Σε μια μάχη, η εξέλιξη μπορεί να επιβάλλει υποχωρήσεις, αναδιπλώσεις, τακτικές κινήσεις για να αποτραπεί η ήττα και να σωθεί η προοπτική μιας μελλοντικής νικηφόρας έκβασης του πολέμου. Και όλα αυτά έχουν αξία όταν υπηρετούν μια στρατηγική.
Τα παραπάνω, βεβαίως, ισχύουν υπό την μία και μοναδική προϋπόθεση, ότι υπάρχει… πόλεμος.
Χρησιμοποιούμε στο σημερινό μας σχόλιο πολεμικούς όρους γιατί η ίδια η κυβέρνηση έδωσε εξ αρχής πολεμικό χαρακτήρα στην αντιπαράθεση με τους δανειστές. Μόνο που ως στρατηγικό στόχο όρισε την παραμονή στο ίδιο στρατόπεδο με τον… «εχθρό».
Και αφού το έφερε η κουβέντα στον «πόλεμο», ας θυμηθούμε έναν από τους αφορισμούς του μεγάλου θεωρητικού της στρατηγικής, Σουν Τζου: «Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα».
