Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Erdogangeli, που λεν και στο χωριό μου

 Παρακολούθησα με θαυμασμό και απορία τα προεόρτια της επίσκεψης Ερντογάν, και δεν αναφέρομαι μόνο στη συνέντευξη στον Παπαχελά, καθώς και..

 Παρακολούθησα με θαυμασμό και απορία τα προεόρτια της επίσκεψης Ερντογάν, και δεν αναφέρομαι μόνο στη συνέντευξη στον Παπαχελά, καθώς και όσα έχουν διαδραματιστεί μέχρι αυτή τη στιγμή κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα. Όπως επίσης παρακολουθώ και την κατάσταση στη Θράκη παραμονές της έλευσης του Προέδρου της Τουρκίας στην περιοχή. Ένα σχόλιο ταιριάζει μόνο στην κατάσταση: άλλα αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα, όπως συνηθίζει να λέει και η γυναίκα μου.

Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, μήπως και βγει κάποιο νόημα.

Ο Ερντογάν είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας σύμμαχης χώρας, με την οποία η Ελλάδα συμμετέχει σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Στις δε ασκήσεις του ΝΑΤΟ τα ελληνικά στρατεύματα συμπράττουν και δρουν από κοινού με τα τουρκικά απέναντι στον κοινό «αόρατο» εχθρό.

Ο Ερντογάν είναι Πρόεδρος της Τουρκίας, της οποίας η μεγαλοαστική τάξη συμπράττει με τους Έλληνες καπιταλιστές, χωρίς εθνικισμούς και συναισθηματισμούς (βλέπε για παράδειγμα S.A. Carrefour Μαρινόπουλος, ή τη συνεργασία των Ελλήνων εφοπλιστών με τα τούρκικα ναυπηγεία, και πολλά άλλα).

Ο Ερντογάν έφτασε την Τουρκία εγγύτερα από τον καθένα προκάτοχό του στην είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω της προοδευτικής διακυβέρνησής του. Δεν αστειεύομαι. Ας ρίξουμε μια ματιά στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δημοσιεύματα για τον Ερντογάναπό το 2014 και προγενέστερα. Ήταν αυτός που τόλμησε να γκρεμίσει το στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας, να καταργήσειτο δικτατορικό σύνταγμα του Εβρέν, να τον δικάσει και να τον καταδικάσει, όπως κ αι αρκετούς στρατιωτικούς ηγέτες, πράγμα αδιανόητο παλαιότερα, να ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Κούρδους και να δώσει πρωτοφανή δικαιώματα στους μειονοτικούς φορείς (συμπεριλαμβανομένου των Ρωμιών) σε σχέση με τους προκατόχους του Κεμαλιστές.

Ο Ερντογάν είναι Πρόεδρος της Τουρκίας, της σημαντικότερης και σταθερότερης συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή, από τη στιγμή που το αμερικάνικο κεφάλαιο ιστορικά ανέδειξε τις ΗΠΑ σε υπερδύναμη. Απλώς ρίξε μια ματιά πόσες φορές συναντήθηκαν φέτος ο Τραμπ, η Μέρκελ, αλλά και άλλοι ανώτατοιΑμερικάνοι και Γερμανοίαξιωματούχοι με τον σημερινό «δικτάτορα» και πρώην «δημοκράτη»Ερντογάν. Η Τουρκία ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και συνορεύει με Ρωσία, Ιράν, Ιράκ και Συρία, τη μόνημεσογειακή χώρα,όπου η Ρωσίαδιαθέτει βάσεις.

Η Τουρκία φιλοξενεί πυρηνικά του ΝΑΤΟ στην επικράτειά της.

Τα προηγούμενα δύο χρόνια η Τουρκία χτυπήθηκε από τρομοκρατικές ενέργειες, όσο ελάχιστες Ευρωπαϊκές χώρες, με τεράστια επίπτωση στον τουρισμό. Για όποιον ξέρει την Πόλη, τα χτυπήματα ήταν χειρουργικά και αντιπροσωπευτικά εκεί.

Ο Ερντογάν είναι πρόεδρος μιας χώρας μέλους του G20 που έχει μια τεράστια εσωτερική αγορά, αλλά και κράτη και περιοχές δορυφόρους ((Τουρκμενιστάν, Βοσνία, Κιργιστάν, και πολλές άλλες), καθώς και βαρεία βιομηχανία με τη συνεργασία τουρκικού και διεθνούς κεφαλαίου )πχ.χ αυτοκινητοβιομηχανία, προϊόντα ξυλείας, ν΄΄νέες τεχνολογίες πια, και άλλα).

Η Τουρκία στα χρόνια του Ερντογάν αναπτύχθηκε οικονομικά με φρενήρεις ρυθμούς, καθιστώντας τη χώρα διεθνή παίχτη και περιφερειακό κυρίαρχο, ενώ στο εσωτερικό το κατάκεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε, ενώ οι μισθοί υπερδιπλάστηκαν σε συνδυασμό με την αύξηση των κοινωνικών παροχών και του μορφωτικού επιπέδου.

Ο Ερντογάν κυβερνάει σταθερά με την υποστήριξη του 50% σχεδόν του τούρκικου πληθυσμού έπειτα από συνεχείς κερδισμένες εκλογές (πραγματικό ποσοστό και όχι 50% του 50%) και αντιμετώπισε με επιτυχία στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίων του, το οποίο για όποιον θυμάται, αρχικά ο Ρώσος και Αμερικάνος ΥΠΕΞ που τυχαίασυναντιόντουσαν εκείνη τη στιγμή της απόπειρας δεν είχαν αποδοκιμάσει στις πρώτες τους δηλώσεις.

Το κίνημα Γκιουλέν και η άνοδος του AAKP και του Ερντογάν είναι συνδεδεμένα και αλληλένδετα και, όποιος επιχειρεί ακόμη και σήμερα να τα διαχωρίσει σε καλό και κακό,απλώς δεν ξέρει τι του γίνεται.

 Οι Τούρκοι είναι εχθροί μας, αλλά είναι ευπρόσδεκτοι ως οικονομικά εύποροι τουρίστες που κατακλύζουν τη Μακεδονία και τη Θράκη όλο το χρόνο και έχουν συντελέσει στην τουριστική αναβάθμιση πολλών περιοχών, συμπεριλαμβανομένου και της Αλεξανδρούπολης, όπου οι περισσότεροι επαγγελματίες πλέον μιλάνε και λιγάκι τουρκικά (τι δε καταλαβαίνεις, κακός τούρκος είναι, όποιος δεν είναι πελάτης)

Ο Ερντογάν είναι φίλος. Το είπε ο Τσίπρας σήμερα. Τελεία.

Ο Ερντογάν είναι κουμπάρος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήταν μάρτυρας (οι μουσουλμάνοι δεν έχουν κουμπάρους) στο γάμο της κόρη του Ερντογάν, Εσρά.

Τι εννοώ με όλα αυτά. Ότι είναι, είτε ανοησία ή πιθανότατα πολιτική κουτοπονηριά να αντιμετωπίζουμε τον Ερντογάν ως Τούρκο, και μάλιστα ως αμαθή ή μεγαλομανή, όπως είθισται να τον ειρωνεύονται οι εθνικιστές. Ο Ερντογάν είναι πρόεδρος μιας μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης, με τεράστια οικονομικά συμφέρονται και επιρροή, που βρίσκεται στο άρμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, παρά τις αμφιταλαντεύσεις του τελευταίου χρόνου. Στηρίζεται από τούρκικα και διεθνή συμφέροντα και οι πολιτικές του καθορίζονται από καταρτισμένα επιτελεία σε συνεργασία με τα αντίστοιχα των μεγάλων συμμαχικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.  Η γερμανική και αμερικανική επιρροή στην Τουρκία είναι ισχυρή και ο Ερντογάν τις διαχειρίζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να διατηρεί την εξουσία και τη δύναμή του, χωρίς ποτέ να τραβάει το σχοινί εντελώς στα άκρα.

Εγώ θα κρίνω τον Ερντογάν ως καπιταλιστή ηγέτη που με πρόσχημα την τρομοκρατία, το πραξικόπημα, τον ισλαμισμό ή ότι άλλο, επιβάλλει αυταρχικούς νόμους στη χώρα του για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, καταπιέζοντας τον τούρκικο λαό και όχι επειδή είναι …Τούρκος, όπως προσπαθούν να μας πείσουν.

Εξάλλου οι επιλεκτικοί εθνικισμοί είναι σημαντικό εργαλείο του κεφαλαίου. Στη Θράκη υπάρχει ξεσηκωμός από τους εθνικιστές για την έλευση του Ερντογάν, αλλά οι ίδιοι που ξεσηκώνονται δεν έχουν πει κουβέντα για τους ξένους επισήμους και μυστικούς παράγοντες που περιδιαβαίνουν τη Θράκη και ασκούν πολίτική με τις ευλογίες Ελλήνων πολιτικών παραγόντων. Αυτοί οι ίδιοι που σήμερα αντιδρούν, ήταν εξαφανισμένοι στις κινητοποιήσεις έπειτα από την αποκάλυψη του ΚΚΕ ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μετατράπηκε σε μία νύχτα σε Νατοική βάση. Αυτό δεν είναι υποθέτω παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και εθνικός κίνδυνος.

Αλλά και οι πανηγυριστές του τουρκικού εθνικισμό, που διαφημίζουν σήμερα τον ερχομό του Ερντογάν, αγανακτώντας για την καταπάτηση των δικαιωμάτων της μειονότητας, δεν έχουν τίποτα να πουν για την οικονομική εκμετάλλευση της μειονότητας από τα μεγαλοαστικά τζάκια που προέρχονται από την ίδια τη μειονότητα απομυζώντας τους ίδιους τους ανθρώπους τους μαζί με τα ελληνικά συμφέροντα που σήμερα καταγγέλλουν.

Ο τουρκικός λαός υποφέρει, όπως και ο ελληνικός, με τις όποιες διαφορές υπάρχουν στην άσκηση της καπιταλιστικής πολιτικής στην κάθε χώρα λόγω κυρίως διαφορετικής θεώρησης ζωής και κουλτούρας. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Ο τουρκικός λαός είναι περήφανος και αξιοπρεπής, η ηγεσία του όχι. Το ίδιο ισχύει και για τον Ελληνικό.

Και εγώ δε θέλω τον Ερντογάν στον τόπο μου, όχι όμως επειδή είναι Τούρκος, αλλά επειδή είναι ιμπεριαλιστής καταπιεστής. Όπως δε θέλω και τον Ομπάμα, τον Μακρόν, τη Μέρκελ, τα πετροδόλαρα των Σαουδαράβων και τις αξίες αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης του κεφαλαίου.

Λυκοσυμμαχίες, λυκοφαγώματα…να το πα, δεν άντεξα

Απόψεις