H καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και στην Κορσική έβρεχε την Πέμπτη, ημέρα της διεξαγωγής της Μεσογειακής Διάσκεψης, αλλά δεν «έβρεχε» πολυπόθητες συμφωνίες, παρά μόνο παιχνίδια με τις λέξεις όπως αλληλεγγύη, στήριξη, κυρώσεις… που φάνταζαν σαν καθρεφτάκια που κάποτε άλλοτε έδιναν αποικιοκράτες σε ιθαγενείς, εποφθαλμιώντας τη γη και τον πλούτο τους.
Στη δικιά μας περίπτωση, οι Γάλλοι αφού έχουν εξασφαλίσει το μεγαλύτερο μέρος της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων στις θαλάσσιες περιοχές μας, περιμένουν τώρα την αγορά -με χρήματα φυσικά που θα μας δανείσουν- Ραφάλ, φρεγατών κι ότι άλλο διαθέτει η αμυντική τους βιομηχανία, η οποία βλέπει με το πέρασμα των χρόνων τις παραγγελίες της να μειώνονται και να μην πιάνει τους στόχους της. Αν όμως επιτευχθούν αγορές κι από την Ελλάδα, στα γαλλικά κρατικά ταμεία θα εισρεύσει ζεστό χρήμα, ενώ η γαλλική κυβέρνηση θα έχει εξασφαλίσει για τα επόμενα χρόνια, εργασία σε χιλιάδες εργαζόμενους – ψηφοφόρους, οι οποίοι χαρίζουν την ψήφο τους εκεί που τρώνε ψωμί.
Είναι τέτοια η αγωνία του Εμανουέλ Μακρόν να πουλήσει, που δεν το έβαλε κάτω μετά την ψυχρολουσία του Ιουλίου, όταν από ελληνικής πλευράς δεν επισφραγίστηκε η αμυντική συμφωνία μεταξύ των δυο χωρών, παρόλο που στο Ελιζέ ήταν όλα έτοιμα για να πέσουν οι υπογραφές.
Έτσι, ο Γάλλος πρόεδρος άδραξε την ευκαιρία των κλιμακούμενων τουρκικών προκλήσεων και διοργάνωσε κακήν-κακώς, μέχρι και «Ευρωμεσογειακή Διάσκεψη» (που τη θυμήθηκε;) στο τουριστικό θέρετρο Πορτίτσιο, όπου συμπρωταγωνιστής του για μια μέρα έγινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρόλο που στο πλευρό του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, είχε τον Κύπριο Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος έχει αποδειχθεί «καλύτερος πελάτης», πιο συνεπής και πιο τολμηρός από τον Έλληνα ομόλογο του, καθώς η Κύπρος έχει ήδη περάσει από το «γαλλικό» ταμείο κι έχει υπογράψει συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, που μένει να αποδειχθεί και εμπράκτως στην περίπτωση που…
Ηταν δε τέτοια η σημασία της Διάσκεψης, που την ίδια μέρα αλλά και την επομένη, σχεδόν κανένα γαλλικό μέσο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν ασχολήθηκε με το γεγονός! Κι εκείνα που το έπραξαν δημοσίευσαν μικρά αποσπάσματα από την συνέντευξη τύπου των επτά ηγετών, που ήταν αντιγραφές από ένα αδιάφορο τηλεγράφημα του γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων.
Πάντως, για να μην κακοκαρδίσουμε τους θαυμαστές του Γάλλου προέδρου, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως ο Μακρόν προσπαθεί πραγματικά κάτι να κάνει, όχι μόνο για να επανακτήσει τη χαμένη ισχύ που είχε η χώρα του στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για τον ίδιο. Η προσπάθεια του να κλέψει την παράσταση από τη Μέρκελ στην Ευρωπαϊκή σκηνή και η ενασχόληση του με τα ελληνοτουρκικά, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αποδράσει από τις καθημερινές αποδοκιμασίες που εισπράττει στο εσωτερικό της χώρας του και από την δυσαρέσκεια του κόσμου, που ξεχειλίζει για τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει.
Ωστόσο παρά τον…ακτιβισμό του, φαίνεται πως δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα γιατί τα συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πολλά, σημαντικά και εμπλέκονται υπερδυνάμεις όπως είναι οι ΗΠΑ, αλλά και χώρες πανίσχυρες τους κόλπους της ΕΕ έναντι της Γαλλίας, όπως είναι η Γερμανία της Μέρκελ, η οποία σε όλα τα ζητήματα έχει πάντα τον τελευταίο λόγο.
Έτσι, η Ευρωμεσογειακή Σύνοδος γέννησε ένα… ποντίκι. Επαναλήφθηκαν τα γλυκανάλατα πυροτεχνήματα «αλληλεγγύη», «στήριξη», «καταδίκη» και τα λοιπά που λέγονται σε κάθε «κρίσιμη» σύνοδο κι όσο για την αμυντική συμφωνία και τις υπογραφές για τα Ραφάλ και τις φρεγάτες, ακόμα ο Εμμανουέλ είναι στο περίμενε! Κάτι είπαν για έναν οδικό χάρτη που θα καταλήξει στις υπογραφές, όμως ουδείς έλαβε γνώση για το περιεχόμενο του, καθώς τουλάχιστον ως προς το ζήτημα της αγοράς των γαλλικών φρεγατών άπο την Ελλάδα, οι ΗΠΑ που πουλάνε κι αυτές…πολεμικά πλοία (ο νοών νοείτω), ούτε που θέλουν να το ακούσουν! Όσο για το προβεβλημένο θέμα των κυρώσεων κατά της Τουρκίας, που υποτίθεται πως αποφασίστηκε από την Ολομέλεια της Διάσκεψης, ένα πουλάκι διέρρευσε πως η Μάλτα σφύριζε κλέφτικα, η Ισπανία τάχθηκε υπερ του διαλόγου, η Ιταλία μασούσε τα λόγια της, η Πορτογαλία ήταν σχετικά αδιάφορη…
– Ναι αλλά οι Έλληνες δημοσιογράφοι κύριε Διονύσιε…
– Παπαγάλιζαν τους διθυράμβους που τους διοχέτευε με γραπτά μηνύματα το επιτελείο του πρωθυπουργού τους, μιας και πρόσβαση στο ρεπορτάζ οι περισσότεροι δεν είχαν. Ο κορωνοϊός, έδωσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία σε διοργανωτές και απεσταλμένα κυβερνητικά κλιμάκια, να επιλέξουν στα δάχτυλα του ενός χεριού τους δημοσιογράφους που θα κάλυπταν εκ των έσω τη διάσκεψη και κατά συνέπεια να ελέγξουν με όλους τους τρόπους, την ενημέρωση των πολιτών!
