Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

«Τιμάμε την Σωτηρία Βασιλακοπούλου δυναμώνοντας τον αγώνα για όσα εκείνη πάλεψε»

Εκδήλωση τιμής και μνήμης στις πύλες της ΕΤΜΑ

Στις πύλες του πρώην κάτεργου της ΕΤΜΑ συγκεντρώθηκαν το απόγευμα φοιτητές και εργαζόμενοι ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών,..

Στις πύλες του πρώην κάτεργου της ΕΤΜΑ συγκεντρώθηκαν το απόγευμα φοιτητές και εργαζόμενοι ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Παντείου Πανεπιστημίου, της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργών και του κλαδικού Συνδικάτου Αττικής, για να τιμήσουν την Σωτηρία Βασιλακοπούλου.

Σαν σήμερα, πριν από 41 χρόνια, η ΚΝίτισσα φοιτήτρια της Παντείου δολοφονήθηκε από μπράβο της εργοδοσίας μπροστά στις πύλες του εργοστασίου καθώς μοίραζε προκηρύξεις του ΚΚΕ, παραμονές εργατικής απεργίας.

Οι ομιλητές της εκδήλωσης χαιρέτισαν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις μαθητών, γονιών, εκπαιδευτικών ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση κατακαλόκαιρο με τα σχολεία κλειστά, τονίζοντας πως αυτά τα μέτρα θα μείνουν στα χαρτιά.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ενός λεπτού σιγή και κατάθεση στεφάνων από την Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, την ΟΓΕ, Ομοσπονδίες, Συνδικάτα. Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ στεφάνι κατέθεσε ο Μανώλης Ραπανάκης. Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ ο Ιάσονας Φανός.

 
Στην εκδήλωση απηύθυνε χαιρετισμό η Χαρά Λαδά, μέλος του ΔΣ του ΦΣ Παντείου, η οποία σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ 41 χρόνια μετά γιατί η Σωτηρία δεν ήταν περαστική από αυτόν τον κόσμο. Με την αφοβία και την αποφασιστικότητά της θα είναι παράδειγμα για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

41 χρόνια μετά και οι όροι ζωής, δουλειάς και σπουδών χειροτερεύουν. Ακόμα και μέσα στην πανδημία, με τις σχολές ένα χρόνο κλειστές και τους εργαζόμενους να βιώνουν με τραγικό τρόπο τις συνέπειες. Η κυβέρνηση προχώρησε το νομοθετικό της έργο, διατηρώντας στο ακέραιο όλο το νομοθετικό πλαίσιο που παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ και το πήγε ένα βήμα παρακάτω για λογαριασμό της εργοδοσίας, στις ράγες των κατευθύνσεων της ΕΕ. Από το νομοσχέδιο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και το Ασφαλιστικό, το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο μέχρι την ωμή κυβερνητική παρέμβαση στη λειτουργία των Σωματείων και των Φοιτητικών Συλλόγων, με την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, με την προαναγγελία των “ενιαίων ψηφοδελτίων”, με την προσπάθεια για αναβίωση του Σπουδαστικού της Ασφάλειας. Όλα δείχνουν το μονόδρομο για τον κάθε φοιτητή σήμερα, αυτόν της ανάγκης οργάνωσης της πάλης του».

«Η πύλη της ΕΤΜΑ, με τη θυσία της Σωτηρίας, έγινε σταυροδρόμι ενότητας του εργατικού και φοιτητικού κινήματος», σημείωσε η Χαρά Λαδά και πρόσθεσε: «Η στάση της Σωτηρίας μάς θυμίζει ότι η θέση μας ως φοιτητές, είναι δίπλα στους εργαζόμενους. Γιατί εμείς, οι νέοι που σήμερα σπουδάζουμε, είμαστε η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης.

Το μέλλον που μας έχουν ετοιμάσει είναι αυτό της εργασιακής περιπλάνησης, της ανασφάλιστης εργασίας, της ανεργίας κι όλα αυτά στο όνομα χθες της “δίκαιης ανάπτυξης” και σήμερα “να βγούμε από την ύφεση εξαιτίας της πανδημίας”. Όλα αυτά για να στριμώξουμε τα όνειρά μας και το μέλλον μας στα ασφυκτικά όρια της κερδοφορίας του κεφαλαίου κι αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε».

Η Ευγενία Φράγκου, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Κλωστοφαντουργίας – Ιματισμού – Δέρματος, στάθηκε στα πολύτιμα συμπεράσματα που βγαίνουν από τη θυσία της Σ. Βασιλακοπούλου.

«Το αστικό κράτος είναι βαθιά ταξικό και εχθρικό για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται σήμερα στους τόπους δουλειάς, η ένταση της εργοδοτικής και κρατικής βίας και καταστολής, η ενίσχυση του νομικού πλαισίου περιστολής δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, με το σύνολο των απεργιών να βγαίνουν παράνομες, αποδεικνύουν τον ταξικό χαρακτήρα της Δικαιοσύνης και του κράτους.

Το νομοσχέδιο-έκτρωμα της κυβέρνησης που φέρνει τις απλήρωτες υπερωρίες με τη 10ωρη και 12ωρη δουλειά, η ωμή παρέμβαση κράτους και εργοδοσίας στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση των συνδικάτων αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η εργοδοσία ποτέ δεν παραδέχτηκε την κατάκτηση των εργαζομένων να έχουν τα Συνδικάτα τους στηρίγματα μέσα στους χώρους δουλειάς, όπου βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή “το δίκαιο των εκμεταλλευτών”. Έχουν στο στόχαστρό τους το απεργιακό δικαίωμα των εργαζομένων και δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι είναι “αναποτελεσματικό”, ότι “έχει φάει τα ψωμιά του”, γιατί γνωρίζουν καλά ότι αποτελεί την πιο αποτελεσματική μορφή πάλης που έδωσαν οι εργαζόμενοι στις μάχες για την κατάκτηση του 8ωρου, την Κοινωνική Ασφάλιση, τις ΣΣΕ, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Αποτελεί και σήμερα τον μεγάλο τους φόβο γιατί η πάλη των εργαζομένων έρχεται σε σύγκρουση με τα κέρδη του κεφαλαίου, έχει κατεύθυνση και προσανατολισμό την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών». Πηγή: 902.gr

Απόψεις