Το παζάρι στους κόλπους της ΕΕ με επίκεντρο το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό καλά κρατεί, καθώς γύρω απ’ αυτό το ζήτημα ξεδιπλώνονται τεράστιοι ανταγωνισμοί και αντιθέσεις στην πλάτη χιλιάδων ξεριζωμένων που πασχίζουν να διαφύγουν απ’ την κόλαση των διαλυμένων απ’ τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις πατρίδων, να ξεφύγουν από τη φτώχεια και από τις διώξεις. Η ΕΕ ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα απέναντι στις μεταναστευτικές ροές ανάλογα με τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου, κλιμακώνοντας την αντιλαϊκή πολιτική της και σ’ αυτό το μέτωπο.
Πρόσφατα, αρχές Ιούνη, μετά από παζάρια το Συμβούλιο Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στο Λουξεμβούργο κατέληξε σε αποφάσεις για αυξημένες κρατήσεις στα σύνορα και για πολύ περισσότερους περιορισμούς στο δικαίωμα στο άσυλο. Οι «fast track» διαδικασίες για την εξέταση των αιτήσεων ασύλου σε ολόκληρη την ΕΕ, που δεν θα ξεπερνούν τους έξι μήνες, δεν έχουν στόχο να διευκολύνουν τους μετανάστες, αλλά να επιταχύνουν τις διαδικασίες απέλασης όσων θα απορρίπτονται μαζικά. Διαδικασίες που επίσης επιταχύνονται.
Η συνοριακή διαδικασία θα ισχύει όταν ένας αιτών άσυλο υποβάλλει αίτηση σε σημείο διέλευσης των εξωτερικών συνόρων, μετά από σύλληψη σε σχέση με «παράνομη διέλευση συνόρων» και μετά από αποβίβαση κατόπιν επιχείρησης έρευνας και διάσωσης.
Στις αποφάσεις προστίθεται μάλιστα ότι η διαδικασία είναι υποχρεωτική για τα κράτη – μέλη «εάν ο αιτών αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη, έχει παραπλανήσει τις αρχές με ψευδείς πληροφορίες ή έχει αποκρύψει πληροφορίες, και αν ο αιτών έχει υπηκοότητα με ποσοστό αναγνώρισης κάτω του 20%». Το τελευταίο είναι ένα εφεύρημα της ΕΕ, ώστε να απορρίπτονται μαζικά αιτήσεις ασύλου ακόμα και από ξεριζωμένους που προέρχονται από εμπόλεμες χώρες, καταστρατηγώντας ουσιαστικά τη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες.
Παράλληλα, παραμένει η «ευελιξία» για τα κράτη – μέλη να κρίνουν εκείνα ποια τρίτη χώρα θεωρείται «ασφαλής». Αναφορικά με τις «χώρες πρώτης γραμμής», όπως αποκαλούνται η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Μάλτα και η Κύπρος, αυτές καλούνται και να παίξουν ρόλο «δεσμοφύλακα» των κατατρεγμένων.
Συγκεκριμένα, η συμφωνία προβλέπει μια μορφή «ευέλικτης αλληλεγγύης», στο πλαίσιο της οποίας τα κράτη της «δεύτερης γραμμής» θα μπορούν να επιλέξουν είτε να δέχονται αιτούντες άσυλο στο έδαφός τους, είτε να δίνουν χρήματα στις χώρες υποδοχής ή στις χώρες προέλευσης. Ετσι, όσα κράτη – μέλη δεν δέχονται να φιλοξενήσουν τον αριθμό που προβλέπουν οι ποσοστώσεις των μετεγκαταστάσεων (προσδιορίστηκε σε 30.000 ετησίως) θα υποχρεούνται να καταβάλλουν ένα ποσό περίπου 20.000 ευρώ ανά άτομο. Αυτό δηλαδή κι αν είναι δουλεμπόριο και με τη «βούλα» της ΕΕ.
Τέτοιου είδους κυνικές αποφάσεις δεν ξαφνιάζουν κανέναν. Αντιθέτως πιστοποιούν για πολλοστή φορά τον αντιδραστικό χαρακτήρα και τις μεγάλες ευθύνες της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας και των κυβερνήσεών της. Τέτοιες ευθύνες βαραίνουν και τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που συναποφάσισαν και υλοποιούν τις αντιδραστικές κατευθύνσεις και συμφωνίες της ΕΕ για το Μεταναστευτικό.
Οπως η Κοινή Δήλωση ΕΕ – Τουρκίας, που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η οποία έχει οδηγήσει στην εργαλειοποίηση των κατατρεγμένων και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Η συνέχιση του παζαριού με την Τουρκία, το οποίο εγκαινιάστηκε με την Κοινή Δήλωση, αποτελεί το έδαφος όπου αναπτύσσεται η επικίνδυνη δράση των κυκλωμάτων διακινητών που έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο σε υγρό τάφο χιλιάδων ψυχών, ενώ με τη σύμφωνη γνώμη τους, η Frontex αλωνίζει στο Αιγαίο και στον Εβρο.
Ομοίως συνυπεύθυνες είναι για τις απαράδεκτες λίστες των «ασφαλών χωρών καταγωγής και διέλευσης», με βάση τις σχετικές Κοινοτικές Οδηγίες που ενσωμάτωσε στο ελληνικό Δίκαιο η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το συστηματικό ξήλωμα της Συνθήκης της Γενεύης συνεχίζεται. Σήμερα, με βάση την πολιτική της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, η προσφυγική ιδιότητα αναγνωρίζεται ουσιαστικά μόνο στους κυνηγημένους του ρωσο-ΝΑΤΟικού ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, ενώ οι ξεριζωμένοι των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Συρία, Αφγανιστάν κ.λπ. δεν θεωρούνται «πραγματικοί πρόσφυγες», αλλά βαφτίζονται «παράνομοι» μετανάστες.
(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)
