Υπάρχουν στιγμές που οι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίες λένε …μεγάλες αλήθειες, εστω κι αν δεν είναι αυτός ο στόχος τους. Μια τέτοια στιγμή καταγράφθηκε, χθες, όταν στην κοινή συνεδρίαση 3 επιτροπών της Βουλής (Παραγωγής – Εμπορίου, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Οικονομικών) ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Νίκος Παπαθανάσης συνέκρινε ευθέως τα περίφημα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης με το Σχέδιο Μάρσαλ.
«Έχουμε πόρους διπλάσιους κατ’ ουσία ως προς το ΑΕΠ της χώρας από αυτά, τα οποία δεχθήκαμε στο σχέδιο Μάρσαλ» δήλωσε χαρακτηριστικά, προκειμένου να τονίσει πόσο μεγάλη σημασία έχουν για την κυβέρνηση και την χώρα τα χρήματα του εν λόγω ευρωπαϊκού ταμείου. Άθελά του όμως εστίασε στην ουσία του πράγματος, γιατί το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης δεν αποτελεί μια ροή χρήματος γενικώς και αορίστως. Πολύ περισσότερο δεν είναι για για να ωφεληθούν οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι.
Αντιθέτως, όπως ακριβώς τα χρήματα του «Σχεδίου Μαρσαλ» την περίοδο 1947 – 1955 δόθηκαν με συγκεκριμένους και δεσμευτικούς όρους για τις χώρες που τα έλαβαν (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) και έγιναν μοχλός περιστολής της όποιας ανεξαρτησίας τους, ανάλογη λειτουργία φαίνεται να έχει και το Ταμείο Ανάκαμψης. Μόνο που στην θέση του «κομμουνιστικού κινδύνου» της μεταπολεμικής περιόδου βρίσκονται τα εργασιακά δικαιώματα και η εναπομείνασα κρατική περιουσία. Παράλληλα, μάλιστα, ξεκαθαρίζεται ευθέως (όπως και στο σχέδιο Μάρσαλ) πως τα χρήματα πρέπει να διατεθούν πρωτίστως στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και στις κρατικές δομές που …χρειάζονται οι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Όλα τα παραπάνω βεβαιώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο από όσα δήλωσε ο ίδιος ο Νίκος Παπαθανάσης, ενημερώνοντας λεπτομερώς το κοινοβούλιο σχετικά με τις προτεραιότητες και τους τρόπους παροχής των κονδυλίων.
Συνολικά ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών δήλωσε πως το «πακέτο» αυτό για όλη την Ε.Ε «είναι βασικό εργαλείο και του NextGenerationEU,έχει προϋπολογισμό συνολικά το Ταμείο 723 δισεκατομμύρια και περιλαμβάνει επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις, καθότι η κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης γίνεται σε επίπεδο χώρας και όχι σε επίπεδο περιφέρειας, γιατί, προφανώς, οριζοντίως, αποσκοπεί στη διασφάλιση της ανθεκτικότητας της οικονομίας».
Υποστήριξε, επίσης, πως «είναι ένα performance based εργαλείο με απαιτήσεις για γρήγορους ρυθμούς υλοποίησης, καθώς οι πληρωμές εκτελούνται εφόσον επιτευχθούν ορόσημα και στόχοι που αφορούν στην υλοποίηση και όχι στις δαπάνες. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις, τα ορόσημα, είναι αυτά τα οποία δίνουν το δικαίωμα στη χώρα να διεκδικήσει την εκταμίευση».
Με λίγα και απλά λόγια η Ε.Ε δεν δίνει φράγκο αν δεν υλοποιηθούν οι αλλαγές που ή ίδια επιθυμεί και έχουν ενστερνιστεί οι κυβερνήσεις που δέχονται να χρηματοδοτηθούν. Μάλιστα, ο Νίκος Παπαθανάσης , ισχυρίστηκε πως «το σχέδιο αναθεώρησης, προσέξτε, έχει δύο άρθρα, το άρθρο 18 και το άρθρο 21, το Ταμείο, που δεν μπορείς αναιτιολόγητα να αφαιρέσεις δράσεις». Πράγμα που σημαίνει πως η κυβέρνηση που δέχεται τα χρήματα αναλαμβάνει την υποχρέωση να υλοποίησει το σύνολο του σχεδίου και όχι όποιο τμήμα του επιθυμεί!
Όσον αφορά τα μεγέθη της χρηματοδότησης, ο αναπληρωτής υπουργός μας πληροφόρησε ότι οι εκταμιεύσεις είναι «συνολικά 11,08 δισεκατομμύρια ευρώ, όπου στο πρώτο αίτημα πληρωμής το ένα σκέλος ήταν των επιχορηγήσεων, 1,72 δισεκατομμύρια και το δεύτερο σκέλος των δανείων, 1,84 δες. Πληρώθηκαν 15 ορόσημα και στόχοι και στο δεύτερο αίτημα πληρωμής είχαμε στο σκέλος επιχορηγήσεων πάλι 1,72 δισεκατομμύρια, ενώ στο σκέλος των δανείων πάλι 1,84 δις. Εκεί εκπληρώθηκαν 28 ορόσημα και στόχοι».
Διευκρίνισε, δε, ότι «βασίστηκε στο εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων με 5 κατ’ουσίαν πυλώνες. Την ψηφιακή μετάβαση, την πράσινη μετάβαση, τις ιδιωτικές επενδύσεις και τον οικονομικό μετασχηματισμό, την απασχόληση, δεξιότητες και κοινωνική συνοχή και τις υποδομές». Πιο απλά, δηλαδή, αναφέρθξκε στην περίφημη Έκθεση Πισσαρίδη, γνωστή για το νεοφιλελεύθερο περιεχόμενό της. Σε αυτό το «εθνικό σχέδιο» συμπεριλαμβάνονται τα 3 αντεργατικά νομοθετήματα που έχει ψηφίσει η Ν.Δ, όπως και το πακέτο των 4 νομοθετημάτων που προωθήθηκαν την περίοδο που στο υπουργείο Παιδείας θήτευσε η νυν υπουργός Εσωτερικών, Νίκη Κεραμέως. Το συνολικό μάλιστα σχέδιο – σύμφωνα πάντα με το υπουργείο Οικονομικών έχει «18 άξονες, 106 επενδύσεις, 68 μεταρρυθμίσεις και 30,5 δις. Αυτά κατ’ουσίαν είναι 17,8 δισεκατομμύρια σε επιχορηγήσεις και 12,7 δισεκατομμύρια σε δάνεια».
Ειδικά για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις σύμφωνα με τον Νίκο Παπαθανάση «η στήριξη είναι στον ψηφιακό μετασχηματισμό, στην ενεργειακή αναβάθμιση και στην πράσινη μετάβαση, στην καινοτομία, στον εκσυγχρονισμό, στις νέες τεχνολογίες και στη δημιουργία των θέσεων απασχόλησης». Κατά κλάδο «στις δανειοδοτούμενες επιχειρήσεις η βιομηχανία είναι στο 20%, ο τουρισμός στο 25%, οι ενεργειακές επενδύσεις στο 29%, το εμπόριο στο 11% και οι υπηρεσίες στο 13%. Επομένως, βιομηχανία, τουρισμός, ενέργεια και υπηρεσίες, θα έλεγα, έχουν την πλειοψηφία των δανείων».
Επισης θα χρηματοδοτηθούν «ιδιωτικές επενδύσεις για τον μετασχηματισμό της οικονομίας. Έχουμε, τον Ε65, βόρειο δικό άξονα της Κρήτης, νέες υποδομές για ερευνητικά κέντρα, οικονομικούς μετασχηματισμούς του γεωργικού τομέα, έργα και δράσεις κλασικού και σύγχρονου πολιτισμού, τουριστικοί λιμένες, προσβάσιμες παραλίες, παρεμβάσεις αναβάθμισης, περιφερειακά αεροδρόμια, έξυπνες γέφυρες, βελτίωση της οδικής ασφάλειας 160 έργα, σε περιφέρειες και δήμους της χώρας».
Τέλος εάν κάποιος έχει την …αφέλεια να πιστέψει ότι τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης μοιράστηκαν ανάμεσα στις μεγάλες και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσει, οι πίνακες που παρουσίασε το υπουργείου Οικονομικών στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: 18 δισεκατομμύρια ευρώ μοιράστηκαν 500 μεγάλες επιχειρήσεις ενώ μόλις 667 εκατομμύρια ευρώ λίγο περισσότερες από 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πράγμα που σημαίνει ότι ο μέσος όρος ενίσχυσης μίας μικρομεσαίας επιχείρησής ήταν … 6.000 ευρώ και μίας μεγάλης επιχείρησης 36.000.000 ευρώ!
Τέλος, αξίζει να αναφέρει κανείς πως όλα αυτά τα κονδύλια δεν έρχονται φυσικά από τον …ουρανό, ούτε από κάποιο κρυφό νομισματοκοπείο των Βρυξελλών. Αντιθέτως προέρχονται από την ακραία φορολόγηση των λαών της Ευρώπης, κυρίως μέσω του ΦΠΑ που αυξάνεται ραγδαία λόγω της ακρίβειας που σχετίζεται με τα γεωπολιτικά τεκταινόμενα στα οποία πρωταγωνιστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης, το κόστος του δανεισμού που προβλέπεται μεταφέρεται κατευθείαν στο κρατικό χρέος, ώστε και αυτό να πληρωθεί … στην ώρα του από τους λαούς στο εγγύς μέλλον. Με τρόπους που πολύ καλά γνωρίζουμε στην Ελλάδα από την περίοδο των μνημονίων.
