«Τι να κάνουμε;»…
Αυτό είναι το ερώτημα που πλανάται πάνω από τον κόσμο όπου μια χούφτα “Κροίσοι” κατέχουν πλούτο που ισούται με τα υπάρχοντα 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, δηλαδή το 50% του πληθυσμού της Γης.
Πάνω από τον κόσμο των 3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που «ζουν» με 2 και 3 δολάρια την ημέρα την ώρα που 500 μεγιστάνες, το 0,000066% του παγκόσμιου πληθυσμού, κατέχουν πλούτη τριπλάσια από το ΑΕΠ της Αφρικής των 65 χωρών και των 1,3 δις κατοίκων.
Πάνω από την Ευρώπη των 120 εκατομμυρίων φτωχών και απόκληρων, πάνω από τον κόσμο που 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε μέρα (κάθε μέρα…) λόγω της φτώχειας και έλλειψης στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας.
Πάνω από τον κόσμο που στις πρώτες τρεις βδομάδες της πανδημίας καταμετρήθηκαν 14 εκατομμύρια νέοι άνεργοι και που μέχρι και οι Times του Λονδίνου έφτασαν να γράφουν ότι “ο ιός ξυπνά την πάλη των τάξεων”…
Πάνω από την Ελλάδα των Μνημονίων, της καταχνιάς, της προ και μετά κορωνοιού “κανονικότητας”.
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, σε άλλες (;) συνθήκες το ίδιο αυτό ερώτημα είχε τεθεί και είχε απαντηθεί από τον άνθρωπο που σήμερα συμπληρώνονται 152 χρόνια από την γέννησή του, στις 22 Απρίλη 1870: Τον ΛΕΝΙΝ.
Κατ’ αρχάς, όμως, τι σόι άνθρωπος, τι σόι τύπος ήταν ο Λένιν, ώστε να αξίζει να δώσουμε βάση στην άποψή του για το «τι να κάνουμε» εμείς σήμερα;
«ΛΕΝΙΝ, Ο ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»,
έγραφε μετά τον θάνατό του ο Μαγιακόφσκι. Αλλά ο Μαγιακόφσκι λάτρευε τον Λένιν και ίσως δεν θα μπορούσε να είναι αντικειμενικός στην κρίση του.
Είναι σημαντικότερο, επομένως, να μας περιγράψει την προσωπικότητά του κάποιος που οι σχέσεις του μαζί του υπήρξαν, το λιγότερο, πολυκύμαντες:
«ΟΛΕΝΙΝ – ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΡΟΤΣΚΙ – ΑΝΕΧΟΤΑΝ ΤΗΝ ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ ΑΠΟ ΕΓΚΩΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΝΑΣ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΣ ΠΕΖΟΣ ΥΠΟΜΕΝΕΙ ΤΗ ΒΡΟΧΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΞΩΠΟΡΤΑ».
Και ως πολιτικός, ως ηγέτης; Ο Τρότσκι πάλι αναφέρει:
«ΔΕΝ ΕΠΕΒΑΛΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ. ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΤΙΣ ΜΑΖΕΣ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑ».
Αλλά δεν έχει λιγότερη σημασία να δει κανείς πως μιλούσαν για τον Λένιν οι ίδιοι οι ταξικοί του αντίπαλοι:
«ΟΛΕΝΙΝ ΗΤΟ Η ΕΠΙΦΑΝΕΣΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΕΔΕΙΞΕΝ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»
σημείωναν σε άρθρο τους οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης την επόμενη του θανάτου του ενώ οι Τάϊμς του Λονδίνου έκαναν λόγο για
«ΤΟ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΘΕ ΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ»(HTTPS://ATEXNOS.GR, 20/1/2017)
Όσο για τα παρακάτω δεν τα έγραψε κάποιος «όποιος κι όποιος». Και κυρίως δεν τα ισχυρίζεται κάποιος που πάσχει από μαρξιστικές και λενινιστικές «παρωπίδες». Ο ύμνος στον Μαρξ και τον Λένιν προέρχεται από έναν υπουργό Οικονομικών του… Ρήγκαν! Τον Πολ Κρεγκ Ρόµπερτς. Έγραψε:
«ΑΝ Ο ΜΑΡΞ ΚΑΙ Ο ΛΕΝΙΝ ΗΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΒΑΣΙΚΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΝΟΜΠΕΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Ο ΜΑΡΞ ΠΡΟΕΒΛΕΨΕ ΤΗΝ ΠΡΟΪΟΥΣΑ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΛΕΝΙΝ ΠΡΟΕΙΔΕ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΚΕΡΔΩΝ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΑ “ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ” ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΑΒΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΠΕΛ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ, ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΩΝΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ…» (1)
Φυσικά ο Λένιν δεν θα πάρει ποτέ το βραβείο Νόμπελ. Παρότι είναι ο άνθρωπος που με διεξοδικό τρόπο προσδιόρισε αυτό που ζούμε (και) σήμερα: Δηλαδή τον ζυγό του «αποικιακού» και «τοκογλυφικού ιµπεριαλισµού» (2). Ο Λένιν, αντίθετα, θα συνεχίσει να βαφτίζεται «ξεπερασμένος» από τους αδαείς. Αλλά θα είναι πάντα εκείνος που ανέλυσε ότι:
«ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΟΤΙ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ Η ΤΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ (…). Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ Η Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΕΙΝΗ ΒΑΘΜΙΔΑΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΟΠΟΥ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΕΛΩΡΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ. Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΠΑΝΩ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΜΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗΔΥΝΑΜΗ, ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ» (3).
Ο Λένιν δεν θα πάρει ποτέ το Νόμπελ. Βλέπετε όσα είχε να μας πει (από τότε!) για την κυρία… Μέρκελ και για τα «χαιδεμένα παιδιά» των εκάστοτε «Μέρκελ» που είναι σπαρμένα στις «μισοαποικίες» των μεγάλων Δυνάμεων, είναι ενοχλητικά. Έγραφε:
«ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΓΙΝΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΙΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (…) Η ΑΓΓΛΙΑ, Η ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΟΧΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 70 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΡΟΥΒΛΙΑ. ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΥΝ ΤΟ «ΘΕΜΙΤΟ» ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑΚΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΥΤΣΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΣΟ – ΕΝΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΡΟΥΒΛΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ – ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΩΝ, ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΤΟΛΟ ΚΑΙ «ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝ» ΣΤΙΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΙΣΟΑΠΟΙΚΙΕΣ ΤΑ ΧΑΪΔΕΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ «ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ» ΣΑΝ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΣ, ΠΡΟΞΕΝΟΥΣ, ΠΡΕΣΒΕΥΤΕΣ, ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΒΔΕΛΛΕΣ» (4).
Παρόλα αυτά,το ερώτημα παραμένει: Έχει να πει κάτι ο Λένιν στους εργαζόμενους και στους άνεργους, σήμερα; Έχουν νόημα τα λόγια του στην εποχή του Wi – Fi; Μπορούν να ακουστούν μέσα σε όλη αυτή την οχλαγωγία από το σαφάρι των Πόκεμον; Και κυρίως:Τι προοπτική, τι διδάγματα μπορεί να προσφέρει η πολιτική δράση του εκατό χρόνια μετά, τώρα που επήλθε πια το «Τέλος της Ιστορίας»και το εγχείρημα της Οκτωβριανής Επανάστασης ανατράπηκε;
Μια σκέψη είναι αυτή που διατυπώθηκε από τον Σαρτρ: Ο μαρξισμός, έλεγε ο Γάλλος φιλόσοφος,
«ΕΙΝΑΙ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΝΕΔΕΙΞΑΝ».
Και ο Λένιν δεν εκπροσωπεί τίποτα λιγότερο από αυτό: Τον μαρξισμό στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Δηλαδή την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας των μονοπωλίων στον κόσμο. Η’ μήπως σήμερα, επί «Ζήμενς» και «Κρούπ», επί Novartisκαι Ντόιτσε Μπανκ,επί τραπεζιτών και εργολάβων, ζούμε σε κάποια άλλη εποχή;
Αν πάλι ο Σαρτρ δεν ακούγεται και τόσο πειστικός στα αυτιά ορισμένων, τότε τους προτείνουμε να λάβουν τοις μετρητοίς τον κ.Σαμαρά και τον κ.Τσίπρα. Αυτοί είναι που επί πρωθυπουργίας του πρώτου μνημόνευαν τον Λένιν στη Βουλή συχνότερα κι από το ΚΚΕ. Ας πάρουν τοις μετρητοίς και τον κ.Στουρνάρα. Αυτός (!) ήταν που επαναλάμβανε ότι διαβάζει τον Λένιν. Ανελλιπώς μάλιστα, όπως έλεγε από τη θέση του υπουργού Οικονομικών.
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από κάθε του υπογραφή κάτω από κόφτες και μνημόνια, είναι σύνηθες να βγαίνει και κάποιος «αριστερούλης» του (πρώτος διδάξας ο κ.Τσίπρας αμέσως μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου) για να ξεπλύνει την ξεφτίλα του – πως; – απαγγέλλοντας Λένιν.
Οι μαρτυρίες όλων των παραπάνω όσο να ‘ναι μια κάποια πιστοποίηση της επικαιρότητας της λενινιστικής παρακαταθήκης προσφέρουν. Ειδικά αν αναλογιστούμε όσα διαπράττουν. Γεγονός που πείθει ότι ο λόγος που αναφέρονται στον Λένιν και ξεπατικώνουν τσιτάτα του, είναι για να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα…
Τι να κάνουμε;», συνεπώς. Αλλά όχι κατά τους παραχαράκτες του Λένιν, μα σύμφωνα με τον ίδιο τον μπολσεβίκο ηγέτη;
Χρέος
Για παράδειγμα, στην Ελλάδα που λιμοκτονεί υπό το βάρος των χρεών έχει ο Λένιν να μας πει κάτι; Έχει να προτείνει κάτι στους Έλληνες του μόχθου που – ως μη όφειλαν – έχουν πληρώσει αυτά τα χρέη χίλιες φορές, αλλά τους επιβάλλουν να τα πληρώσουν άλλες χίλιες;
«…νομίζουμε – έλεγε ο Λένιν απευθυνόμενος στους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου – πως για την ακύρωση των χρεών θα αναγκαστούν (σσ: οι λαοί) να περιμένουν κάτι άλλο και να δουλέψουν σε κάποια άλλη κατεύθυνση, χωρίς να υπολογίζουν στη «γενναιοψυχία» των κυρίων καπιταλιστών».
Τι έκανε λοιπόν ο Λένιν που δεν επαφίετο στην «γενναιοδωρία» των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων και φυσικά δεν «διαπραγματευόταν» μαζί τους;
ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 1918, Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠΟΓΕΓΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ, ΑΚΥΡΩΣΕ ΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΥΝΑΨΕΙ Η ΤΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΤΕΛΟΣ!
Όμως, οι Μπολσεβίκοι, επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστές, δηλαδή και πατριώτες και διεθνιστές, την ώρα που οι πολιτικοί προπάτορες του ελληνικού αστικού πολιτικού κόσμου έστελναν στρατό εναντίον τους, εκείνοι, όσον αφορά την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, να τι έκαναν:
«ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΗΤΑΝ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ (ΔΟΕ), ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΤΟ 1897, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (…) ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΕΚΟΜΙΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΦΕΛΗ. Η ΝΕΑΡΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ, ΑΠΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΑ 100 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΥΣΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΦΡΑΓΚΑ. ΑΚΟΜΑ, Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΟΡΟΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΥΑΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (…)» (ΚΩΣΤΑΣ ΑΥΓΗΤΙΔΗΣ, «Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ (1918-1920)», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ»).
Έτσι αντιμετώπισαν, λοιπόν, οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν τα θέματα του χρέους.
Κυβερνήσεις
Και για τους εκάστοτε «σωτήρες» μας; Έχει να πει κάτι ο Λένιν που να εξηγεί τον ρόλο τους; Η άποψή του δεν μας φαίνεται και πολύ παράταιρη:
«ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΕΛΕΓΕ – ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ (…) ΣΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΠΛΟΥΣΙΩΝ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ, Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ, ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ, ΟΙ ΞΙΦΟΛΟΓΧΕΣ ΚΑΙ Ο ΒΟΥΡΔΟΥΛΑΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΕΙΣ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΕΥΓΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΟΤΙ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ».
Τα διδάγματα της κρίσης
Μήπως ο Λένιν, που φυσικά δεν θα πάρει ποτέ το Νόμπελ – πράγμα που προφανώς ουδόλως θα τον ενδιέφερε και θα τον απασχολούσε – έχει να μας πει κάτι για την κρίση;
ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ «ΜΙΣΟΑΠΟΙΚΙΕΣ» ΚΑΙ ΣΤΙΣ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ», ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ, ΤΑ ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΤΩΝ «ΧΑΙΔΕΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ» ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΥΠΟΨΗ ΜΑΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ «ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ». ΚΑΙ –ΚΥΡΙΩΣ – ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. Ο ΛΕΝΙΝ ΕΓΡΑΦΕ:
«ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΕΡΔΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΟΥΝ ΤΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ, ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ. ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗΝ ΟΛΗ Η ΜΑΖΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΒΟΥΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΑΠΟ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. Σ’ ΟΛΕΣ ΟΜΩΣ ΤΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΑ ΕΝΝΙΑ ΔΕΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΦΤΩΧΟΥΣ: ΑΠΟ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΕΝΑ ΠΕΝΙΧΡΟΤΑΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ, ΑΠΟ ΑΓΡΟΤΕΣ ΠΟΥ, ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΣ ΜΑΖΑ, ΖΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.
ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ, ΟΤΑΝ Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΝΘΗΣΗΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΦΤΩΧΗ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΑΥΞΑΝΕΙ ΟΛΟΕΝΑ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ, ΤΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΠΟΘΗΚΩΝ, ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΚΤΛ., ΟΜΩΣ, ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΥΞΗΣΗ, ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΖΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ, ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΕ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΕΤΟΙΑ, ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ.
Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΡΠΑΧΤΕΙ Η ΓΗ, ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ, ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ Κ.Τ.Λ. ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΤΟΜΙΚΟΥΣ ΙΔΙΟΧΤΗΤΕΣ, ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ.
Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ: ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΧΤΗΘΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ (…) ΟΜΩΣ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΕΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ, ΩΣΠΟΥ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ (…)» (5).
Εκτός από λόγια, όμως, ο Λένιν συνήθιζε να κάνει και πράξεις. Οι οποίες συμβάδιζαν με τα λόγια του. Ως εκ τούτου, πιστός στις θέσεις του να μην επαφίεται στην «γενναιοδωρία» των δημίων του λαού, πιστός στην θέση του για το ξεπέρασμα της κρίσης υπέρ των πολλών, πιστός στη θέση του ότι οι κυβερνήσεις του λαού δεν στέκονται «πάνω από τάξεις» αλλά εκπροσωπούν την τάξη των καταπιεσμένων, φρόντισε:
1) Στις 26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης –να υπογράψει το Διάταγμα για την Ειρήνη με το οποίο έβγαζε τη Ρωσία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και έξω από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είχε υπογράψει, δηλαδή, κανένα κείμενο με το οποίο να αναγνωρίζει την παραμονή της Ρωσίας σε κανένα «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» με τους ιμπεριαλιστές ούτε κανένα κείμενο που έθετε την εσωτερική πολιτική στη Ρωσία υπό την «αξιολόγηση», την «εποπτεία» και την «επιτήρηση» των ιμπεριαλιστών.
2) Την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Διάταγμα για τη Γη με το οποίο καταργήθηκε – χωρίς καμία αποζημίωση – η ιδιοκτησία της γης από τους τσιφλικάδες, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκρατορικής και της μοναστηριακής. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει τίποτα που να μιλά για επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, για το ξεπούλημα του λιμανιού στην Cosco, των αεροδρομίων στη Fraport, του ΟΣΕ στους Ιταλούς και του Ελληνικού στον Λάτση.
3) Πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Νομοσχέδιο για τον Εργατικό έλεγχο στις βιομηχανικές, εμπορικές και τραπεζικές επιχειρήσεις.
4) Λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 14 Δεκέμβρη 1917) τον νόμο για την Εθνικοποίηση των Τραπεζών. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει κανένα κείμενο που να λέει ότι οι τραπεζίτες θα συνέχιζαν να πίνουν το αίμα του λαού μέσω τραπεζών που θα συνέχιζαν να ανακεφαλαιοποιούνται με λεφτά του λαού.
5) Λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 18 Γενάρη 1918) την Εθνικοποίηση του εμπορικού στόλου.Δεν πήγαινε δηλαδή στην Ένωση Εφοπλιστών μοιράζοντας φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές μαζί με υποκλίσεις στον «πατριωτισμό» τους.
6) Λίγες μέρες μετά την Επανάσταση (στις 9 Γενάρη 1918) υπέγραψε – επαναλαμβάνουμε – το Διάταγμα Ακύρωσης όλων των Εσωτερικών και Εξωτερικών Δανείων που είχε υπογράψει η τσαρική και η προηγούμενη αστική κυβέρνηση. Αρνήθηκε, δηλαδή, να πληρώνει εγχώριους και ξένους κλέφτες, ληστές, κερδοσκόπους και τοκογλύφους, τους είπε αν θεωρούν πως έχουν λαμβάνειν να πάνε να τα πάρουν από εκείνους που τα είχαν ξεκοκαλίσει και όχι από το ρώσικο λαό, και φυσικά ουδέποτε υπέγραψε κείμενο όπως αυτό:«Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα»…
Οι μετρ του εξυπνακισµού, φυσικά, επιμένουν: «Ναι», θα µας πουν ειρωνικά, «αλλά όση “σοφία” κι αν κρύβουν τα παραπάνω λόγια του Λένιν, όση αποφασιστικότητα κι αν δείχνουν οι πράξεις του, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι τα “καθεστώτα’’ που δημιουργήθηκαν από τον Λένιν και τους οµοίους του κατέρρευσαν».
Από τέτοιες τοποθετήσεις του συρµού άλλο τίποτα. Αυτού του τύπου οι αναγνώσεις της Ιστορίας είναι τόσο «εμβριθείς», ώστε να µην προκαλεί πια καµία εντύπωση ότι παραγνωρίζουν ακόµη και τα στοιχειώδη:
ΠΡΩΤΟΝ, ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ «ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ», Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΙΛΝΤ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΗ: «ΕΝΑΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΚΑΝ, ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΝΕΙ ΕΞΩ ΤΗ ΜΟΝΗ ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΕΤΑΙ. ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙ, ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΠΕΡΑ ΚΑΙ, ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΧΩΡΑ, ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙ. ΠΡΟΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΥΤΟΠΙΑΣ».
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ΟΤΙ Ο ΛΕΝΙΝ – ΚΑΙ ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ – ΕΙΧΕ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ ΑΝΟΗΣΙΑ», ΕΓΡΑΦΕ. ΤΟ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ «ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ» ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ ΑΝΟΗΣΙΑ», ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΕ Ο ΛΕΝΙΝ.
ΤΡΙΤΟΝ, ΟΤΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΙΤΗΜΑ ΝΑ «ΞΕΛΑΣΠΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΕ Ο ΜΑΡΞ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΙΣΙΝΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ: «ΠΕΘΑΝΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»!
Ο Λένιν, λοιπόν, εκείνο που πάνω απ’ όλα συμβολίζει, για μας φυσικά, είναι η αστείρευτη δύναμη που περικλείεται στην μετατροπή του κοινωνικού δίκιου σε πολιτική δράση.
Συμβολίζει εκείνη την ακατάβλητη ζωντάνια της σκέψης και της θεωρίας που δεν γίνεται «πατρόν», δεν γίνεται «δόγμα», αλλά εργαλείο και καθοδήγηση για δράση στην προοπτική ενός κόσμου χωρίς ίχνος δεσποτισμού, όπου
«Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΛΩΝ».
Αυτός είναι και ο λόγος της «αθανασίας» του Λένιν αλλά και ο λόγος που κανένας – κομμουνιστής τουλάχιστον – δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τα λόγια του Μαγιακόφσκι:
«ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ: ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΜΠΕΣ/ ΜΗΝ ΤΥΠΩΝΕΤΕ ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΣΕ ΠΛΑΚΑΤ,/ΚΕΡΟΠΑΝΑ, ΠΙΑΤΑ, ΠΟΤΗΡΙΑ, ΤΑΜΠΑΚΕΡΕΣ./ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΜΠΡΟΥΝΤΖΟ./ ΜΗΝ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΕΙΤΕ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟΥ ΒΑΔΙΣΜΑ/ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ/ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ/ ΠΟΔΗΓΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ./ ΑΚΟΜΑ Ο ΛΕΝΙΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ/ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ/ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ, ΟΧΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ/- ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ – ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΣΑΣ/ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΤΕ./ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ/ ΠΟΥ Σ’ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΛΕΜΑΓΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ/ ΜΗΝ ΤΟΝ ΚΑΝΕΤΕ ΣΚΕΥΟΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΡΙΞΤΕ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ – ΜΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ»
(1) Πολ Κρεγκ Ρόµπερτς, υπουργός Οικονοµικών των ΗΠΑ επί προεδρίας Ρίγκαν, περιοδικό CounterPunch, Τα Νέα, 9.10.2010.
(2) Λένιν, Άπαντα, τόµος 27, σελ. 367, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
(3) Λένιν, Άπαντα, τόµος 27, σελ. 362, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
(4) Λένιν, Άπαντα, τόμος 26, σελ. 360 – 363, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
(5) Λένιν, απόσπασμα από το άρθρο «Τα διδάγματα της κρίσης», δημοσιεύτηκε στην «Ισκρα» τον Αύγουστο του 1901, «Απαντα», τόμος 5ος, σελ. 85 – 86, έκδοση «Σύγχρονη Εποχή»).
