Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

“Τελευταίο αντίο” σήμερα στον κομμουνιστή, αλύγιστο Μακρονησιώτη, Λάζαρο Κυρίτση

Σήμερα Πέμπτη στις 3 το μεσημέρι, στο Νεκροταφείο Ζωγράφου, αποχαιρετάμε με περηφάνια και απέραντο σεβασμό τον αλύγιστο Μακρονησιώτη, σύντροφο και φίλο Λάζαρο Κυρίτση. Η κηδεία του θα είναι πολιτική.

Σήμερα Πέμπτη στις 3 το μεσημέρι, στο Νεκροταφείο Ζωγράφου, αποχαιρετάμε με περηφάνια και απέραντο σεβασμό τον αλύγιστο Μακρονησιώτη, σύντροφο και φίλο Λάζαρο Κυρίτση. Η κηδεία του θα είναι πολιτική.

Η οικογένεια του, αντί στεφάνων, επιθυμεί να δοθούν χρήματα για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ, του Σπιτιού του Αγωνιστή και του Μουσείου της Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ).

Ο σύντροφος Λάζαρος είναι από τη δρακογενιά των αλύγιστων της ταξικής πάλης. Εζησε ως οργανωτής του ΕΑΜ, μαχητής του ΕΛΑΣ, αλύγιστος κρατούμενος του κολαστηρίου της Μακρονήσου και της χούντας, οργανωμένος κομμουνιστής στον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος, συνδικαλιστής δικηγόρος, δημοτικός σύμβουλος και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ, μπροστάρης στους αγώνες των συνταξιούχων, για πολλά χρόνια αντιπρόεδρος του ΔΣ της ΠΕΚΑΜ και ενεργό μέλος της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, σταθερός και αταλάντευτος προπαγανδιστής των θέσεων του ΚΚΕ, όπου κι αν βρίσκεται.

Γεννήθηκε το 1920 στη Χαραυγή Πωγωνίου Ιωαννίνων, όπου έμεινε μέχρι που τελείωσε την Α’ Γυμνασίου. Τότε μετακομίζει στην Αθήνα, για να βοηθήσει μαζί με τον αδελφό του στο μπακάλικο που άνοιξε ο πατέρας τους στου Χαροκόπου, και ταυτόχρονα συνεχίζει το Γυμνάσιο στην Καλλιθέα. Φτάνοντας στην Ε’ Γυμνασίου, ο αδελφός του έχει ήδη βρει καλύτερη δουλειά και προτείνει στον Λάζαρο να φύγει για την Παραμυθιά Θεσπρωτίας, όπου υπήρχε οικοτροφείο για να μείνει και να τελειώσει εκεί το Γυμνάσιο. Σε αυτό το σχολείο γνωρίστηκε για πρώτη φορά με τις μαρξιστικές ιδέες. Στον αυλόγυρο σε ένα εξωκλήσι, ο θεολόγος του σχολείου τους μιλούσε για τον Μαρξ. Και όταν κάποτε «κάρφωσαν» τον καθηγητή και έγινε έλεγχος, κανείς από τους μαθητές δεν βρέθηκε να τον καταδώσει. Το 1938 επιστρέφει στην Αθήνα προκειμένου να βρει δουλειά και να μπει στο πανεπιστήμιο. Γράφεται τελικά στη Νομική Σχολή την επόμενη χρονιά, ενώ ταυτόχρονα αρχίζει να δουλεύει σε δικηγορικό γραφείο, από όπου φεύγει, λόγω της χαμηλής αμοιβής. Βρίσκει δουλειά σε εστιατόριο. Εδώ κάνει και τα πρώτα του βήματα στον συνδικαλισμό και έρχεται σε επαφή με τον πρόεδρο του Σωματείου Επισιτισμού, για τις συνθήκες δουλειάς και τα μεροκάματα.

Το 1940, με τη γερμανική κατοχή, η πείνα θερίζει στην Αθήνα. Ο Λάζαρος αποφασίζει να επιστρέψει στο χωριό του. Στις αρχές του 1943 εντάσσεται στο ΕΑΜ και αναλαμβάνει τη δημιουργία ομάδας του ΕΑΜ στην περιοχή. Με την ίδρυση του ΕΛΑΣ, αρχικά εντάσσεται στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και από τις αρχές του 1944 κατατάσσεται στον τακτικό ΕΛΑΣ, με την ειδικότητα του ολμιστή. Μέσα από τον τακτικό ΕΛΑΣ παίρνει μέρος στη Μάχη της Χρυσορράχης, μία σημαντική εκκαθαριστική επιχείρηση κατά των Γερμανών, όπου οι Γερμανοί χάνουν 35 άτομα ενώ ο ΕΛΑΣ κανένα. Στα τέλη του Δεκέμβρη του 1944 συμμετέχει στη σύγκρουση του ΕΛΑΣ με τον ΕΔΕΣ, καθώς ο δεύτερος προσπάθησε να εισβάλει σε περιοχή ελέγχου του ΕΛΑΣ (συμφωνία ΕΛΑΣ – ΕΔΕΣ, μετά τον Γοργοπόταμο).

Το 1945, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ο σύντροφος Λάζαρος κατατάσσεται για να υπηρετήσει τη θητεία του στον εθνικό στρατό – στα ΕΜΠΕΔΑ, στην περιοχή της Ν. Χαλκηδόνας. Αρχικά αναλαμβάνει γραφιάς. Εκεί γνωρίζεται με άλλα οργανωμένα μέλη του ΚΚΕ, οι οποίοι συγκροτούν ομάδα και διαμαρτύρονται για τη διάδοση της φασιστικής εφημερίδας «Ελληνικό Αίμα» μέσα στο στρατόπεδο. Από κει και πέρα ξεκινούν οι διώξεις και έπειτα η μεταφορά του στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Ο Λάζαρος αρχικά τοποθετείται στο Β’ Τάγμα Σκαπανέων. Μετά από δύο μήνες και τη σταθερή άρνησή του να υπογράψει δήλωση μετανοίας, μεταφέρεται στο Α’ Τάγμα Σκαπανέων, το «τάγμα των αμετανόητων» ή «κόκκινο τάγμα» όπως το αποκαλούσαν οι στρατιωτικές υπηρεσίες.

Το 1949 ο Λάζαρος μεταφέρεται από τη Μακρόνησο για να δουλέψει στην κατασκευή του δρόμου Μουζάκι – Καρδίτσα, απ’ όπου και παίρνει το απολυτήριό του από τον στρατό το 1950. Επιστρέφει στην Αθήνα και συνδέεται με τον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος. Εκπαιδεύεται με χρέωση από το Κόμμα στη στοιχειοθεσία σε ένα τυπογραφείο στην πλατεία Βάθης και αξιοποιείται στο παράνομο τυπογραφείο. Με τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων εντάσσεται στην ΕΔΑ και από το 1964 είναι επικεφαλής της δημοτικής παράταξης στον δήμο Ζωγράφου, χρέωση που είχε από το Κόμμα και μετά τη μεταπολίτευση. Κατεβαίνει τρεις φορές υποψήφιος βουλευτής με τα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ και, μετά τη μεταπολίτευση, δύο φορές με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.

Στη χούντα συλλαμβάνεται για την αντιδικτατορική του δράση και καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης 18 χρόνια, από τα οποία εκτίει τα 6, αλλά του αφαιρείται η άδεια άσκησης επαγγέλματος, την οποία επανακτά μετά το 1974.

Η δράση του συντρόφου Λάζαρου δεν σταματά εδώ. Η συνεχής, ακούραστη και πρωτοπόρα στάση ζωής τον συνοδεύει πάντα και παντού. Είναι στην πρώτη γραμμή της λειτουργίας και δράσης της ΠΕΚΑΜ, όπως και στη λειτουργία του Μουσείου της. Συνολικά πρωτοπόρα ήταν και η δράση του για τη διάδοση της ιστορικής αλήθειας, τη διατήρηση της μνήμης, ώστε «οι νέοι και οι νέες να αγαπήσουν την περηφάνια αυτού του αγώνα και να σταθούν πρωτομάχοι στους καινούργιους ταξικούς αγώνες που έρχονται», όπως έλεγε.

Σχετικά θέματα

Απόψεις