Οι πυρκαγιές, τα καμένα δάση, η έλλειψη οξυγόνου, η κλιματική αλλαγή έχουν επηρεάσει το οικοσύστημα και την καθημερινότητά μας.
Μια παιδική φίλη, με πολύ υπεύθυνη θέση που δούλεψε σκληρά, γιατί είναι αυτοδημιούργητη, αποφάσισε μαζί με τον άνδρα της, αντίστοιχης θέσης, να πάνε διακοπές στα καμένα της Εύβοιας, όπου είναι το εξοχικό τους. Αποκατέστησαν τις ζημιές του σπιτιού τους από τις πυρκαγιές και αναζητούσαν λίγη ξεκούραση μετά από έναν βαρύ χειμώνα.
Μόλις έφτασαν, πήγε η φίλη να κολυμπήσει στη θάλασσα και δέχτηκε επίθεση από μέδουσες που προκάλεσαν ερεθισμό στο σώμα της. Δεν υπήρχε, φυσικά, κέντρο υγείας. Βρήκε ένα φαρμακείο, προμηθεύτηκε τα φάρμακα και άρχισε μια θεραπεία. Την επόμενη μέρα, στην αυλή τιτίβιζαν μερικά περιστέρια και τους άφησε ψίχουλα για να φάνε και νερό για να ξεδιψάσουν. Δυστυχώς, τα περιστέρια ήταν γεμάτα από ψείρες, τις σκόρπισαν με τα φτερά τους εκεί γύρω και ξαναέτρεξε στο φαρμακείο για να αρχίσει δεύτερη θεραπεία.
Το επόμενο βράδυ, καθισμένοι στην αυλή, αγναντεύοντας τη θάλασσα, ακούνε έναν περίεργο θόρυβο και βλέπουν σμήνος από ακρίδες που έχουν φωλιές στις κουφάλες των καμένων δέντρων, να κατευθύνονται προς τα πάνω τους. Μία, μάλιστα, η πιο επιθετική την τσίμπησε. Ξανατρέχει πάλι στο φαρμακείο, νέα θεραπεία για τις ακρίδες.
Αυτές δεν ήταν διακοπές αλλά μια συνεχόμενη θεραπευτική αγωγή. Πιο πολλές φορές επισκεπτόταν το φαρμακείο από τη θάλασσα. Η επίθεση, μάλιστα, από τις ακρίδες, της θύμισε το έργο «Τα πουλιά» του Χίτσκοκ. Μόνο αν ζούσε αυτός θα μπορούσε να αποδώσει το σκηνικό. Έζησαν μία ταινία τρόμου, που δεν την είχαν ξανασυναντήσει όσα χρόνια πήγαιναν στο εξοχικό τους, πριν καεί η Εύβοια.
Αφού δεν είχε άλλη ενόχληση από πτηνά και ερπετά, ήθελε να αγοράσει ένα καρπούζι. Βρήκε έναν πλανόδιο και σταμάτησε να διαλέξει. Πλησίασε αυτός κοντά της και χωρίς να το καταλάβει η ίδια, της βούτηξε το πορτοφόλι, που περιείχε ένα αξιοσέβαστο ποσό. Μόλις άνοιξε την τσάντα της για να πληρώσει, διαπίστωσε ότι έλειπε το πορτοφόλι και απευθυνόμενη στον μανάβη, είπε: «Μάλλον ξέχασα το πορτοφόλι στο σπίτι, δεν πρόλαβα να το βάλω στην τσάντα μου». Πού να φανταστεί ότι βρισκόταν στα χέρια του. Ο ίδιος φυσικά της χάρισε το καρπούζι, αυτή τον ευχαρίστησε, το κατάλαβε αργότερα και ακόμα τον ψάχνει! Όταν επικοινωνήσαμε και τη ρώτησα πώς περνάει στις διακοπές της, μου απάντησε: «Είμαστε αγκαλιά με το κλιματιστικό. Επιστρέψαμε. Δεν αντέχαμε άλλο. Μετά από αυτή την ανεπανάληπτη καταστροφή, θα ζούμε τέτοιες ταινίες τρόμου. Δε θα περνάμε ξέγνοιαστες διακοπές. Όχι μόνο εμείς, αλλά ούτε και οι τουρίστες που φτάνουν στα νησιά μας, κλείνοντας ακριβά ξενοδοχεία και καταλήγουν σε στάδια, γυμναστήρια και κοινόχρηστους χώρους, επιστρέφοντας άρον άρον στην πατρίδα τους».
Πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος! Το περιβάλλον, όμως!
Πηγή: efsyn.gr
