Η ιστορία με τον καλώδιο ενεργειακής διασύνδεσης Κρήτης-Κύπρου έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά της.
Το καλώδιο προγραμματίζεται να καταλήξει στο Ισραήλ και να το διασυνδέσει με το ευρωπαϊκό ενεργειακό σύστημα.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ διαμηνύει σε Ελλάδα και Κύπρο ότι το καλώδιο είναι ζωτικής σημασίας για την χώρα της και ότι το έργο πρέπει να ολοκληρωθεί.
Από κοντά και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία επιπλέον διαθέτει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια για το έργο.
Στη μέση όμως υπάρχει η “Γαλάζια Πατρίδα” του Ερντογάν και το ιταλικό ερευνητικό πλοίο — που κάνει τις προκαταρτικές έρευνες — δεν τολμά να ξεμυτίσει από το στενό Κάσου – Καρπάθου. Απ’ έξω το περιμένουν οι τουρκικές φρεγάτες.
Η ελληνική κυβέρνηση που ως γνωστό — φωτίζεται από το διαχρονικό πνεύμα του αρχαίου ημών πολιτισμού — δέχτηκε με ενθουσιασμό το έργο υπολογίζοντας — έχοντας μάλλον διαβάσει λάθος κάποιο απόφθεγμα του Θουκυδίδη — ότι ΗΠΑ, ΕΕ και Ισραήλ θα “έβαζαν στην θέση της” την Τουρκία και θα υποθήκευαν κατά κάποιο τρόπο την Γαλάζια Πατρίδα.
Όπως όλοι πλην του Ραν Ταν Πλαν καταλάβαιναν τίποτε τέτοιο δεν έγινε και δεν πρόκειται να γίνει. Έτσι λοιπόν η μεν Τουρκία εκβιάζει για να γίνει αυτή ο ρυθμιστής του όλου έργου -να δώσει την άδεια και να το επιβλέπει- παγιώνοντας τις αξιώσεις της στην ανατολική Μεσόγειο την οποία πλέον θεωρεί εθνική της επικράτεια (οι ΑΟΖ δεν επηρεάζουν την πόντιση καλωδίων…).
Οι δε κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου πιέζονται για την υλοποίηση του έργου ακόμα και παραιτούμενες από τα νόμιμα δικαιώματά τους στην θάλασσα.
Προσθέστε και τις αναδόχους εταιρείες που απειλούν με υπέρογκες αποζημιώσεις εάν ματαιωθεί το έργο για να έχετε πλήρη εικόνα του μπλεξίματος.
Οι τελευταίες κυβερνήσεις της Αθήνας υποσχέθηκαν στον άτυχο λαό τους ότι η Ελλάδα θα γίνει ενεργειακός κόμβος στην Μεσόγειο και στην Ευρώπη.
Όλοι νόμισαν ότι αυτό θα γίνει δια των καλωδίων. Τελικά επετεύχθη δια των μπλεξιμάτων.