Τα αφεντικά της «ΔΩΔΩΝΗΣ» στα Γιάννενα, επιχείρησαν να βάλουν τους εργάτες να δουλέψουν ανήμερα της Πρωτομαγιάς.
Η διοίκηση του ομίλου, όπως κατήγγειλαν εργαζόμενοι με διάφορους εκβιαστικούς τρόπους τους εξανάγκασε να προσέλθουν για δουλειά, νωρίτερα μάλιστα από το καθημερινό ωράριό τους, ώστε να αποφύγουν τις απεργιακές φρουρές!!! Τέτοια ήταν η πρεμούρα των αφεντικών να σπάσουν την απεργία της Πρωτομαγιάς.
Το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων απάντησε ακαριαία. Σύμφωνα με τον 902.gr, εκατοντάδες ήταν το πρωί της Πέμπτης 1η Μάη, οι απεργοί που μαζί με συναδέλφους και τα παιδιά τους, φοιτητές και φοιτήτριες που βρέθηκαν έξω από τις πύλες του εργοστασίου οργάνωσαν απεργιακή φρουρά.
Δεν τους εμπόδισε ούτε η προκλητική απόφαση της διεύθυνσης του εργοστασίου να συγκεντρώσει τους εργάτες στον προαύλιο χώρο – υπό το βλέμμα προϊσταμένων – για να αποφασίσουν αν θέλουν να απεργήσουν.
Κλιμάκιο της απεργιακής φρουράς μπήκε στις γραμμές παραγωγής συζήτησε μαζί τους και από κοινού επέβαλαν το δίκιο τους. Δεκάδες εργάτες από τα τμήματα φέτας, σκληρών τυριών, συσκευασίας, στο μηχανουργείο, στις αποθήκες, μάζεψαν τα πράγματά τους και προχώρησαν σε απεργία. Με χειροκροτήματα και συνθήματα, η απεργιακή φρουρά χαιρέτισε την απόφασή τους.
Λίγο αργότερα, από την πύλη του εργοστασίου ο Νίκος Εξαρχος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και βουλευτής του ΚΚΕ, απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους υπογράμμισε:
«Τον λόγο μας τον κρατήσαμε. Οι εργάτριες και οι εργάτες βγήκαν πραγματικά με το κεφάλι ψηλά. Την ήθελαν αυτήν τη στήριξη. Σήμερα εδώ είναι διπλό το μήνυμα. Στέλνουμε και ένα μήνυμα στη νέα εργοδοσία της οικογένειας Σαράντη. Μπορεί το εργοστάσιο να το πάρει από τους καπιταλιστές, ο καπιταλιστής. Αλλά σίγουρα δεν θα έρθει ούτε στο άλογο καβάλα, ούτε θα έχει κόκκινα χαλιά. Θα βρει απέναντί του το οργανωμένο εργατικό ταξικό κίνημα και δεν θα του επιτρέψει μαζί με τους εργάτες να κάνει πράξη αυτά που σχεδιάζει, δηλαδή απολύσεις και όλα αυτά που έχει στο μυαλό του. Γιατί τέτοιοι είναι αυτοί, αυτά έχουν στο μυαλό τους, όσο γιγαντώνονται, όσο μεγαλώνουν, όσο μονοπωλούν, τόσο περισσότερο εκμεταλλευτές γίνονται.
Αυτό το μήνυμα στέλνουμε και στους εργάτες. Δεν είναι μόνοι τους, δεν είναι ανυπεράσπιστοι. Δεν μπορεί κανείς να τους τρομοκρατεί, δεν μπορεί κανείς να τους φέρνει ό,τι ώρα, και όποτε θέλει για δουλειά. Είναι εργάτες, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, αλλά δεν είναι σκουπίδια. Οπως επίσης ξέρουν και τη δύναμη που έχουν. Και αν κάποιοι κάνουν υπομονή στους εκβιασμούς της εργοδοσίας πρέπει αντίστοιχη υπομονή να δείξουν και την ώρα που πρέπει. Την επιμονή και την υπομονή στον αγώνα που έχουμε μπροστά. Γιατί το μήνυμα της σημερινής μέρας είναι ένα. Αγώνας μέχρι την πραγματική δικαίωση όλων αυτών των ανώνυμων, των επώνυμων που έδωσαν τη ζωή τους για την τάξη μας. Να φτάσουμε μέχρι τέλους, δηλαδή μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Μέχρι να φτιάξουμε τη δικιά μας κοινωνία, εκεί που το τυρί και το γάλα θα μπορούμε να το παίρνουμε και δεν θα είναι απλησίαστο στο σούπερ μάρκετ. Εκεί που θα μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι».
