του Σπύρου Κουζινόπουλου
Μία από τις πιο φοβερές αιματοχυσίες που προκάλεσαν οι Ναζί εγκληματίες στη χώρα μας, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής 1941-1944, ήταν η σφαγή του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, σχεδόν όλων των γυναικόπαιδων και των γερόντων, μαζί και του παπά και της παπαδιάς του χωριού, συνολικά 280 ατόμων, στην Κλεισούρα της Καστοριάς, στις 5 Απριλίου 1944.
Ήταν παραµονές Μεγάλης Εβδοµάδας και η πολύπαθη Κλεισούρα ανήλθε στον Γολγοθά του µαρτυρίου της, για να διδάξει και να δείξει στους ελεύθερους λαούς τον δρόµο της αυτοθυσίας, της αρετής και της ελευθερίας.
Το πρωί εκείνης της ημέρας 5-4-1944, ένα τμήμα ανταρτών του ΕΛΑΣ, του οποίου ηγούνταν ο καθηγητής φιλολογίας Αλέξης Ρόσιος από τη Σιάτιστα, γνωστός ως “καπετάν Υψηλάντης” χτύπησε στη στρατηγική θέση Νταούλι της Κλεισούρας, την εμπροσθοφυλακή μιας γερμανικής φάλαγγας, με συνέπεια από τα πυρά τους να σκοτωθούν δύο προποµποί Γερµανοί µοτοσικλετιστές.
Οι επικεφαλής αξιωµατικοί των χιτλερικών, ενηµερώνουν αμέσως τα φρουραρχεία της Καστοριάς και του Αµυνταίου, καθώς και το τάγµα των Ες-Ες της Κοζάνης και δίνουν εντολή να προβούν σε πράξεις αντιποίνων κατά του ανυποψίαστου άµαχου πληθυσµού, που εκείνη τη µέρα αποτελούνταν µόνο από γυναικόπαιδα και γέροντες, καθώς οι άνδρες του χωριού είχαν αποφασίσει να αποµακρυνθούν για ασφάλεια στα γύρω βουνά και στο Μοναστήρι της Παναγίας, µε την ελπίδα ότι η γερµανική δολοφονική µανία θα άφηνε άθικτους τους γέροντες και τα γυναικόπαιδα.
Ο σφαγέας της Κλεισούρας
Ο σφαγέας της Κλεισούρας, αντισυνταγματάρχης Καρλ Σύμερς, διοικητής του 7ου Τεθωρακισμένου Συντάγματος Αστυνομίας Γρεναδιέρων Ες-Ες, θεωρούσε ότι ο ελληνικός πληθυσμός περιέθαλπε και υποστήριζε τους αντάρτες και ως εκ τούτου όλοι ήταν συνένοχοι στην αντίστασή τους κατά του Άξονα.
Οι αρχιτέκτονες του εγκλήματος έστειλαν αρχικά μέσα στην κωμόπολη ανιχνευτές, για να τους καθησυχάσουν ότι δεν θα τους πειράξουν, ώστε να µην τραπούν σε φυγή. Πίσω τους ακολουθούσαν πάνοπλοι οι εκτελεστές και οι εμπρηστές των Ναζί. Τα απάνθρωπα κτήνη των Ες-Ες και οι γερμανοφορεμένοι Βούλγαροι κοµιτατζήδες υπό την αρχηγία των Γερμανών διοικητών της Καστοριάς Ράισλ και Χίλντενμπραντ και την καθοδήγηση του βουλγαρίζοντα αρχικομιτατζή Κάλτσεφ και των συντρόφων του, ξεχύθηκαν στο χωριό και άρχισαν να δολοφονούν τους κατοίκους και να πυρπολούν τα σπίτια τους, σπέρνοντας αδιάκριτα την καταστροφή, τον όλεθρο και το θάνατο.
Οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίστηκαν. Ξεκοίλιαζαν έγκυες γυναίκες, λόγχιζαν βρέφη αβάπτιστα και νήπια, μητέρες έπεφταν νεκρές µε τα τέκνα τους στην αγκαλιά, νεαρές κοπέλες σφαγιάζονταν πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, σεβάσμιοι γέροντες και γερόντισσες που σε όλη τους τη ζωή υπερασπίστηκαν τα ιδανικά της πατρίδας γίνονταν παρανάλωμα του πυρός μέσα στις οικίες τους.
Το αίμα των αθώων τρέχει στα σπίτια και τους δρόμους της πονεμένης Κλεισούρας, μέσα σε µια ασύλληπτη εικόνα φρίκης.
Κανείς δεν κατάφερε να σταματήσει τους αιμοδιψείς επιδρομείς από το φρικιαστικό έργο της ομαδικής σφαγής και της πυρπολήσεως, ούτε και ο παπα-Γιώργης Μήτρας που µε το σταυρό στο χέρι εκτελείται ως νεομάρτυρας και κατακρεουργείται στην προσπάθειά του να καταπραΰνει το μένος των αδίστακτων οργάνων του Χίτλερ, επικαλούμενος την ευσπλαχνία τους.
Κόλαση
Μέσα στο δίωρο διάστημα που όριζε η διαταγή μετατρέπουν τα πάντα σε κόλαση σπέρνοντας το αίμα, τη φρίκη και τον θάνατο και αφήνοντας πίσω τους διακόσια ογδόντα (280) αθώα θύματα, που κλείνουν τον ευρύ κατάλογο των νεκρών της Επιχείρησης «Μαγιάτικη Καταιγίδα», τον Απρίλη του 1944.
Ο πολιτικός εντεταλμένος του Γ΄ Ράιχ στα Βαλκάνια, Χέρμαν Νοϊμπάχερ χαρακτήρισε την επιχείρηση στην Κλεισούρα «παράλογο λουτρό αίματος» και επισήμανε πως οι φρικαλεότητες που διεπράχθησαν παρέβαιναν τις πάγιες διαταγές περί αντιποίνων του Ανώτερου Στρατιωτικού Διοικητή Νοτιοανατολικής Ευρώπης Στρατάρχη Μαξιμίλιαν φον Βάικς.
Τις επόµενες µέρες οι κάτοικοι των γύρω περιοχών µε τρόµο θα βλέπουν την Κλεισούρα να καίγεται και τη φωτιά να συµπληρώνει το έργο της καταστροφής. Όσοι είχαν καταφύγει στα δάση, επιστρέφοντας το επόµενο πρωί, δε βρίσκουν τίποτε άλλο παρά µόνο ερείπια και νεκρούς. Άλλοι αγκάλιαζαν τα πτώµατα των οικείων τους και άλλοι µάταια αναζητούσαν τους καµένους συγγενείς τους.
Απέραντο νεκροταφείο
Η Κλεισούρα είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο και το κοιμητήριο του χωριού δεν επαρκούσε για να ταφούν τα διακόσια ογδόντα (280) θύματα, που θάβονταν στις αυλές των εκκλησιών και των σπιτιών και στις πλαγιές του βουνού. Η φοβερή ναζιστική θηριωδία είχε ολοκληρωθεί µε µια ανείπωτη καταστροφή εκατοντάδων οικιών και δημοσίων κτηρίων, μεταξύ των οποίων και το ημιγυμνάσιο, η αστική σχολή, το νέο δημοτικό σχολείο (που είχε ιδρυθεί το 1919) και η μεγάλη βιβλιοθήκη τους.
Όπως κατέθεσε στη δίκη του εγκληματία Αντόν Κάλτσεφ, που έγινε στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης τον Μάιο του 1948, ο γιατρός Λ. Τσαμίσης: “Οι Γερμανοί μαζί με τις συμμορίες του Κάλτσεφ περικύκλωσαν την Κλεισούρα και έβαλαν φωτιά. Καθέναν που επιχειρούσε να βγει έξω από το σπίτι του τον πυροβολούσαν. Τη γυναίκα του γιατρού Αργυρόπουλου, τη Μαρία, την έκαψαν ολοζώντανη μέσα στο σπίτι της. Από τότε ο γιατρός τρελάθηκε. Ένα παιδάκι σφάχτηκε σαν αρνί από έναν κομιτατζή. Τα θύματα ήταν τόσα πολλά που δεν τα χώρεσε το νεκροταφείο και τα έθαψαν στις αυλές των σπιτιών”.
Σύμφωνα µε τις επίσημες εκθέσεις που συντάχθηκαν µετά την πυρπόληση της Κλεισούρας, από τις 350 οικίες οι 150 καταστράφηκαν ολοσχερώς και άλλες 25 μερικώς.
Ο αιμοσταγής Ναζί Σύμερς επανέλαβε το έγκλημά του με την σφαγή των κατοίκων του χωριού Πύργοι (Κατράνιτσα) Εορδαίας στις 23 Απριλίου 1944 και το ολοκαύτωμα του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944. Αργότερα ο ίδιος σκοτώθηκε από τον ΕΛΑΣ και βρίσκεται θαμμένος σήμερα στο γερμανικό πολεμικό νεκροταφείο του Διονύσου.
Επρόκειτο για ένα πραγματικό ολοκαύτωμα που δικαιολογημένα ο λαός το ονόμασε σφαγή. Ένα έγκλημα των Ναζί, που πρέπει να παραμένει διαχρονικά στη μνήμη μας, όπως και όλα τα άλλα εγκλήματα που διέπραξαν οι Γερμανοί κατακτητές στην Ελλάδα τα μαύρα χρόνια της Κατοχής. Προκειμένου να μην ξαναζήσει η χώρα μας το φασισμό και το ναζισμό.
Από farosthermaikou.blogspot.com
