Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

12 ΣΥΜΒΑΣΗ ΡΙΟΥ – ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ
Οι “ανοιχτοχέρηδες” του ΥΠΕΧΩΔΕ

Οι ηγεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ και του ΥΠΕΘΟ, τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι υπόλογες για την εξέλιξη..

Οι ηγεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ και του ΥΠΕΘΟ, τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι υπόλογες για την εξέλιξη των έργων του Μετρό της Αθήνας και του αεροδρομίου των Σπάτων. Μέσω αλληλοκατηγοριών “πέτυχαν” για τα έργα αυτά συμβάσεις τριτοκοσμικού επιπέδου και με διπλάσια οικονομική δαπάνη. Με τα ίδια χρήματα και με πολλαπλάσια ελληνική προστιθέμενη αξία θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε π.χ. το αεροδρόμιο των Σπάτων, τη λεωφόρο Σταυρού – Ελευσίνας και Μετρό διπλάσιου μήκους. Για το Μετρό, αυτό το αποδείξαμε στο τεύχος 566 του ΑΝΤΙ. Για το αεροδρόμιο των Σπάτων επιφυλασσόμαστε να το πράξουμε στα προσεχή τεύχη.

Η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος στα ως άνω έργα έχει, κατά τη γνώμη μας, δύο ερμηνείες. Είτε οι αρμόδιες πολιτικές ηγεσίες δεν γνωρίζουν να σχεδιάζουν την παραγωγή των έργων είτε χρηματίζονται (ώς άτομα ή ώς κόμματα ή και τα δύο μαζί.) Δεν είναι δυνατόν να υπογράφονται συμβάσεις όπως αυτή του Μετρό της Αθήνας για τις εξωφρενικές τιμές π.χ. για τους οπλισμούς σκυροδεμάτων 830 δρχ./κιλό, για το σκέτο σκυρόδεμα 58.000 δρχ./μ³, για τους ξυλοτύπους σκυροδεμάτων 26.000 δρχ./μ2, για τις ορθομαρμάρωσεις στους σταθμούς 120.000 δρχ./μ2 κ.λπ., δηλαδή πέντε φορές περισσότερο από τη λογικώς αμειβόμενη εργασία, χωρίς να συμβαίνουν αυτά που αναφέραμε. Τα στοιχεία αυτά είναι ικανά για να διατυπώσουμε την άποψη, ότι οι κρατούντες πολιτικοί είναι επικίνδυνοι όταν διαχειρίζονται τα κοινά, ιδιαίτερα σήμερα που τα ακανθώδη προβλήματα μας είναι ο σχεδιασμός της παραγωγής και η μείωση του υπέρμετρου δημοσίου χρέους, μάλιστα υπό το καθεστώς των Βρυξελλών.

  • Αναγγέλθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ η υπογραφή της Σύμβασης για την κατασκευή του έργου της ζεύξης Ρίου – Αντιρρίου και αναμένεται τις προσεχείς ημέρες η κατάθεσή της στη Βουλή για κύρωση.

Δεν αμφιβάλλουμε ότι υπάρχει ήδη η ουσιαστική συναίνεση μερίδος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεδομένου ότι εξυπηρετούνται τα οικονομικά συμφέροντα των ίδιων ολιγάριθμων κύκλων που στηρίζουν με τον τρόπο τους και κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Κατά συνέπεια, θα παιχτεί και πάλι στη Βουλή το γνωστό πλέον θέατρο: εμείς θα πούμε αυτά, εσείς θα πείτε εκείνα…

Δεν λάβαμε γνώση των τελικών συμβάσεων που αφορούν στο έργο. Από τα προηγούμενα στοιχεία που μας είναι γνωστά, καθώς και από κάποιο ενημερωτικό φυλλάδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ με ημερομηνία Δεκέμβριος 1995, προκύπτουν τα εξής:

  • Στο διαγωνισμό για το έργο δεν υπήρξε κανένας απολύτως συναγωνισμός.

Αποσφραγίστηκε μία και μοναδική προσφορά που οδηγεί σε τελικό κόστος έργου γέφυρας 691 MECU, δηλαδή 210 δισ. δραχμές. Διαγωνισμοί με μία και μοναδική προσφορά πρέπει να ακυρώνονται, γιατί εξ’ ορισμού η έννοια του διαγωνισμού προϋποθέτει τουλάχιστον δύο προσφορές. Αυτό που έγινε ονομάζεται απ’ ευθείας ανάθεση έργου αξίας 210 δισ. δρχ.! Θα μπορούσε, π.χ., το ίδιο έργο να έχει αξία 100 δισ. δραχμές ή και 250 δισ. δρχ. Δεν υπάρχει, προς τούτο, το στοιχείο της αιτιολόγησης και αξιολόγησης.

  • Στο διαγωνισμό για το έργο υπήρξε και δεύτερη προσφορά, εκτός προδιαγραφών, με υποθαλάσσιο τούνελ αξίας 61 δισ. δραχμές, δηλαδή τρεις φορές μικρότερη. Είναι προφανές ότι η χρηστή και νόμιμη διαχείριση των κοινών θα έπρεπε να οδηγήσει στην ακύρωση του διαγωνισμού και στην επανάληψη του με νέα διακήρυξη, που θα επέτρεπε και την προσφορά υποθαλάσσιου τούνελ. Επικουρικά αναφέρουμε ότι συμβατή με την διακήρυξη εθεωρείτο η προσφορά πλωτής γέφυρας, που είναι σαφώς χειρότερη. Οι “ανοιχτοχέρηδες” του ΥΠΕΧΩΔΕ θα διαχειρίζονταν με τον ίδιο τρόπο την προσωπική τους περιουσία;

  • Στα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία δεν εμφανίζεται το κόστος των προσβάσεων στη γέφυρα. Είναι φανερό ότι τα έργα αυτά βαρύνουν τον δημόσιο κορβανά και είναι ιδιαίτερα δαπανηρά, δεδομένου ότι απαιτούνται τεράστιες απαλλοτριώσεις οικοπεδικών εκτάσεων. Η κουτοπονηριά του ΥΠΕΧΩΔΕ έδρασε και πάλι με την απόκρυψη του βασικού αυτού στοιχείου.

  • Η μονογραφηθείσα σύμβαση είναι αντίθετη με την διακήρυξη του διαγωνισμού και βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα, γιατί δεν εξασφαλίστηκε η χρηματοδότησή από την ΕΤΕΠ (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) με το αναγκαίο ποσό των 320 MECU. Εξάλλου, η ΕΤΕΠ έκρινε το έργο ως μη αποδοτικό.

  • Πέραν της σύμβασης με την παραχωρησιούχο εταιρεία, το Ελληνικό Δημόσιο υπογράφει συμβάσεις και με τις δανείστριες τράπεζες. Το θέμα πρέπει να διερευνηθεί γιατί είναι πιθανόν να εμφανιστούν εκ των υστέρων πρόσθετοι όροι για το δανεισμό που να ανατρέπουν τα οικονομικά δεδομένα του έργου, και να μας προκύψει είτε επιδότηση των διοδίων από το Ελληνικό Δημόσιο είτε αύξηση του χρόνου εκμετάλλευσης από την παραχωρησιούχο εταιρεία – είτε δεν ξέρουμε τι άλλο. Είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε και αυτό το ενδεχόμενο μετά την πρόσφατη εμπειρία του Μετρό και των Σπάτων. Το παιχνίδι είναι γνωστό και δοκιμασμένο. Η μία κυβέρνηση δημιουργεί τις προϋποθέσεις υπερβάσεων και η επόμενη τις αποδέχεται, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στην προηγούμενη. Όλοι θα πάρετε!…

  • Με γνωστά όλα όσα εκθέσαμε, οι κ. Κ. Λαλιώτης και Κ. Γείτονας επέλεξαν την περίοδο του Ωνασείου για να υπογράψουν μια ανοικτή και διάτρητη σύμβαση. Να το ερμηνεύσουμε αυτό ώς προσπάθεια να δείξουν κυβερνητικό έργο κατά τη ρευστή τελευταία περίοδο ή μήπως σπεύδουν να “προκάνουν” μη έχοντας εξασφαλισμένη την καρέκλα τους στο επερχόμενο νέο κυβερνητικό σχήμα;

  • Θα επανέλθουμε στο θέμα με περισσότερα στοιχεία όταν λάβουμε γνώση των συμβάσεων για το έργο. Ευχαριστούμε προς τούτο προσωπικά τον βουλευτή κ. Μ. Κεφαλογιάννη που φρόντισε να εκδοθεί εισαγγελική εντολή, για να χορηγούνται από το ΥΠΕΧΩΔΕ τα στοιχεία που αφορούν στο μέλλον της χώρας προεξοφλώντας ότι αυτά τα “ευεργετήματα” αφορούν και εμάς (τα απέκρυπταν, οι άθλιοι, ακόμα και από τους βουλευτές!)

  • Η συζήτηση στη Βουλή για την κύρωση των συμβάσεων που έργου της ζεύξης Ρίου – Αντιρρίου είναι μια πρόκληση για αυτούς που θεωρούν εαυτούς εκσυγχρονιστές, γι’ αυτούς που θεωρούν αναγκαία την αναβάθμιση της Βουλής και της πολιτικής ζωής γενικότερα, γι’ αυτούς που ρεκλαμάρουν τη διαφάνεια και τη χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος, γι αυτούς, τέλος, που έλαβαν και υπολογίζουν τα μηνύματα των ενεργών πολιτών που συνοψίζονται στη φράση: Δεν πάει άλλο στην υποβάθμιση και στη διαφθορά της πολιτείας. Στα γενικόλογα όλοι συμφωνούν, οι αντιθέσεις εμφανίζονται στα συγκεκριμένα και αυτά αναζητούν λύσεις. Θα τοποθετηθούν κάποτε πάνω σ’ αυτά οι αυτοαποκαλούμενοι πολιτικοί χώροι αρχών και οι φερέλπιδες ηγέτες τους;

Απόψεις