Ονομάζομαι Μαρία Γέροντα, είμαι ψυχολόγος κι εργάζομαι αυτή τη περίοδο στο ανοιχτό πρόγραμμα του 18άνω κάνοντας ομαδική και ατομική ψυχοθεραπεία. Παράλληλα συμμετέχω εδώ και χρόνια σε μια κοινωνική ομάδα δράσης υπέρ της δημόσιας απεξάρτησης και ενάντια σε όλες δυνητικά τις εξαρτήσεις που συνεχώς αυξάνονται.
Επέλεξα σκόπιμα να ξεκινήσω αυτή την εισήγηση, με το να μοιραστώ μαζί σας κάτι προσωπικό. Μεγάλωσα τη δεκαετία του 1980 με τα δελτία των ειδήσεων να ανακοινώνουν συχνά-πυκνά θανάτους νέων κυρίως ανθρώπων από υπερβολική χρήση ηρωίνης. Για αρκετά χρόνια αυτό αποτελούσε και τη μοναδική μου γνώση γύρω από το θέμα των ουσιών. Αργότερα και αφού γνώρισα ανθρώπους που ήταν ζωντανοί και είχαν απεξαρτηθεί, διακινήθηκα και αποφάσισα να σπουδάσω ψυχολογία και αν μπορώ να βοηθήσω και εγώ.
Στο πανεπιστήμιο ήρθα σε επαφή με το ιδεολόγημα της κάνναβης. Δηλαδή ότι είναι ένα φυσικό προιόν, εντελώς ακίνδυνο, που δεν προκαλεί εθισμό, που είναι καλύτερο από το κάπνισμα και που ο καθένας έχει υποτίθεται δικαίωμα στην λεγόμενη αυτοδιάθεση.
Σπουδάζοντας με καθηγητή τον Φοίβο Ζαφειρίδη, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της “Ιθάκης” που ήταν η πρώτη δημόσια κοινότητα απεξάρτησης στην Ελλάδα και αργότερα ερχόμενη στο 18άνω το 2001 με τους ανθρώπους που με εκπαίδευσαν τότε, μπήκα πιο βαθιά στη γνώση του τι είναι εξάρτηση, έμαθα ποια είναι τα κοινωνικά αίτια του φαινομένου, τη σημασία της ύπαρξης δημόσιων-στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης και όχι τη διαχείρηση του φαινομένου μέσω υποκαταστάτων.
Την εποχή εκείνη το μεγαλύτερο ποσοστό των θεραπευόμενων ήταν πολυτοξικομανείς με κύρια ουσία χρήσης την ηρωίνη ή τη κοκαίνη. Ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που ζητούσαν βοήθεια από το πρόγραμμα είχαν ως κύρια ουσία χρήσης τη κάνναβη.
Από το 2001 μέχρι σήμερα παρατηρείται μια αλλαγή στο πληθυσμό των εξαρτημένων που απευθύνουν αίτημα σε στεγνά προγράμματα απεξάρτησης. Ένα μεγάλο ποσοστό θεραπευόμενων σήμερα έχει ως κύρια ουσία χρήσης τη κάνναβη που πολλές φορές συνοδεύεται από κάποια ψυχική διαταραχή. Αυτό που ονομάζουμε διπλή διάγνωση. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από συζητήσεις με συναδέλφους από το ΚΕΘΕΑ, αλλά και μέσα από τα διεθνή ετήσια ανάλογα στοιχεία του Ο.Η.Ε.
Παράλληλα και πηγαίνοντας λίγο πιο δίπλα, όπως όλοι γνωρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια γίνεται χορήγηση ισχυρών παυσίπονων με βάση τα οπιοειδή σε ασθενείς που έχουν ανάγκη, χωρίς ποτέ να ξεκινήσει μια προπαγάνδα που να γνωστοποιεί και να διαφημίζει το φυτό από το οποίο αρχικά προέρχονται. Δηλαδή τη παπαρούνα μήκων η υπνοφόρος.
Πάνω στη ίδια λογική φυσικά και συμφωνούμε με τη χορήγηση σκευασμάτων που περιέχουν παράγωγα κάνναβης σε ασθενείς και πάσχοντες. Φυσικά και το υπουργείο οφείλει μέσω του Ε.Ο.Φ να ελέγχει και να παρέχει τα φάρμακα αυτά όπου έχει αποδειχθεί ότι βοηθάνε. Φυσικά και χρειάζεται να συνεχιστεί η έρευνα για να βελτιωθεί και να επεκταθεί η δράση των σκευασμάτων αυτών.
Έκανα αυτή τη μικρή εισαγωγή για να καταλήξω σε ένα βασικό ερώτημα:
Γιατί τώρα? Γιατί μια μέρα μέσα στο 2018 ξαφνικά οι οθόνες και τα ραδιόφωνα γέμισαν με μηνύματα και εικόνες του φυτού της κάνναβης;
Γιατί ειδικοί “κανναβολόγοι” άρχισαν να ενδιαφέρονται για το πόνο των ασθενών μαζί με “κανναβοακτιβιστές” και υπέρμαχους των “κανναβοδικαιωμάτων”;
Προσπαθώντας να απαντήσω, να θυμίσω ότι έχουν περάσει οκτώ ολόκληρα χρόνια από τότε που ενώ εμείς ήμασταν στους δρόμους και φωνάζαμε για την αδικοχαμένη γενιά των επτακοσίων ευρώ με στόχο να καταργήσουμε αυτή την κακοπληρωμένη μισθωτή σκλαβιά, ο τότε πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου μας ανακοίνωνε ως απάντηση την είσοδο της χώρας στο Δ.Ν.Τ. Όλα σχεδιασμένα με κάθε λεπτομέρεια και όλα εναντίον μας. Από τότε συνέχισαν όλα τα κόμματα με τη σειρά τους να εναλλάσσονται προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο που τους ανατέθηκε από τους προιστάμενους τους (ΠΑ.ΣΟ.Κ- Ν.Δ-Λ.Α.Ο.Σ- ΔΗΜΑΡ- ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κ.τ.λ.π).
Έτσι ξαφνικά αρχίσαμε να ακούμε για ένα τεράστιο δημόσιο χρέος το οποίο δημιουργήσαμε εμείς και για το οποίο φταίμε και γι αυτό πρέπει να πληρώσουμε. Και από τότε…πληρώνουμε..
Μας πήραν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στη εργασία. 1.500.000 με 2.000.000 άνθρωποι έμειναν άνεργοι. Το ίδιο συνέβη και με το δικαίωμα στην Υγεία. Υποβάθμισαν τα δημόσια νοσοκομεία, άλλα τα έκλεισαν, αύξησαν τις τιμές των φαρμάκων, διαπόμπευσαν ασθενείς, άφησαν εκατομμύρια ανθρώπους ανασφάλιστους.
Το ίδιο ακριβώς κατ αναλογία έπραξαν και στο χώρο της Παιδείας.Τα ασυντήρητα δημόσια σχολεία, τα άφησαν με λιγοστούς δασκάλους και με λιγότερα βιβλία. Καταλήστευσαν τα αποθεματικά των ταμείων των πανεπιστημίων.
Ταυτόχρονα υπερδιπλασίασαν ή υπετριπλασίασαν τους φόρους για μας από τη μεσαία τάξη και κάτω κατά κύριο λόγο. Παλιοί φόροι, νέοι φόροι, αναδρομικοί φόροι, φόροι για το σπίτι, φόροι για την όποια ιδιοκτησία κινητή ή ακίνητη,φόροι για τους ανέργους που δημιούργησαν, φόροι στη θέρμανση, στη μετακίνηση, στη διατροφή, φόροι στο ρεύμα, φόροι παντού. Μισθωτοί και συνταξιούχοι κυρίως, τα “συνήθη υποζύγια” και στη συνέχεια αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες.
Κλοπή στα αποθεματικά και των ασφαλιστικών ταμείων.
Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο.
Κατάργηση τριετιών.
Μειώσεις και νέες μειώσεις στους μισθούς (όσους απέμειναν).
Νέα μεγαλύτερα συνταξιοδοτικά όρια.
Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Νέες ατομικές συμβάσεις χωρίς δικαιώματα.
Μειώσεις και ξανά μειώσεις και στις συντάξεις.
Καταστολή άγρια από την αστυνομία σε όσους αντιστέκονται. Εξοντωτικά δικαστήρια.Φίμωση.
Το παρακράτος να είναι παντού για να επιβάλλει το άδικο.
Ό,τι δικό μας, ό,τι δημόσιο να το ξεπουλάνε(ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές, παραλίες..) με τη σειρά.
Μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν και να μένουν οι πολυεθνικές.
Σπίτια να πλειστηριάζονται.
Νέοι επιστήμονες κυρίως να φεύγουν για άλλες χώρες για να βρουν δουλειά.
Άνθρωποι στα σκουπίδια. Νεκροί άνθρωποι. Άνθρωποι που αυτοκτόνησαν γιατί δεν άντεξαν. Άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να κάνουν τη θεραπεία τους για σοβαρές παθήσεις επειδή δεν είχαν να πληρώσουν ή δεν είχαν ασφάλιστική κάλυψη. Άνθρωποι που δολοφονήθηκαν ή χτυπήθηκαν βάναυσα από τους μισάνθρωπους ρατσιστές. Άνθρωποι που κάηκαν ζωντανοί στη προσπάθεια τους να ζεσταθούν με μαγγάλια… στον 21ο αιώνα. Άνθρωποι άστεγοι που πάγωσαν από το κρύο. Άνθρωποι υποσιτισμένοι στις τεράστιες ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο φαί. Μικροί άνθρωποι-μαθητές που λιποθύμησαν από τη πείνα στα σχολεία. Άνθρωποι με εγκεφαλικά, με καρδιακές προσβολές, άνθρωποι που τράκαραν σοβαρά, άνθρωποι που πέθαναν από χρήση ουσιών, άνθρωποι που δεν άντεξαν χωρίς αξιοπρέπεια.
Τα αναφέρω όλα αυτά για να να αναδειχθεί ότι τώρα ξαφνικά κάποιοι από αυτούς τους ίδιους που μας προκάλεσαν όλα αυτά, ενδιαφέρθηκαν τάχα για τον πόνο χρόνια πασχόντων ασθενών και τη ανάγκη που έχουν να προμηθεύονται παρηγορητικά σκευάσματα κάνναβης?
Οι ίδιοι μέσα από τα Μ.Μ.Ε άρχισαν να μας βομβαρδίζουν κυριολεκτικά για την κάνναβη και τα πλεονεκτήματα της.
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο αυτό. Τώρα που ολοκληρώνουν την καταλήστευση μας και σιγά σιγά ο καθένας μας θα μπει σε μια διαδικασία απολογισμού και υπολογισμού των απωλειών του, αυτοί μας αποπροσανατολίζουν και με την κάνναβη.
Και ενώ το πρόσχημα είναι η φαρμακευτική κάνναβη, ταυτόχρονα η σοβαρή μορφή προπαγάνδας γινεται για το πέρασμα στη κοινωνία της χρήσης της λεγόμενης “ψυχαγωγικής” κάνναβης.
Της κάνναβης, με τη χαλάρωση της μνήμης που προκαλεί, με τα χαζόγελα και τα μειδιάματα, με τη διαρκή αναβλητικότητα και το “έλα μωρέ”. Της κάνναβης που τονώνει τον εγωισμό και την υποτιθέμενη μεγάλη και ξεχωριστή σπουδαιότητα του καθενός. Της κάνναβης που είναι “φυσική”, που είναι καλύτερη από το τσιγάρο, που μόνο θετικά έχει να δώσει από τη μάνα γη.
Ιδανική η κάνναβη λοιπόν για να διαδοθεί τώρα ακόμη περισσότερο η χρήση της και να ναρκώσει ευχάριστα όλους αυτούς που πιθανώς θα συνειδητοποιήσουν τι τους έχουν προκαλέσει οι πολιτικές των τελευταίων οκτώ χρόνων.
Ιδανική η κάνναβη για να καταστείλει το θυμό τους, για να τους δώσει την ψευδαίσθηση ότι περνάνε καλά, ότι έχουν την ψευδοελευθερία της αυτοδιάθεσης.
Ιδανική για να μην οργανωθεί καμιά κοινωνική μορφή αντίστασης, για να μην υπάρξει καμμία ανασκόπηση της μνημονιακής ιστορίας, για να μη πληρώσει κανείς από αυτούς που ευθύνονται, για να μη πάρουμε πίσω τα κλεμμένα μας δικαιώματα.
Έχουν ανοίξει ήδη εκατοντάδες μαγαζιά με προιόντα κάνναβης που υποτίθεται δεν έχουν τη ψυχοδραστική ουσία και κάνουν καλό σε όλα. Από τη ποδάγρα ,μέχρι τη κατάθλιψη. Από που και ποιόν ελέγχονται όλα αυτά? Γιατί περνούν στα κρυφά με νομοθετικά διατάγματα, νόμους που άλλαξαν τα όρια περιεκτικότητας σε τετραυδροκανναβιδόλη T.H.C απο 0,2 σε 0,6?
Εξοικειώνουν τον κόσμο και ειδικά τους νέους λοιπόν με το προιόν αυτό ,το παρουσιάζουν ως ακίνδυνο και ευεργετικό, με σκοπό να περάσουν ομαλά στη νομιμοποίηση της λεγόμενης “ψυχαγωγικής” χρήσης, έχοντας ήδη όλο το δίκτυο διανομής έτοιμο, για να το εντάξουν στο φημισμένο τους τουριστικό προιόν που προσφέρει η χώρα στους πελάτες-τουρίστες.
Μέσα σε αυτούς του ίδιους στόχους της όποιας κυβερνητικής, οικονομικής ή άλλης εξουσίας, επίσης αποσκοπούν στο να μη γίνει κανένας διάλογος για τις επιπτώσεις της ψυχοτρόπου αυτής ουσίας στη ψυχική υγεία των χρηστών της, καμμία αναφορά στις έρευνες που το αποδεικνύουν αυτό, καμμία συζήτηση για την αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που απευθύνονται σε προγράμματα απεξάρτησης με κύρια ουσία χρήσης την κάνναβη όπως σας ανέφερα και πιο πάνω. Ούτε λέξη επίσης ότι η χρήση κάνναβης αποτελεί τον προθάλαμο για χρήση άλλων ουσιών. Σιωπή. Φίμωση.
Και είναι απαραίτητη η φίμωση και η σιωπή επειδή το συγκεκριμένο σχέδιο έχει πολλές στοχεύσεις.
Ας πούμε, ζώντας σε μία χώρα όπου οι βιοκλιματικές συνθήκες είναι ιδανικές για τη καλλιέργεια άριστης ποιότητας κάνναβης και όπου έχουν κατατρατηγήσει όλα τα κεκτημένα εργασιακά (και όχι μόνο) δικαιώματα, ανοίγουν εύκολα το δρόμο σε πολυεθνικές εταιρείες-μεγαθήρια, που ήδη βρίσκονται εδώ και επενδύουν στην καλλιέργεια μεταποίηση και εμπόριο κάνναβης με τεράστια κέρδη.
Έτσι τα σκευάσματα αυτά φεύγουν από τον δημόσιο έλεγχο και περνούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο με ό,τι αυτό σημαίνει.
Ενδεικτικά μόνο θα ήθελα να αναφέρω τη νεοσύστατη (2015) βορειοαμερικάνικη πολυεθνική εταιρεία SEEDO, η οποία κατασκευάζει συσκευές αυτόνομης καλλιέργειας κάνναβης σε τεράστιες ποσότητες και η οποία χρησιμοποιώντας πληροφορίες από το γραφείο του Ο.Η.Ε για τα ναρκωτικά και το έγκλημα, υποστηρίζει τη συνεχιζόμενη ανάγκη για νομοθετική αναθεώρηση σχετικά με τη χρήση κάνναβης ανά το κόσμο και έτσι χαράσσει μαζί με άλλες ανάλογες πολυεθνικές και τις Μ.Κ.Ο που τους ανήκουν, τις πολιτικές για τα ναρκωτικά στίς χώρες όλης δυνητικά της γης.
Στη χώρα μας (στο βορρά κυρίως) οι ανάλογες πολυεθνικές παραγωγής κάνναβης που παράγουν χιλιάδες τόνους παγκοσμίως, έχουν εντάξει-αγοράσει τη σοδειά ντόπιων μεσαίων και μεγάλων παραγωγών και είναι ήδη μοιραμένο σε ένα βαθμό το κομμάτι των κερδών.
Πλησιάζοντας προς το τέλος, θα ήθελα να κλείσω αυτή τη σύντομη (γι αυτό το τεράστιο θέμα) ομιλία μου, επικεντρώνοντας στο τρίπτυχο, κράτος-κοινωνία επιστήμη.
Τα αιτήματα για απεξάρτηση (όπως προανέφερα) από τη κάνναβη στις μέρες μας συνεχώς αυξάνονται. Υπάρχουν τα δημόσια προγράμματα -κοινότητες απεξάρτησης με πολυετή εμπειρία. Υπάρχουν απεξαρτημένοι-ες που άλλαξαν τη ζωή τους εντελώς και έχουν να πουν και να δώσουν πολλά. Υπάρχουν κοινωνικές ομάδες γονέων, φίλων,συντρόφων που επίσης έχουν μεγάλη εμπειρία -γνώση συμπαράστασης και αλληλεγγύης σε ανθρώπους. Υπάρχουν θεραπευόμενοι-ες που αυτή τη στιγμή που μιλάμε δίνουν το δικό τους μοναδικό αγώνα να αντισταθούν στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα και να απελευθερωθούν από τα δεκανίκια των ουσιών. Και υπάρχουν και αυτοί οι διαρκώς μειούμενοι, που το σκέφτονται μετά από όσα έχουν περάσει να απεξαρτηθούν και να αλλάξουν τρόπο ζωής. Ούτε ψύλλος στο κόρφο τους σε αυτούς τους τελευταίους….
Κι όμως όλοι αυτοί, όλοι εμείς ήμαστε σαν να μην υπάρχουμε. Και για αυτό είναι σίγουρο ότι έχουμε ευθύνες και εμείς. Και χρειάζεται ίσως να κάνουμε πολύ περισσότερα απ΄οσα νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε.
Η κυβέρνηση και τα περισσότερα κόμματα του κοινοβουλίου αποφασίζουν κατ εντολή των πολυεθνικών και συνδιαλέγονται με μία επονομαζόμενη πλατφόρμα για τα ναρκωτικά που αποτελειται από επτά Μ.Κ.Ο στις οποίες έχουν δοθεί ιδιαίτερα προνόμια με εντολή της Ε.Ε και του Ο.Η.Ε και έχουν μοιραστεί τα κονδύλια για τη πολύμορφη διαχείριση πλέον ως στρατηγική επιλογή της χρήσης ουσιών.
Από την απεξάρτηση λοιπόν στη διαχείριση και τη πολιτική μείωσης της βλάβης.
Κουβέντα για τους λόγους και τις αιτίες που ένας νέος κυρίως άνθρωπος ξεκινά τη χρήση και αποφασίζει να συνεχίσει στη κατάχρηση και την εξάρτηση τελικά από ουσίες. Τίποτα για τα αίτια. Ανύπαρκτη η σχέση αιτίου-αιτιατού.
Δεν χρειάζεται νομίζετε να κάνουμε άμεσα κάτι για να μη μεγαλώσει και άλλο ο κοινωνικός έλεγχος, η πολύμορφη καταστολή και έτσι η απαξία στην ίδια τη ζωή και την ομορφιά της;
