Μια παράγκα που στάζει και που μπαίνει τ΄ αγιάζι από τις ρωγμές των τοίχων. Και σε ξεπαγιάζει. Στο παραγώνι ένα σεντούκι γεμάτο με ιστορικά μεγαλεία, με όλους εκείνους που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Τους σοφούς, τους στρατηλάτες, τους ήρωες, τους ποιητές. Έναν τεράστιο όγκο πολιτιστικής προσφοράς στην ανθρωπότητα, που αραχνιάζει στο σεντούκι της Ιστορίας. Για να βγει προψές ο Ολάντ να επισημάνει σ΄ ολάκαιρη την ανθρωπότητα ότι: Η Ελλάδα δεν είναι απλά μια χώρα σε μια γωνία της Ευρώπης. Είναι ένας Πολιτισμός που κυλάει στο DNA της ανθρωπότητας.
Αυτή τη χώρα έχει γραμμένη στ΄ άρ…. του ο Σόιμπλε. Ο άνθρωπος που θα μείνει στην Ιστορία σαν ένας αριθμολάγνος με πολλαπλές αναπηρίες, κυρίως πνευματικές. Του πέρασε όμως.
Ξανά τώρα, σ΄ αυτή την ετοιμόρροπη παράγκα, που καθένας από μας πασχίζει πως θα της βάλει υποστηρικτικά δοκάρια, να μην σωριαστεί και κάποιοι ονειρεύονται μάλιστα να την καταστήσουν Μέγαρο περίλαμπρο.
Πριν απ΄ όλα αυτά όμως, θα πρέπει να βρει τρόπο να στηρίξει τα θεμέλια. Και να δώσει, εξ αρχής, μια πειστική απάντηση στο ερώτημα: Πως αυτή η χώρα μπορεί να καταστεί, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, ασφαλής, χωρίς εταίρους και συμμάχους, στο σημερινό περιβάλλον;
Επίσης, αν δύναται αυτή η χώρα να επιλέξει τους συμμάχους της, ή οι σύμμαχοι να την επιλέξουν. Η τελευταία απόπειρα στήριξης μας από τη Ρωσία έδειξε ότι δεν επιλέγουμε εμείς, μας επιλέγουν.
Και μια ματιά τώρα, σ αυτά τα θεμέλια της παράγκας πού τρίζουν χρόνια τώρα και μας προειδοποιούν για την κατάρρευση.
Θα καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία μέσα από την δημοσιογραφική μου διαδρομή.
Έζησα μια κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος όλα αυτά τα χρόνια. Την απόλυτη απαξίωση της αξιοκρατίας, με την προώθηση φίλων κουμπάρων, αδελφών και λοιπών συγγενών, σε βάρος ανθρώπων που και ικανοί ήταν και τίμιοι. Σ΄ όλη αυτή την πορεία, διαπίστωσα ότι ποτέ όλοι δεν ήταν ίσοι, μηδέ καν απέναντι στο νόμο. Υπήρχαν πάντα κάποιοι που ήταν πιο ίσοι, πιο σύντροφοι, πιο φίλοι. Και κατά τεκμήριο, όλοι αυτοί οι «πιο», περιστοίχιζαν την εξουσία και καταλάμβαναν θέσεις και δουλειές.
Η συναλλαγή της διαπλοκής με όλα τα κόμματα έδωσε και πήρε. Έτσι, ζήσαμε διάφορους φίλους, κουμπάρους και γνωστούς ν΄ αναλαμβάνουν εργολαβίες και να βρίσκονται ακόμα και…ιδιοκτήτες καναλιών!
Και για να διατηρούν την ασυλία τους στό διηνεκές, αλλά και την ιδιότυπη προστασία από το πολιτικό σύστημα, είχαν τον τρόπο να αιμοδοτούν κατ΄ αναλογίαν ισχύος, κόμματα και υποψήφιους. Μέχρι και γραφεία δωρεάν τους παρείχαν οι εργολάβοι. Κι αυτοί, φρόντιζαν μέσα από σειρά τροπολογιών , που περνούσαν νύκτωρ από το κοινοβούλιο, να ανταποδίδουν την υποχρέωση.
Η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος άγγιξε κόκκινο, με τον ελληνικό λαό μοιραίο και άβουλο παρατηρητή, αλλά κι αδύναμο να παρέμβει.
ΚΑΝΕΙΣ, απ όλους αυτούς, δεν ΑΠΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ.
Έτσι, δημιουργήθηκε μια κυρίαρχη τάξη βασισμένη στην απόλυτη ανομία και στην κατάχρηση. Έτσι καθιερώθηκε η αξιωματική αρχή, πως αν είσαι τίμιος είσαι και… μαλάκας. Έτσι , επιβλήθηκε η απόλυτη τρομοκρατία, ότι αν δεν στέργεις στ΄ αφεντικά, τη γάμησες…
Τότε αυτή η χώρα έφτασε να μοιάζει μ΄ ένα παραλιακό μαγαζί, που ελέγχεται απόλυτα από μια ιδιότυπη μαφία. Μια μαφία που έχει τον τρόπο της να τρομοκρατεί και να εξαφανίζει τούς αντιπάλους της. Μια μαφία που έχει τους «κοφτόφατσες» της στην είσοδο, οι οποίοι επιτρέπουν μόνο στους εκλεκτούς να περάσουν μέσα. Μια μαφία που διαθέτει τους βουλευτές της, τους υπουργούς της, τους πρωθυπουργούς της, τους δικαστές της και της Παναγίας τα μάτια…
Μέσα σ αυτό το ιδιότυπο περιβάλλον, καμιά κυβέρνηση ως τα σήμερα:
Δεν κίνησε τις διαδικασίες για να διωχθούν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ λαθρέμποροι, να κλειστούν στη φυλακή και να δημευθεί η περιουσία τους.
Δεν κινήθηκε ποτέ καμιά ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ διαδικασία ελέγχου ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ, οικονομικά ισχυρών παραγόντων.
Δεν κινήθηκε καμιά διαδικασία εναντίον εργολάβων που πλούτισαν σε βάρος του ελληνικού λαού, αφήνοντας έργα ημιτελή, ή άλλα που έχουν καταντήσει το «γεφύρι της Άρτας».
Δεν απομακρύνθηκαν από τον έλεγχο των επιχειρήσεων τους, άτομα που είναι ΥΠΟΔΙΚΑ και συμμετέχουν σε μέσα επιρροής της Κοινής Γνώμης.
Δεν αξιοποιήθηκαν ακόμα και επίσημες καταθέσεις σε ανακριτές, κατηγορουμένων. Υπάρχει ήδη στο διαδίκτυο η κατάθεση Χριστοφοράκου στο Γερμανό ανακριτή, που λέει σε ποιους τα έσκαγε κανονικά η Ζίμενς.
Και κάτι βασικό και κεφαλαιώδες. Όλοι οι πολιτικοί παρακεντέδες όμνυαν στην Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλά πάντα λειτουργούσε ένα παράλληλο παρασκήνιο τρομοκράτησης των Ελλήνων δικαστών, για να προστατευθούν οι ημέτεροι.
Έτσι κάπως φτάσαμε σ αυτή τη παράγκα. Με το κεφάλαιο, που δεν καταθέτει έστω τις νόμιμες προμήθειες, που έχει χρέος σ΄ αυτή τη χώρα, να συνεχίζει να μας εκβιάζει. Με πρώτους τους εφοπλιστές που μας απειλούν ότι θα τα μαζέψουν και θα φύγουν. Χωρίς να ντρέπονται για το γεγονός ότι μια χώρα φτωχοποιημένη, διαθέτει την πρώτη Ναυτιλία στον κόσμο. Με αποτέλεσμα, να βγει προχθές ο φίλος και συμμαθητής τους, ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Νιάρχου και να δηλώσει ότι λυπάται γι αυτούς. Γι΄ αυτούς, που σ΄ αυτή την κρίσιμη στιγμή δεν στηρίζουν την πατρίδα τους..
Και τώρα πια, έχουμε φτάσει στην κατάρρευση. Ώρα είναι να έρθει και η κρίση για όλους αυτούς. Γιατί αυτοί είναι που άνοιξαν ορθάνοιχτα την πόρτα στο Σόιμπλε. Κι αν εμείς δεν απαλλαγούμε πρώτα από τούς εσωτερικούς εχθρούς αυτής τής χώρας, από τα σαράκια που ξεσκίζουν τα θεμέλια τής παράγκας, Ε, δεν πρόκειται να την αναστηλώσουμε στον αιώνα τον άπαντα.
Υ.Γ. Και λίγη…οικονομία στην χρήση του όρου “Οπορτουνισμος-στής”, ίσως να βοηθούσε όλους.
