Οπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, έτσι και στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, κρίνεται κατ΄ αρχήν η απερχόμενη κυβέρνηση και η πολιτική της. Αναδεικνύεται όμως και η κυβέρνηση της «επόμενης μέρας».
Εν προκειμένω, η ήττα της συγκυβέρνησης προδιαγράφεται από τις δημοσκοπήσεις και όχι μόνο. Η καταψήφιση των δύο κομμάτων, που συγκρότησαν αυτή την κυβέρνηση, θεωρείται, από τη συντριπτική πλειοψηφία, απαραίτητη για την ανάσχεση (τουλάχιστον) αυτής της εφιαλτικής πορείας των τελευταίων χρόνων.
Γνωρίζουμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα διαμορφωθεί υπό το κράτος σκληρών διλημμάτων (πραγματικών, ή κατασκευασμένων), τα οποία τίθενται υπό τη μορφή: «Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας».
Γνωρίζουμε επίσης ότι το αποτέλεσμα θα προκύψει από την εφαρμογή ενός εκλογικού συστήματος που ευνοεί την προβολή αυτών των διλημμάτων και αλλοιώνει την αυθεντική καταγραφή των διαθέσεων του εκλογικού σώματος.
Ωστόσο, αν αυτές οι εκλογές δίνουν τη δυνατότητα να τερματισθεί ο βίος αυτής της κυβέρνησης, δίνουν και τη δυνατότητα να διασφαλισθεί και ο τερματισμός της πολιτικής της. Πράγμα καθόλου αυτονόητο αφού κατά το παρελθόν η εκλογική τιμωρία μιας κυβέρνησης έμενε «ανάπηρη», μιας και η επόμενη ακολουθούσε την πολιτική της προκατόχου της.
Η διασφάλιση του τερματισμού αυτής της πολιτικής σε συνδυασμό με την καταδίκη των φορέων της είναι στο χέρι του λαού, για να σταματήσει επιτέλους αυτό το σισύφειο μαρτύριο του.
Η τιμωρητική ψήφος δεν αρκεί…
