Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

«Κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά»

Διήγημα του συνεργάτη του «Ημεροδρόμου», Σπύρου Μπρίκου, με τίτλο «Κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά»  από το το βιβλίο του «Αγία..

Διήγημα του συνεργάτη του «Ημεροδρόμου», Σπύρου Μπρίκου, με τίτλο «Κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά»  από το το βιβλίο του «Αγία παπαλίνα η καλλονή» (εκδόσεις Μανδραγόρας). Το δίηγημα αναφέρεται στην εξέγερση των ανθρακωρύχων στη Σέριφο το 1916.

Στο Μεγάλο Λιβάδι. Στη Νήσο των προλετάριων. Εδώ που τα χέρια δουλεύουν ακατάπαυστα κάτω από τις βρισιές και τον βούρδουλα του Γερμανού Γρόμαν.  Όλοι τους θαμμένοι  πολλά μέτρα κάτω από τη γη, σε ένα κατακόκκινο υπέδαφος, μέσα σε σπηλιές ετοιμόρροπες, που οδηγούν στην πιο λατρεμένη θάλασσα. Αυτή που δεν γνώρισαν ποτέ τους. Ατελείωτους τόνους μεταλλεύματος σκάψανε τα ακροδάχτυλά τους, από την αυγή έως την άγρια νύχτα. Και έπειτα γλιστρούσαν σαν τα φαντάσματα, μεταφέροντας και φορτώνοντας αμέτρητα κάρα και βαγόνια, κάτω από τις απειλές όπλων, και ολοένα κατηφόριζαν μέχρι να φτάσουν στη στάθμη της θάλασσας, για να γεμίσουν  τα πλοία  με τη γαλλική σημαία. Δύο ολόκληροι πόλεμοι της Γερμανίας έγιναν με σίδηρο που εξόρυξαν οι χιλιάδες των προλετάριων της  Νήσου.

Η εταιρεία το είχε μυριστεί από καιρό πως μια ανταρσία ετοιμαζόταν,  και έτσι το διοικητήριο επανδρώθηκε με ελεύθερους σκοπευτές. Χωροφύλακες από την πρωτεύουσα κατέφθασαν στη Νήσο των προλετάριων, ενώ η Αρχιεπισκοπή Αθηνών απέστειλε μία ομάδα επίλεκτων μαυροντυμένων, που μέσα στα φαρδιά τους εσώρουχα έκρυβαν φονικά μεταλλικά αντικείμενα. « Ο Θεός  έχει  πάντα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο…», έλεγε με καμάρι ο Γέροντας Ευστράτιος, αγγίζοντας με ασφάλεια το σιδερικό που φύλαγε  στον κόρφο του. Απόστρατος, από το  Άγιο Όρος, και αξιωματούχος, φαίνεται πως είχε τον πρώτο λόγο στην καταστολή της εξέγερσης που επακολούθησε. Έδινε διαταγές στον υπομοίραρχο και στους ελεύθερους σκοπευτές του διοικητηρίου. Φήμες έλεγαν πως ο Γέροντας Ευστράτιος ήταν νόθος πατέρας του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου και, μετέπειτα, Αγίου Πρεβέζης.

Εδώ στο Μεγάλο Λιβάδι. Στην Νήσο των προλετάριων. Ένα δαιδαλώδες πλέγμα στοών, σαν Γοτθικές αψίδες στην είσοδό τους, και μια ολόκληρη Σέριφος σκαμμένη απ’ άκρη σ’ άκρη, γεμάτη με γέφυρες φόρτωσης, ατέλειωτο σκοτάδι και ανδρικά κορμιά θαμμένα βαθιά μέσα στην κόκκινη γη. Όμως η Νήσος μια μέρα τραντάχτηκε από το γουργουρητό των σπλάχνων της. Όλοι οι σκαμμένοι παράδρομοι στα ζωτικά της όργανα, γέμισαν με πορφυρό υγρό στοιχείο ατελείωτων μεγατόνων. Κανένας δεν κατάλαβε αν ήταν θαλασσινό νερό, μετάλλευμα ή καθαρή αιματική ροή. Οι προλετάριοι πετάχτηκαν με πίεση προς τα έξω, από το εκρηκτικό αυτό μείγμα ανάγκης, και στάθηκαν στις κορφές με τις γυναίκες και τα παιδιά παραταγμένα από πίσω τους. Εν εφεδρεία, σε ώρα πολέμου.

Κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά. Μια πιστολιά ακούστηκε στον αέρα με αντίλαλο στις γύρω πλαγιές. Η αντίστροφη μέτρηση δόθηκε από τον Γέροντα Ευστράτιο. Το εργατικό Κιλελέρ στο Μεγάλο Λιβάδι, στη Νήσο των προλετάριων, έπρεπε να σταματήσει και το μετάλλευμα να φορτωθεί, χωρίς καθυστέρηση,  στα πλοία. Εντολή της γερμανικής εταιρείας, της μετέπειτα Βέρμαχτ, DeutscheWehrmacht, της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, της Αρχιεπισκοπής, της χωροφυλακής. Ούτε την ολιγόλεπτη πίστωση χρόνου δεν σεβάστηκε ο Γέροντας, που πριν το πέρας των πέντε λεπτών, κάρφωσε με ευχαρίστηση μια σφαίρα στην καρδιά του πρωτοπόρου Θεμιστοκλή. Σε κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά, το μαινόμενο πλήθος των γυναικών κύκλωσε απειλητικά τον Γέροντα και η πιο αποφασισμένη, η νιόπαντρη Ελένη, τού φύτεψε βαθιά μέσα στο μυαλό μια μεγάλη αιχμηρή  πέτρα.

 Ο Γέροντας πετάχτηκε στη θάλασσα. Το αποφάσισαν οι γυναίκες των μεταλλωρύχων. Αυτές πήραν τη μοίρα των αντρών τους στα χέρια τους. Με αξίνες και πέτρες απώθησαν τους χωροφύλακες και κατέλαβαν το διοικητήριο. Στις 21 Αυγούστου η Νήσος των προλετάριων μετατράπηκε σε αυτόνομη, ελεύθερη, εργατική πολιτεία. Σε παγκόσμια, θαλάσσια, πολιτεία γυναικών. Η αιματική ροή και τα σκαμμένα υπόγεια τραύματα, υπεδάφους και ζωών, άρχισαν να επουλώνονται και το πορφυρό χρώμα αναμείχθηκε με τον ήλιο και τη θάλασσα.

Τίποτα επίσημο δεν γράφτηκε για τα πέντε λεπτά εκείνης της μέρας. Παρά μόνο για τη δολοφονία του Γέροντα από κάποιο μαινόμενο  πλήθος. Ο Θεός τελικά είχε τον πρώτο άλλα όχι τον τελευταίο λόγο στη Νήσο των προλετάριων. Η νιόπαντρη Ελένη και οι ελεύθερες γυναίκες της Σερίφου γράψανε τους τίτλους τέλους αυτής της ιστορίας. Με τις πέτρες και τα οξύαιχμα όνειρά τους. Σε κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά :

21  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  1916. ΣΕΡΙΦΟΣ. ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΟΚΤΑΩΡΟΥ.

Απόψεις