «…αναγνωρίζουμε το σοβαρό οικονομικό πρόβλημα που υπάρχει και υποσχόμεθα να το… αμβλύνουμε». Ακούσαμε ακόμη την αθλητική ηγεσία να υπόσχεται στις αθλητικές ομοσπονδίες το 40% από τις ήδη πετσοκομένες επιχορηγήσεις, παρά το γεγονός ότι διανύουμε προολυμπιακή χρονιά.
Στη συνέχει ακούσαμε τους κ.κ. Κοντονή και Συνοδινό να εξαγγέλλουν την αξιολόγηση των ομοσπονδιών… Και αναρωτιόμαστε, με τι εργαλεία, με ποιο μηχανισμό θα γίνει αυτό;
Και το σημαντικότερο. Για μια τέτοια αξιολόγηση η πρώτη προϋπόθεση είναι να υπάρχει ένα οργανωμένο σύστημα αθλητισμού, που θα ξεκινάει από το σχολικό αθλητισμό, θα περιλαμβάνει το μαζικό λαϊκό αθλητισμό και θα ολοκληρώνεται με τον σωματειακό αθλητισμό υψηλών επιδόσεων.
Εννοείται, ότι παράλληλα και σε συνδυασμό μ΄ αυτό το οργανωμένο αθλητικό σύστημα θα αναπτύσσεται η υλικοτεχνική υποδομή, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ασφαλώς μια ανωτάτου επιπέδου σχολή (σε άλλη βάση από τα σημερινά ΤΕΦΑΑ) για την επιστημονική κατάρτιση των ανθρώπων που θα κληθούν να στελεχώσουν και να υπηρετήσουν αυτό το σύστημα. Με δύο λόγια, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ!
Ας αναρωτηθεί ο αναγνώστης του «Ημεροδρόμου» τι απ΄ όλα αυτά που προαναφέραμε υπάρχει στη χώρα μας και μετά θα καταλάβει γιατί γράψαμε στην αρχή του άρθρου ότι η συνέντευξη των κ.κ. Κοντονή και Συνοδινού ήταν άνευ περιεχομένου.
Κατά τα άλλα, αν εννοούμε «αθλητισμό» το εμπόρευμα που προσφέρει ο «επαγγελματισμός», τότε γι΄ αυτό τον «αθλητισμό» καθ΄ ύλην αρμόδια υπουργεία είναι τα υπουργεία Οικονομικών, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης…
Βεβαίως, σε πείσμα των καιρών και της επικράτησης του «αθλητισμού» της βιτρίνας, του «αθλητισμού» των σκανδάλων τύπου FIFA και των «στημένων παιχνιδιών», του «αθλητισμού» της ντόπας, της βίας και του χουλιγκανισμού, συνεχίζουν να υπάρχουν και να βγαίνουν αθλητές και μεγάλα αθλητικά ταλέντα, που είτε χάνονται στην «κρεατομηχανή» της εμπορευματοποίησης, είτε διασώζονται εξαιτίας της δικής τους δύναμης και της βοήθειας των οικογενειών τους και κάποιων «αφανών» που επιμένουν…
Για όλα αυτά, πότε θα μιλήσουμε κύριε Κοντονή και κύριε Συνοδινέ;
