Tο στέμμα της Βασίλισσας. Πόσα και πόσα δεν ακούσαμε και δεν είδαμε τις μέρες της κηδείας της Ελισάβετ. Πόσα κιλά είναι, πόσα διαμάντια έχει, ποιος και γιατί πρέπει να το ακουμπάει. Και όμως, το στέμμα είναι σαν να έχει πάνω του γραμμένη την ιστορία της ανθρωπότητας. Μια όχι και τόσο ρόδινη ιστορία που σίγουρα έρχεται σε αντίθεση με τη λάμψη του στέμματος και της τελετής για τον ενταφιασμό της αυτού μεγαλειότητας.
Αν παρατηρήσεις το στέμμα και δεις ένα-ένα τα διαμαντάκια αυτά, θα δεις ότι έχουν όνομα και επώνυμο. Είναι τα ονόματα όλων εκείνων των σκλάβων που δούλευαν στα αδαμαντορυχία της αυτοκρατορίας, πολλοί εκ των οποίων παιδιά.
Η βασίλισσα βέβαια, ποτέ δεν ασχολήθηκε με τέτοια μικροπράγματα, αφού τα τελευταία χρόνια ειδικά, σχεδίαζε με κάθε λεπτομέρεια, το πρωτόκολλο για την τελετή της κηδείας της. Που να της μείνει χρόνος για σκέψη. Είναι δυνατόν να σκεφτεί τα παιδιά και τους σκλάβους που πέθαιναν για το στέμμα της; Εδώ υπήρχε το δίλλημα από ποια στενά και με τι ταχύτητα θα περιοδεύσει η νεκροφόρα της. Για τέτοιο παρασιτισμό μιλάμε.
Φανταστείτε τι ιδέα είχε για τον εαυτό της η μεγαλειότατη και πόσο καταπιεσμένο φανφαρονισμό, για να σχεδιάσει αυτή την πανάκριβη και εντελώς κιτς τελετή. Αυτός ο παρασιτισμός είναι που έκανε κόσμο και ντουνιά να λιγώσει όλες αυτές τις μέρες…
