Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Να μη μείνουμε θεατές!

Καλό μας κάνει, να μην ξεχνάμε ότι από το 1896, όταν ξεκίνησαν στη χώρα μας, οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, μέχρι..

Καλό μας κάνει, να μην ξεχνάμε ότι από το 1896, όταν ξεκίνησαν στη χώρα μας, οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, μέχρι σήμερα, μέχρι αυτή τη στιγμή, που γράφεται αυτό το σημείωμα, ο αθλητισμός, η Φυσική Αγωγή, το παιχνίδι, Παγκοσμίως, βρίσκονται στα χέρια της άρχουσας τάξης και καθοδηγούνται από αυτήν.

Τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη δημιουργία των σοσιαλιστικών κρατών, όπου ΚΑΙ ο αθλητισμός βρήκε την πραγματική του θέση.

Το 1984, ο τότε Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Αντόνιο Σάμαρανκ (μέλος του φασιστικού Κόμματος Ισπανίας, στενός συνεργάτης του Φράνκο, Πρέσβης στη Σοβιετική Ένωση), μαζί με τον Ιταλό Πρόεδρο της IAAF (Παγκόσμια Ομοσπονδία στίβου) Πρίμο Νεμπιόλο (καλό παιδί…), αποφάσισαν να ανοίξουν την πόρτα της ΔΟΕ στον επαγγελματικό Αθλητισμό. Και… μας πήρε ο διάβολος.

Η μόνη που αντέδρασε, σε αυτή την απόφαση, που μετέτρεψε τα σπορ σε εμπόριο, ήταν η τότε Σοβιετική Ένωση επισημαίνοντας στον Πρόεδρο της ΔΟΕ, ότι με αυτή την απόφαση ανοίγει τους ¨ασκούς του Αιόλου», όπως και έγινε.

Ο Αθλητισμός, τα σπορ σήμερα είναι μια παγκόσμια «κοινή αγορά», η οποία βρίσκεται στα χέρια των πολυεθνικών. Κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί, ότι μέσα σε αυτή την «αγορά» υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις μέσα στις οποίες γεννιούνται και αναπτύσσονται τα ναρκωτικά, το ντόπινγκ, οι κλοπές, οι κάθε είδους παρανομίες, οι εκβιασμοί, οι δολοφονίες, οι συμμορίες, τα στοιχήματα κ. λπ. Ζωντανό, το παράδειγμα της IAAF.

Tα σπορ λοιπόν, σήμερα, είναι ένα πολύ ισχυρό αλλά ταυτόχρονα, και επικίνδυνο όπλο στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν είναι μόνο τα δις που κερδίζει. Το μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό κέρδος είναι το γεγονός, ότι επηρεάζει, καθοδηγεί, απονευρώνει, αποπροσανατολίζει, και βέβαια κυρίως, αποπολιτικοποιεί τους νέους ανθρώπους.

Αυτά βέβαια, είναι ζητήματα που τα ζουν οι Άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο. Ο καπιταλισμός πάντα ήθελε να ελέγχει την νεολαία. Το ερώτημα λοιπόν είναι, εδώ στη Χώρα μας, τι θα κάνουμε; Τι θα γίνουν τα παιδιά μας; Οι Αθλητικές μας Ομοσπονδίες δεν έχουν καμιά αγωνιστική διάθεση, οι Προπονητές μόνοι τους τι να κάνουν, καλά που υπάρχουν οι γονείς. Φτάνει αυτό; Η Αθλητική Ηγεσία, δεν βλέπει που πάνε τα πράγματα; Δεν βλέπει ποιοι κάνουν κουμάντο στο χώρο; Δεν θα πρέπει κάτι να γίνει;

Σχετικά θέματα

Απόψεις