Με κάθε επισημότητα υπογράφηκε η Κοινή Διακήρυξη Στρατηγικής Συνεργασίας ανάμεσα στην ελληνική και την αιγυπτιακή κυβέρνηση, στο πλαίσιο του πρώτου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας των δύο χωρών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι έσπευσαν να προβάλλουν την «ισχυρή στρατηγική σχέση» ανάμεσα στους δύο αστικούς σχηματισμούς, μια σχέση που, όπως ομολογήθηκε ανοιχτά, έχει στο επίκεντρό της την ενίσχυση της κερδοφορίας για τα μονοπώλια στην Ανατολική Μεσόγειο, τη στιγμή που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται επικίνδυνα για τους λαούς.
Νωρίτερα, ο πρόεδρος της Αιγύπτου είχε συνάντηση με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τασούλα.
Στην κοινή συνέντευξη Τύπου, ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι οι σχέσεις Ελλάδας–Αιγύπτου στηρίζονται στο Διεθνές Δίκαιο, παραπέμποντας στη συμφωνία μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ του 2020, η οποία όχι μόνο αφήνει εκτός σημαντικά τμήματα των ελληνικών νησιών, όπως της Κρήτης, αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται ως «μοντέλο» και για τις διεργασίες συνεννόησης με την Τουρκία στο ΝΑΤΟϊκό πλαίσιο. Μιλάμε δηλαδή για διευθετήσεις που αποδεσμεύουν τις αστικές τάξεις να παζαρεύουν πάνω στις πλάτες των λαών και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως ορίζονται ανά περιοχή, με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου.
«Θέλω να τονίσω ότι με την Αίγυπτο είχαμε και θα έχουμε πολύ στενή συνεργασία, σε πολύ κρίσιμα ζητήματα της περιοχής τα οποία προσεγγίζουμε πάντα σύμφωνα με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Πριν από πέντε χρόνια υπογράψαμε μία συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών, μία συμφωνία υποδειγματική, σημαντική για ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο, η οποία αποδίδει καρπούς και για τις δύο χώρες», είπε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, υπερθεματίστηκε η ενεργειακή συνεργασία και συγκεκριμένα η ηλεκτρική διασύνδεση των δύο χωρών, μέσω του project GREGY, με στόχο την εξαγωγή «πράσινης» ενέργειας από την Αίγυπτο στην Ελλάδα και από εκεί προς την Ευρώπη. Εδώ, πίσω από τις «βιώσιμες επενδύσεις» και τις «ευκαιρίες» που διαφημίζονται, κρύβεται η προσπάθεια της ΕΕ να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία, όχι για να προστατεύσει τους λαούς, αλλά για να εξυπηρετήσει τις επιδιώξεις των δικών της μονοπωλιακών ομίλων, εντείνοντας ταυτόχρονα την ενεργειακή φτώχεια.
Δεν έλειψε βέβαια και η επίκληση στο «Διεθνές Δίκαιο» για τα μέτωπα της Μέσης Ανατολής. Ο Κ. Μητσοτάκης, σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, αναφέρθηκε στην ανάγκη «ανθρωπιστικής βοήθειας» για τη Γάζα, χωρίς να ψελλίσει κουβέντα για τα εγκλήματα που διαπράττει το Ισραήλ — ο επίσημος στρατηγικός εταίρος της Ελλάδας και της ΕΕ — και που έχουν φτάσει στα όρια γενοκτονίας ενός λαού. Ούτε φυσικά έκανε λόγο για την εμπλοκή της ΕΕ και της Ελλάδας σε αυτά τα εγκλήματα, μέσω οικονομικής, στρατιωτικής και πολιτικής στήριξης στο κράτος-δολοφόνο.
Σε αντίστοιχο τόνο κινήθηκε και για τη Συρία, όπου υποτίθεται «στηρίζεται η εδαφική ακεραιότητα» της χώρας, με τη συμμετοχή «όλων των Σύρων», την ώρα που η ΕΕ έχει χορηγήσει δισεκατομμύρια στους αντικαθεστωτικούς τζιχαντιστές, που αιματοκύλησαν τη χώρα και μετέτρεψαν την κρίση σε όχημα για νέο ξαναμοίρασμα της περιοχής.
Στο μέτωπο του μεταναστευτικού, ο Έλληνας πρωθυπουργός παρουσίασε τη συμφωνία με την Αίγυπτο για «νόμιμη μετάκληση εργαζομένων» ως «απάντηση» στην παράνομη μετανάστευση. Πρόκειται βέβαια για συμφωνίες που διαμορφώνουν νέα σκλαβοπάζαρα, με «νόμιμους» όρους εκμετάλλευσης, που εξυπηρετούν τις ανάγκες μεγαλοεργοδοσίας σε κρίσιμους κλάδους, την ώρα που εντείνεται η καταστολή ενάντια στους ξεριζωμένους των πολέμων που το ίδιο το ιμπεριαλιστικό σύστημα γεννά. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στη «συμφωνία την οποία έχουμε υπογράψει για νόμιμη μετάκληση εργατικού δυναμικού από την Αίγυπτο στην πατρίδα μας» την οποία μάλιστα χαρακτήρισε και την «καλύτερη απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι η πολιτική της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης εξαντλείται μόνο στον περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης»!
Σε κάθε περίπτωση, η συνάντηση αυτή δεν αποτελεί παρά άλλο ένα επεισόδιο στον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό που εκτυλίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου τα κράτη–μέλη της ΕΕ, με πρώτη την Ελλάδα, παίζουν τον ρόλο σημαιοφόρου για τις μπίζνες και τις στρατιωτικές μπλέξεις που μόνο κινδύνους γεννούν για τους λαούς της περιοχής.
