Την περίοδο που (στα λόγια) ακόμα κι αυτοί που ποτέ δεν στήριξαν τα δημόσια νοσοκομεία μιλούν για ήρωες υγειονομικούς, ο Πορτοσάλτε κρατά το νεοφιλελεύθερο ερώτημα- επιχείρημα για το δημόσιο σύστημα Υγείας. Μα (θα) χρειάζονται τόσοι υγειονομικοί;
«Δεν θα έχουμε κάθε μέρα κορωνοϊό. Σήμερα είναι μία έκτακτη κατάσταση, είμαστε σε πόλεμο. Είναι συνθήκες πολέμου. Μεθαύριο, όταν με το καλό ησυχάσουμε, θα χρειάζονται όλοι αυτοί ή θα έχουμε πλεόνασμα;».
Μετά το τρίτο λεπτό:
Ας το κρατήσουμε το ερώτημα-επιχείρημα διότι ο Πορτοσάλτε απλά υπενθυμίζει αυτό που για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης είναι… νόμος. Θα το ξανακούσουμε κι από επίσημα κυβερνητικά χείλη, σίγουρα.
Λέμε για αυτούς που πριν την πανδημία ήταν ανοιχτά οι εχθροί του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα τον Κυρ. Μητσοτάκης, τον Αδ. Γεωργιάδης, τον Μπ. Παπαδημητρίου σε δηλώσεις τους για εκείνο το «αόρατο χέρι της αγοράς» που θα ρύθμιζε τα πάντα, αλλά ζητούσε από διάλυση, εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας μέχρι απολύσεις προσωπικού στα νοσοκομεία.
Στο ερώτημα του Πορτοσάλτε υπάρχει (μη νεοφιλελεύθερη απάντηση). Χρειάζονται ακόμα περισσότεροι υγειονομικοί με μόνιμες προσλήψεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Χρειάζονται, όμως, και για μετά, όπως χρειαζόταν και πριν. Εάν θέλουμε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας που θα μπορεί να προσφέρει, όχι με κριτήρια «ανταγωνιστικότητας» αλλά με κριτήρια Υγείας και Ζωής. Δύσκολο να το καταλάβουν αυτό οι Πορτοσάλτε…
