Και η πιο νοσηρή φαντασία δεν θα μπορούσε να κάνει τέτοιο άλμα… να φανταστεί δηλαδή ότι η διεκδίκηση των γλυπτών του Παρθενώνα, των κλεμμένων γλυπτών του Παρθενώνα, από υπόθεση διεκδίκησης κλοπιμαίων της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς του λαού θα καταντούσε – ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΝΤΙΑΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ – να αποτελεί αντικείμενο επιχειρηματικής συμφωνίας, με επικεφαλής έναν επιχειρηματία και αγοραία ορολογία εμπορικών συμφωνιών, όπως “deal” μεταξύ των δύο μερών των win – win (!) “λύση” για την επιστροφή των Γλυπτών. Λύση στην οποία θα εμπλέκονται δωρητές και επιχειρηματίες, ενώ ελληνικές αρχαιότητες θα πηγαινοέρχονται στο Βρετανικό Μουσείο σε αντάλλαγμά της επιστροφής των κλεμμένων γλυπτών, τα οποία όμως δεν θα αποκαλούνται κλεμμένα και για τα οποία δεν θα λύνεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Το σχέδιο – που φυσικά δεν καθόλου καινούργιο και έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτό στον Ημεροδρόμο – προωθεί ένας οργανισμός με την επωνυμία Parthenon Project, επικεφαλής του οποίου είναι ο Γιάννης Λέφας, ομογενής βιομήχανος χημικών από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ζει στο εξωτερικό μεταξύ Καναδά, ΗΠΑ, Βρετανίας και Ιταλίας.
Φαίνεται, όμως, πως παίρνει σάρκα και οστά, καθώς παρουσιάστηκε σε κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο στις 30 Σεπτεμβρίου, παρουσία μάλιστα μελών της κυβέρνησης… η υπουργός Πολιτισμού, Λ. Μενδώδη και ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης ήταν εκεί “νομιμοποιώντας” θεσμικά αυτή την προκλητική ιδιωτική διαμεσολάβηση.
Εξάλλου, σε προηγούμενη συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι μέσω του ιδρύματος, δωρητές από όλον τον κόσμο θα χρηματοδοτήσουν τα έργα ανάπλασης της Gallery Duvain (όπου εκτίθενται τα Γλυπτά), η οποία θα μετονομαστεί σε Hellenic Gallery και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα. Τα χρήματα θα προέλθουν από επιχειρηματίες και ιδρύματα, όχι από τους φορολογούμενους. “Θέλουμε ένα καλό «ντιλ»”, είχε πει στην ίδια συνέντευξη, που θα είναι το εξής, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο: “Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε και τη δημιουργική ασάφεια. Τα Γλυπτά μπορούν να επιστραφούν χωρίς η ιδιοκτησία να μνημονεύεται στη συμφωνία. Οι δύο πλευρές απλώς θα συμφωνήσουν ότι διαφωνούν. Ούτε, ασφαλώς, θα περιλαμβάνονται όροι που δεν δέχεται η Ελλάδα, όπως ο δανεισμός.”
Το σχέδιο περιλαμβάνει τη μόνιμη επιστροφή των Γλυπτών στο Μουσείο της Ακρόπολης, ενώ στο Βρετανικό Μουσείο η αίθουσα στην οποία φιλοξενούνται θα μετατραπεί σε αίθουσα ελληνικών αρχαιοτήτων, με ένα έκθεμα από τα ελληνικά Μουσεία και ελληνικές αρχαιότητες που ήδη υπάρχουν στις αποθήκες του Βρετανικού Μουσείου.
Δηλαδή, ό,τι απεργάζονταν οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και τουλάχιστον 22 χρόνια και ό,τι κουβεντιάζει ο Κ. Μητσοτάκης, μιλώντας για ένα εθνικό θέμα, σαν να είναι προσωπικό του, σε μυστικές συναντήσεις και πίσω από κλειστές πόρτες, έξω από κάθε επίσημη διπλωματία, διασύροντας πολιτικά μια πολύ σοβαρή υπόθεση, και μετατρέποντάς τη σε εργαλείο προσωπικής αποθέωσης με αδιανόητες κινήσεις παζαριού, υπονόμευσης και εκφυλισμού τους ζητήματος της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα. Κοινός παρονομαστής πάντα, η υλοποίηση μιας γενικότερης κατεύθυνσης που αντιμετωπίζει τα μνημεία ως “ανταλλάξιμα” είδη, με όρους αγοράς.